Dzień drugi na Ponidziu :)
Wczesna pobudka, nad okolicą unoszą się lekkie mgiełki, wszyscy jeszcze śpią gdy my przygotowujemy się do wyjazdu. Dzisiaj planujemy kółeczko około 90-100 km z opcją skrócenia gdyby coś. 
Gdy ruszamy nie jest jeszcze za ciepło, początkowo mamy długi kilku km płaski odcinek przecinający Otwarty teren, słońce nas trochę dogrzewa. Gdzieś po drodze zauważam leżącą cebulę na polach, krótki postój i planujemy kolację ;) Może jajecznica z cebulką? 

Widok z Gacków © amiga
Wkrótce docieramy do Chroberzy, podjeżdżamy pod kościół, jest otwarty, w środku jedynie faroż ;), za głęboko więc nie wchodzimy. 
Na zewnątrz szybki przegląd mapy i niedaleko jest pałac, na skrzyżowaniu pytamy się o niego mieszkańców, są jeszcze chyba wczorajsi, ale każą nam jechać nieco dookoła przez osiedle, bo z tej strony droga jest zamknięta i musielibyśmy przerzucać rowery przez bramę ;)

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP w Chroberzy © amiga

Wnętrze kościoła w Chroberzy © amiga

Kościół w Chroberzy © amiga
Sam pałac zadbany, na terenie znajduje się szkoła to w sumie dobrze, bo dzięki temu takie obiekty się nie niszczą, nie popadają w ruinę. W parku co jakiś czas zatrzymujemy się przy rzeźbach, przy starych maszynach rolniczych... Miejsce jest ciekawe.  

Ośrodek Dziedzictwa Kulturowego i Tradycji Rolnej Ponidzia - Pałac Wielopolskich w Chrobierzy © amiga

Rzeźba w parku pałacowym (1) © amiga

Rzeźba w parku pałacowym (2) © amiga
Gdy wyjeżdżamy w kierunki Woli Chroberskiej i dalej na Stradów pojawiają się podjazdy i to nie takie 5% a 10-12 może i więcej. Jest co robić, tym bardziej, że za każdym kolejnym zakrętem okazuje się, że dalej trzeba się wspinać. Miejscami jedziemy wśród leśnych wąwozów, w tej chwili jest chłodno, ale wiem, że za kilka godzin będę marzył o takim chłodzie... 

Jaka piękna okolica © amiga

Wąwóz © amiga

z górki na pazurki © amiga
Na szczęście każdy podjazd kończy się zjazdem, tak jest i tym razem, widoki z górki są nieziemskie, okolica usiana polami :) Mimo tego, że wieczorem nakreśliliśmy trasę przejazdy to już teraz ją modyfikujemy, bo zauważamy lepsze alternatywy, niektóre szutry zmieniły się w asfalt... skracają drogę, a czasami widzimy, że lepiej pojechać nieco dookoła niż po raz kolejny wspinać się na górkę, na której nic ciekawego nie ma. 

Kościół pw. św. Bartłomieja apostoła w Stradowie © amiga

Kościół pw. Wszystkich Świętych w Cudzonowicach © amiga
Gdzieś przed Cudzonowicami jedziemy polną drogą, Trzeba się pomęczyć, ale zauważam coś na polach, ziemniaki :), Mamy już cebulkę, to może i ziemniaki? Chwilę później widzimy buraczki i marchewkę :) 5 minut zakupów i plecak pełen. Jadąc kombinujemy co z tego zrobimy. Może jakąś zupę? Trzeba będzie i tak podjechać do sklepu, bo z samych warzyw będzie pewnie wywar, ale przydałaby się jakaś wędzonka, może coś innego. 

Na zakupach ;) © amiga

Czaszki polne © amiga

nawet są dwie © amiga
Słońce coraz wyżej, coraz bardziej przygrzewa. Docieramy do Skalbmierza, początkowo miasto nie robi specjalnego wrażenia, jednak gdy docieramy do centrum, do rynku... zmieniamy zdanie :), chwilę tutaj zostajemy, jest cukiernik, są drożdżówki, jest krzyż z czaszką, toaleta... fontanna, Na dokładkę jest czysto. Zasiadamy w cieniu drzewa i zajadamy ciastka :)
Spoglądamy na zegarek, hmm... pora zacząć rozglądać się jednak za jakimś miejscem obiadowym. Może w Działoszycach? To kolejna miejscowość na naszym szlaku :) 

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP w Topoli © amiga

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Skalbmierzu © amiga

Na rynku w Skalbmierzu © amiga

Skalbmierski Rynek © amiga
Na miejscu okolica nie robi tak dobrego wrażenia jak Skalbmierz. Wydaje się bardziej zaniedbane, opuszczone, podjeżdżamy pod ruiny Synagogi i pod kościół. Pytamy się mieszkańców o jakąś restaurację, bar... cokolwiek. Okazuje się, że są 2 w tym jedno jest może 20m od nas :) To Bistro Pajęczynka. Wchodzimy do środka i... pierwsze wrażenie jest niezłe. Pytamy się co możemy dostać, na danie dnia trzeba jeszcze czekać około 40 minut, ale... inne dania są dostępne od zaraz. Zamawiamy więc standardowego Schabowego :), dzbanek herbaty i przyglądamy się mapą, nanosimy kilka drobnych korekt. Po kilku minutach zamówione dania i herbata lądują na stole. Jedzenie jest świeże, smaczne i szybko podane. Bar godny polecenia :) 
Najedzeni ruszamy dalej.

Ruiny synagogi (1852 r.) - Działoszyce © amiga

Tablica na Snagodze © amiga

Wnętrze Synagogi © amiga

Wielka czaszka © amiga

Kościół pw. Św.Trójcy w Działoszycach © amiga

Okolice Biedrzykwoic © amiga

Pałac w Sancygniowie © amiga

Kościół Piotra i Pawła w Sancygniowie © amiga

Kościół w Sancygniowie © amiga
Po dość płaskim terenie pojawiają się znowu górki, podjazd pod Tomaszów daje popalić, dalej jest miejscowość o nazwie Góry, nie podoba mi się ta nazwa, ale okazuje się, że Górę już podjechaliśmy, teraz jest z górki ;) 
Planowaliśmy wczoraj, że wrócimy przez Pińczów, ale w barze zmodyfikowaliśmy trasę, chcemy być wcześniej na kempingu, liczymy na gorącą wodę pod prysznicem ;)
Tak więc kierunek Betlejem :)

Dojechaliśmy do Tomaszowa © amiga

Tomaszowskie Panoramy © amiga

Okolice Gór © amiga

Dzisiaj w Betlejem © amiga
Samo Betlejem zupełnie nijakie, nieco dalej wjeżdżamy do rezerwaty Polichno, skraca nam to drogę, jednak leśna ścieżka zaskakuje. Z mapy wynikało, że powinien to być szeroki szuter, a w rzeczywistości droga jest coraz bardziej błotnista, usiana kałużami, koleiny są coraz głębsze. W końcu nie da się jechać. Sprawdzam na GPSie, jesteśmy w połowie lasu.... wiec nie ma sensu się cofać. Brniemy więc dalej. Dookoła nas lata krwiożercze dziadostwo. Gdzie tu i tam. Rowery za to utytłane, zresztą buty też do połowy obklejone gliną. W końcu wydostajemy się z lasu. Pojawia się szuter, później asfalt, ale zatrzymujemy się na dobre kilka minut by oczyścić choć trochę siebie i rowery. Po drodze będziemy szukać jakiejś myjni... a może umyjemy rowery w stawie ;)

Kolejna czaszka © amiga

Sanktuarium Matki Bożej Młodzawskiej © amiga

Sanktuarium Matki Bożej Młodzawskiej © amiga

Czaszka przy Sanktuarium © amiga
Do mety coraz bliżej, ale upał daje się we znaki, mało tego zaczyna wiać od wschodu, jazda jest ciężka. Ostatni odcinek to ponownie droga przez Nidę po płaskim, ale ciągnie się niesamowicie. Przy sklepie krótki postój, małe uzupełnienie zapasów, a kostki rosołowe chyba załatwią nam smak zupy którą planujemy ugotować :) 

Młodzawy © amiga

W Wąwozie © amiga

Wąwóz w drugą stronę © amiga

Gdzie my jesteśmy? © amiga

Jeszcze jedna Czaszka © amiga

Zupa z tego co przywieźliśmy jest niesamowicie aromatyczna i smaczna, znika wszystko. Plany na jutro już zrobione, rozrysowane na mapie. Niestety woda jak była zim,na tak jest dalej zimna. Ech. Ponownie rozglądam się za wymiennikami  Nigdzie ich nie zauważam. Moim zdaniem nie ma ich... Tak więc to, że jest ciepła woda gdy świeci słońce jest bajką właścicieli. Trudno, damy sobie radę. Za to... mamy dostęp do myjki rowerowej :)... Po kilku minutach rowery lśnią, choć trudno było zmyć glinę. 
W końcu zmęczeni około 21 idziemy spać. Jutro wczesna pobudka... 

Słońce już zaszło © amiga

Jako, że Beskid Wyspowy okazał się kolejną krainą deszczowców, bez szans na ocieplenie klimatu w ciągu najbliższych kilku godzin i bez specjalnych opcji wyjazdowych bez powtarzania przejazdów postanawiamy jeszcze wieczorem na wyjazd w inne rejony. 
Wcześnie rano jemy śniadanie, szybka kawa i ruszamy. Kierunek Busko-Zdrój, tam ma być nasza baza. Karolina coś mówi o Gackach i Loch Ness tam też się kierujemy. Na szczęście nie ma daleko, po trochę ponad godzinie jesteśmy na miejscu, tyle, że nie ma miejsc. 

Szybka lektura google i tuż obok jest jeszcze jedno miejsce, telefon i... czekają na nas. Kemping Gacki. Już na miejscu okazuje się, że to zupełnie nowy ośrodek położony nad jeziorem w starym kamieniołomie. Wszystko nowe, kilka drewnianych domków krytych strzechą. Sam kemping jest stosunkowo niewielki, jednak robi wrażenie :) pozytywne wrażenie. Właścicielka ostrzega nas, że ciepła woda jest tylko gdy świeci słońce, są EKO i mają wymienniki ciepła... 
Rozglądam się za wymiennikami, za panelami, za czymkolwiek ale nie mogę dostrzec, może po prostu są umieszczone na którymś z domków. Teraz nie to nas interesuje. 

Po pierwsze musimy pojechać do Buska-Zdroju, nie mamy map okolicy, odpalam więc nawigację na komórce i korzystając z niej jedziemy do miasta. Tuż po wyjeździe trafiamy na pierwszy krzyż z 2 czaszkami :)


Ledwo wyjechaliśmy a już jest czaszka © amiga

.. a nawet dwie czaszki © amiga
Nawigacja prowadzi nas wpierw opłotkami, później wyprowadza nas na drogę wojewódzką, ruch nie jest specjalnie wielki, jednak pojawiają się tiry. Nieco przed Buskiem trafiamy na kolejną czaszkę. 

Kolejny krzyż z czaszką © amiga
Gdy wjeżdżamy do miasta staramy się kierować wg drogowskazów na centrum, tyle tylko, że one są przygotowane dla samochodów, a nie rowerów, w efekcie jedziemy nieco dookoła, ale o tym dowiadujemy się sporo później. 
Odszukujemy centrum informacji przy głównym deptaku w mieście, jest przyzwoicie zaopatrzone. Gdy dostajemy do ręki mapy okolicy... serca nam się radują, to jest to o czym marzyliśmy, nawet nieco więcej... Mamy też plan miasta. Jako, że trochę czasu już minęło, to postanawiamy stanąć w pobliskim barze, zajrzeć do map, ustalić plan na dzisiaj, zobaczyć gdzie możemy podjechać, z grubsza nakreślamy plan. W między czasie znika jedzenie z talerzy. Najedzeni ruszamy na objazd miasta. 

Busko-Zdrój © amiga

W Busku-Zdroju nad deptakiem © amiga

Droga rowerowa © amiga

Oznaczenia na DDRce © amiga

Wojtek Belon i Karolina © amiga

Synagoga w Busku-Zdroju © amiga

2 czaszki na starym cmentarzu przy kościółku św. Leonarda w Busku-Zdroju © amiga

kościół św. Leonarda w Busku-Zdroju © amiga

kościół św. Leonarda w Busku-Zdroju © amiga

W parku zdrojowym © amiga

Dom zdrojowy © amiga

Kapliczka św. Anny w parku Zdrojowym © amiga

Wnętrze kapliczki św. Anny © amiga
Mimo tego, że samo miasto nie jest szczególnie wielkie to punktów do odwiedzenia jest całkiem sporo. Niesamowicie wyglądają drogi rowerowe, dodatkowo odwiedzamy drewniany kościółek, park zdrojowy, kapliczkę... Znajdujemy kolejne czaszki na krzyżach, w sumie w Busku spędziliśmy grubo ponad godzinę. 
Jedyne co mi się nie podobało, to dopuszczenie ruchu samochodowego w ścisłym centrum, powinien być mocno ograniczony, dotyczy to jednak prawie wszystkich polskich miast. Samochodu powinny mieć zakaz wjazdu do centrów miast. 
Drugi element który strasznie mnie ruszył to synagoga, budynek sam w sobie piękny, ale jednak jakiś nadzór nad nim powinien być, masa reklam na elewacji, pstrokacizna itd. Podoba mi się to co zostało przyjęte na starym mieście w Warszawie. Gdzie nawet logo Żabki czy Biedronki ma inną kolorystykę, nie straszy. Mało tego pasuje do otoczenia. 
Pstrokacizna na elewacjach zabytkowych budynków to niestety norma w Polsce. Brakuje nam jeszcze sporo do zachodu... 

Po wyjeździe z miasta krążymy po okolicy, mamy zaznaczone kilka punktów na mapie, dworki, pałace, kościoły itd. Dworki niestety zaskakują nieprzyjemnie, w większości okazują się to ruiny mimo, że mapa twierdzi co innego. Szkoda takich miejsc. Za to kościoły wyglądają całkiem przyzwoicie, Zaskakują ich wnętrza gdzie dokładnie w środku na głównej alei umieszczone są kolumny. Nie trafia do mnie to rozwiązanie, jest dziwne i inne of tego do czego przywykłem. 

Kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Szczaworyżu © amiga

Panorama Szczaworyżu © amiga

W wąwozie © amiga

Nowicjat Księży Sercanów © amiga

Znajdź czaszkę ;) © amiga

Na dziedzińcu Nowicjatu © amiga

Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła © amiga

Dzwonnica przy kościele św. Apostołów Piotra i Pawła © amiga

Wnętrze kościoła © amiga

Chyba trwają przygotowania © amiga

Okolica niby powinna być płaska, pewnie tak też jest w porównaniu do Beskidów czy Pienin, ale jednak co chwilę mamy górki do podjechania. Czasami ciągną się po 2 km czasami są strome, nachylenie po 10 i więcej procent. W tej okolicy raczej się tego nie spodziewałem. Docieramy do Solca-Zdroju. Nazwa powinna trochę zobowiązywać, jednak widać, że czas nie obszedł się łaskawie z tym miejscem. Dopiero od niedawna coś się dzieje, zaczęły się jakieś remonty. Wydaje się że park zdrojowy jest w rękach prywatnych. W sumie samo miasteczko jest średnio przyjemne. Można je obejść w ciągu kilkudziesięciu minut. 
Jednak w samym mieście były 2 miejsca, które odwiedzamy, to sklep rolniczy - kupiliśmy przedłużacz i stoisko z miodami, coś nas męczy, a do herbaty będzie jak znalazł :)


To teraz będzie z górki © amiga

Strudzenie rowerzyści odpoczywają © amiga

Willa Irena w parku zdrojowym w Solcu-Zdroju © amiga

Łazienki w parku zdrojowym © amiga

Trwa remont © amiga

Kościół pw. św. Katarzyny w Piasku Wielkim © amiga

Kolejna dzisiaj znaleziona czaszka © amiga

Parafia św. Bartłomieja w Wiślicy © amiga

Płaska okolica ;) © amiga

Kościół pw. św. Wawrzyńca w Gorysłwicach © amiga

Pora ruszyć dalej, dzień nie jest za długi, a chcemy być przed zachodem słońca w bazie, jest jeszcze szansa na ciepłą wodę ;). Powoli więc odbijamy na zachód kierując się na Wiślicę, a później Gacki. Okolica jakby nieco bardziej płaska, choć w oddali widać jakieś wzniesienia. 

Centrum Wiślicy © amiga

Pod kościołem pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy © amiga

Dzwonnica przy kościele © amiga

nietypowe wnętrze kościoła © amiga

... tutaj też ciekawie © amiga

Widać że trwają przygotowania do uroczystości © amiga
Wiślica zaskakuje zabytkami, miejscowość wielkościowo podobna do Solca, jednak jest tutaj jakoś przytulniej. Rynek, kościół i dom Długosza. Sporo tablic informacyjnych, spisanej historii... Spędzamy tutaj dobre kilkanaście minut :)

Dom Długosza © amiga

Okolice Jurkowa © amiga

Kościół św. Teresy z Avila w Jurkowie © amiga

Pola kukurydzy © amiga

Nad Nidą w okolicach Starej Zagości © amiga

Słońce grzeje © amiga
Czas niestety szybko ucieka, a do Gacków droga jeszcze daleka zastanawiamy się co musimy jeszcze kupić, będziemy pewnie przejeżdżać obok sklepów, większość jest otwarta. Tylko czego nam brakuje? Wydaje się, że mamy wszystko... miód jest, przedłużacz też ;) Resztę kupiliśmy z rana. 

Kościół św. Jana Chrzciciela w Starej Zagości © amiga

Czaszka na zakończenie wycieczki :) © amiga
Na miejsce docieramy trochę przed zachodem słońca, woda jest... mocno letnia. Ech... Wieczór za to spędzamy na snuciu planów na dzień następny :), a ten zapowiada się wyjątkowo gorący :)

Poranek na Słonecznej przystani w Beskidzie Niskim wita nas mgłą, po kilkudziesięciu minutach zaczyna lać, na szybko sprawdzamy prognozy, radary. Pogoda zmieniła się i to dość mocno. Możemy bądź tutaj spędzić kilak godzin bezczynnie licząc krople deszczu, bądź wyrwać się z krainy deszczowców i ruszyć na północ tam gdzie świeci słońce.... 

Po kilku przygodach z poszukiwaniem bazy, czy to podjeżdżając na miejsce, czy dzwoniąc lądujemy na kąpielisku Chorwacja w Jurkowie. Nazwa nie oddaje tego co jest na miejscu. Ośrodek jest duży, jest pole namiotowe, pole kempingowe, są domki, pokoje, basen, jezioro, bar i wiele, wiele innych atrakcji, tyle, że z większości i tak nie będziemy korzystać. 

Wsiadamy an rowery i ruszamy.... Trasa będzie krótka, choć nie za łatwa. W końcu Beskid Wyspowy daje popalić. Szybko docieramy do Czchowa, miasteczko dopiero się budzi, niby jest już popołudnie, ale turystów praktycznie nie ma. 


Baszta w Czchowie © amiga

Zawsze uśmiechnięta :) © amiga

Drewniana dzwonnica w Czchowie © amiga

kościół pw. Narodzenia NMP w Czchowie © amiga

Wnętrze kościoła w Czchowie © amiga

Schody do dzwonnicy © amiga

Centrum Czchowa © amiga

O tej porze jeszcze nie ma zbyt wielu turystów © amiga
Spędzamy tutaj dobre kilkanaście minut, analiza map i jedziemy do Iwkowej, podjazdy zaczynają się robić bardziej konkretne, pojawiają się ścianki, ciągnące się po wiele kilometrów. Za to widoki... coś niesamowitego. Na szczycie co chwilę stajemy, co chwilę fotografujemy... Za to zaskakuje nam prawie zerowa liczba rowerzystów, okolica aż prosi się o jazdę... 

W drodze do Iwkowej © amiga

Okolice Kwaśniówki © amiga

Leśniczówka w Kwaśniówce © amiga

Ale widoki © amiga

Warto było się wspinać © amiga
Po zjeździe do Iwkowej, stajemy na chwilę przy kościele, analizujemy mapy, potrzebuję już wody... ta którą miałem powoli się kończy...  niedaleko jest jakaś stacja benzynowa, powinna być otwarta. Mamy ją po drodze... 
Na miejscu po zakupach, jest coś co mnie zaskoczyło. Za kolę i 2 Grześki zapłaciłem 8 zł, to cena podobna jeżeli nie identyczna z tymi sklepowymi.

Kościół pw. Nawiedzenia NMP w Iwkowej © amiga

Okolice Porąbki Iwkowskiej © amiga

W drodze do Wojakowa © amiga
Jesteśmy tym razem na otwartym terenie, wiatr zaczyna trochę przeszkadzać, mamy go w twarz. Kilka km ciężkiej walki z wiatrem z podjazdami. W Wojakowej trafiamy na odpust :), zastanawiamy się czy nie zostać dłużej ;). No dobra żartowałem. Ani ja, ani Karolina nie trawimy cepelii, robienia z ludzi idiotów, wciskania śmieci... a tak to wygląda. Przemieszczamy się dalej... osiągamy Rajbrot, jest drewniany kościółek, na dokładkę jest otarty, wchodzimy do środka. 

Pięknie tutaj © amiga

Wojakowa - Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej © amiga

Gdzieś przed Kamionkami © amiga

Kapliczka w okolicach Rajbrotu © amiga

kościół Narodzenia N.M.P. w Rajbrocie © amiga

Wnętrze kościoła © amiga

Organy i sufit © amiga
Opis tuż obok i na mapie sugeruje, że oprócz kościoła i dzwonnicy powinien być spichlerz, szukamy go dobre kilkanaście minut... nie ma... poddajemy się, szkoda czasu. kierunek Lipnica Murowana. 

Z tyłu stary kościół w Rajbrocie © amiga

W drodze do Lipnicy Murowanej © amiga

Przy znaku Lipnica Murowana © amiga

Ciekawie malowane budynki © amiga

Centrum ładne, ale te samochody do likwidacji... © amiga

Pomnik Władysława Łokietka © amiga

Może wody? © amiga
Miejscowość zaskakuje, co krok to niespodzianka, piękny rynek, tyle, że zawalony samochodami, w pobliżu 3 kościoły, kilka pomników. Podjeżdżamy pod najstarszy kościół św. Leonarda wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Mamy szczęście jest otwarty :) Wchodzimy do środka, ale, naszym oczom przed wejściem ukazuje się kilka czaszek na nagrobkach, Po wyjściu z kościoła zaczynamy je dokumentować. Jedna, dwie, trzy... jest już sześć, zastanawiamy się czy będzie jeszcze siódma... jest i ósma, dziewiąta, tracimy rachubę. Naliczyliśmy w sumie 32 może 33... Nie przypominam sobie takiego drugiego miejsca w Polsce. Trzeba chyba popatrzeć na mapy gdzie znajdują się podobne obiekty wpisane na listę UNESCO. 

Przy Kościele św. Leonarda © amiga

Kościół św Leonarda w Lipnicy Murowanej © amiga

Kościół św Leonarda w Lipnicy Murowanej z drugiej strony © amiga

Wnętrze kościoła św. Leonarda © amiga

Czaszki na starym cmentarzu w Lipnicy Murowanej (1) © amiga

Czaszki na starym cmentarzu w Lipnicy Murowanej (2) © amiga

Czaszki na starym cmentarzu w Lipnicy Murowanej (3) © amiga

Czaszki na starym cmentarzu w Lipnicy Murowanej (4) © amiga




Kwatera prawosławna © amiga

Pora zacząć wracać na kąpielisko Chorwacja gdzie mamy bazę. Kilka podjazdów, ponownie zaskakuje, wydawałoby się, że będziemy jechać wzdłuż potoku raczej z górki, a jednak... trzeba czasami trochę się pomęczyć. 

Dwór Ledóchowskich w Lipnicy Murowanej © amiga

Kolejna czaszka ;) © amiga

Chmury cały czas straszą © amiga

Na szczycie górki © amiga

Kościół pw. Mikołaja Biskupa w Tymowej © amiga

Stara dzwonnica przy Kościelee pw. Mikołaja Biskupa w Tymowej © amiga

Kościół pw. Mikołaja Biskupa w Tymowej © amiga

Wnętrze kościoła w Tymowej © amiga

Jurków Kościół Przemienienia Pańskiego i Miłosierdzia Bożego © amiga

Jurków Kościół Przemienienia Pańskiego i Miłosierdzia Bożego zza płotu ;) © amiga

Po drodze oczywiście trafiamy an kolejne w kościoły drewniane, w tym jeden otwarty, drugi niestety nie. Na miejscu pragniemy się odświeżyć i... niemiła niespodzianka, ktoś ukradł kabel/przedłużacz do bojlera. Woda jest lodowata. Na szczęście zgłoszenie u kierownika rozwiązało problem, choć trzeba było czekać godzinę by woda się zagrzała. 

Kąpielisko Chorwacja w Jurkowie © amiga

Słońce powoli znika © amiga

Słońce powoli chowa się za horyzont, a my zastanawiamy się co dalej, na jutro prognozy nie są zbyt optymistyczne. Chyba ponownie zmienimy lokalizację. Tylko gdzie. Optuję za jurą, choć mamy ją przejechaną kilka razy, ale mam mapy ;) Karolina proponuje coś bliżej Kielc. Tam nas nie było, ale nie mamy też map. Po dłuższej debacie dochodzimy do wniosku, że o 7 ruszamy do Buska-Zdroju. Mapy kupi się po drodze. 

Poranne prognozy okazały się nieco bardziej optymistyczne, mamy dobre 5 godzin zanim coś paskudnego nadciągnie nad okolicę. Plan jest prosty, kierunek Stary i Nowy Sącz, powrót przed 13... Ruszamy z lekkim poślizgiem, ale może to i dobrze? Mgły opadły, jest nieco cieplej. Na drogach ruch samochodowy nie powinien jeszcze przytłaczać. 

Droga do Łącka mija dość szybko, za to samo miasteczko niczym szczególnym się nie wyróżnia, ciężko tutaj mówić o objeździe, w zasadzie jest coś na kształt ryneczku, jest kościół. Trwa targ... Po 5 minutach jedziemy dalej. 

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Łącku © amiga

Okolice Jazowiska © amiga
Jako, że poruszamy się drogą wojewódzką, to mija nas trochę samochodów ciężarowych, w okolicach Jazowisk wpadamy na szatański pomysł, a może by tam boczną drogą? Jak pomyśleliśmy tak zrobiliśmy, tyle, że nikt nie zauważył poziomic. Pionowa ścianka daje się nam we znaki, na dokładkę pod koniec trafiamy na remont drogi, pozostaje przeprowadzić rowery jakieś 100 może 150m. Na szczęście pracownicy nie stwarzają problemów. Chwilę później możemy podziwiać panoramę z okolic Łaz Brzyńskich. Podjeżdżamy też do drewnianego kościółka w Gołkowicach Górnych. Wewnątrz jest ksiądz, przygotowuje wystrój na jutro, być może chodzi o ceremonię zaślubin. Chwilę opowiada nam o kościele, zaskakuje jego wiek. Ma "dopiero" trochę ponad 100 lat. Za to wnętrze jest całkiem przyjemnie urządzone. 

A to Ci niespodzianka © amiga

Łazy Brzyńskie © amiga

Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Gołkowicach Górnych © amiga

Wnętrze kościoła © amiga
Wkrótce po opuszczeniu kościoła docieramy do Starego Sącza, rynek... piękny, szkoda tylko, że nie został wyłączony z ruchu samochodowego. Aż prosi się o deptaki, o miejsca odpoczynku, o restauracje, knajpki. Da się to zrobić, tylko trzeba chcieć. 
Kręcimy się po centrum, kościół, klasztor, źródełko, brama.... jest co zwiedzać. Samo miast robi bardzo przyjemne wrażenie, tylko te samochody... szkoda gadać. 

Stary Sącz - kościół pw. Św. Elżbiety Węgierskiej © amiga

plebania przy kościele w Starym Sączu © amiga

Wnętrze kościoła Św. Elżbiety Węgierskiej © amiga

Na rynku w Starym Sączu © amiga

Klasztor Sióstr Klarysek © amiga

Pierwsza czaszka dzisiaj © amiga

Druga czaszka :) w jednym meijscu © amiga

Na dziedzińcu © amiga

Kościół Świętej Trójcy i św. Klary © amiga

Piękne wnętrze - zdjęcie z ukrycia ze względu na zakaz fotografowania © amiga

Brama Seklerska © amiga

Brama Seklerska z drugiej strony © amiga

Źródełko Św. Kingi © amiga
Spoglądamy na zegarki, chyba Nowy Sącz zostawimy sobie na kiedy indziej, burze powoli się zbliżają, mamy jeszcze jakieś 2 godziny, jednak fajnie byłoby wrócić do bazy przed deszczem. Odbijamy na Stadła, po drodze zaskakuje nas DDRka, jest taka jak powinna być. Idealna. szkoda tylko, że za mostem się kończy. 

Jaka piękna droga rowerowa © amiga

Lubię takie mosty © amiga

Dunajec © amiga

Kolejny most nad Dunajcem © amiga
W drodze powrotnej zatrzymujemy się to tu to tam, focimy. Na jednej ze stacji benzynowych ciut dłuższa przerwa na kawę i sprawdzenie radarów. Jeszcze nie jest źle.. 

Szeroka rzeka © amiga

Okolice Potoku © amiga

Sprawdzamy zdjęcia © amiga
Docieramy do ośrodka, szybka kąpiel, pora coś zjeść, jest w końcu bar :). Obiad przypomina bar mleczny, ale jest to dobre, pożywne :). Dostajemy też deser... pycha. Pogoda w ciągu 15 minut się zmienia, zaczyna lać...

Tor kajakarstwa górskiego © amiga
Pakujemy się do samochodów i uciekamy z tej krainy deszczowców. Kierunek Beskid Niski, obieramy nową bazę w okolicy Uścia Gorlickiego. Na miejscu przepakowujemy się i zostawiamy rowery, po okolicy krążą mniejsze i większe opady. Samochód lepiej się sprawdzi w takich warunkach. Wyznaczamy sobie kilka dość odległych punktów do których raczej nie dojedziemy jutro rowerami. Za to warto je odwiedzić. Góry niesamowicie piękne, okolica malownicza. Z naszych ust wydobywa się wiele Ochów i Achów... 

Kaplica na cmentarzu w Uściu Gorlickim © amiga

Kaplica na cmentarzu © amiga

Kwatera wojskowa © amiga

Cmentarz wojskowy © amiga

Kościół pw. Matki Boskiej Nieustajacej Pomocy w Uściu Gorlickim © amiga

Kościół pw. Matki Boskiej Nieustajacej Pomoc © amiga

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Wysowej-Zdroju © amiga

Pofałdowany krajobraz © amiga

Cerkiew pw. Św. Archanioła Michała w Wysowej-Zdroju © amiga

Tabliczka informacyjna © amiga

Wysowa-Zdrój - park zdrojowy © amiga

Wysowa-Zdrój - basen w parku © amiga

Stary dom zdrojowy © amiga

Cerkiew prawosławna Opieki Bogurodzicy w Hańczówce © amiga

Cerkiew św. św. Kosmy i Damiana w Skwirtnem © amiga

Cerkiew prawosławna św. Paraskiewy w Kwiatoniu © amiga
Niestety aura nas dziś nie rozpieszcza, zaczyna grzmieć, padać, chwilami mocniej leje. Zawracamy do bazy. Wieczorem omawiamy plany na dzień następny licząc na to, że pogoda nam ich nie zepsuje. 

Coś niskie te chmury © amiga

Mimo gonitwy dzień był intensywny, cały czas coś się działo, szkoda tylko, że idące na nas burze korygowały nam dość mocno plany, kierunki wyjazdu. Ale co tam. Wieczór zapowiada się mokry, ale za to w Najlepszym możliwym towarzystwie z Karoliną 

Dzień zaczyna się wczesną pobudką, przygotowaniami... Po 8 ruszamy do Szczawnicy, oczywiście na rowerach, bo jak inaczej ;)...
Do pokonania mamy około 20 km, lekko pod górkę, nie zatrzymujemy się, wczoraj sfotografowaliśmy chyba większość tego co chcieliśmy, teraz musimy dotrzeć na miejsce zbiórki. Tyle, że nie wiemy dokładnie gdzie ;) Informacja że w Szczawnicy jest mało precyzyjna, profilaktycznie po drodze dzwonię do organizatorów, opisują miejsce.. okazuje się, że stoimy prawie dokładnie przy nim ;).
Jako że jesteśmy przed czasem to na chwilę jedziemy do centrum na drobne zakupy, gdy wracamy okazuje się, że samochód i kajaki ugrzęzły w korku przed Krościenkiem. Cóż... 


W oczekiwaniu na spływ kajakowy © amiga

Czekamy prawie godzinę, w między czasie zapoznajemy się z metą ;), to tutaj mamy zacumować. Około 12 jesteśmy na starcie w Sromowcach Niżnych, kajaki dmuchane mają skróconą trasę, ale wolimy je, są mniej podatne na wywrotki, bezpieczniejsze. Plastikowe za to są szybsze... ale nurt trochę nas przeraża, nie mamy doświadczenia z rzekami górskimi. 


Kajaki już przygotowane © amiga

Na Dunajcu :) © amiga

Spływ trwa 2.5 godziny, rzeka zaskoczyła, miło zaskoczyła, oczywiście nurt zaskoczył, nauczenie się sterowania kajakiem na takiej rzece chwilę nam zajmuje. Za to frajda ze spływu niesamowita, choć jesteśmy cali mokrzy :) Nie da się tego porównać do spływu z flisakami, jednak co kajak to kajak :)

Przy cumowaniu nie obyło się bez problemów ;), nie trafiliśmy tak jak myślałem i lekko przestrzeliliśmy metę ;).
Po godzinnym odpoczynku, grzaniu się w cieple słońca wsiadamy na rowery i ruszamy... ze Szczawnicy na Sewerynówkę, w końcu jesteśmy w górach ;) Więc jakiś podjazd musi być, mniejszy czy większy ale jednak. 


Ciekawy pojazd :) © amiga

Droga na Sewerynówkę © amiga

Są miejsca które zaskakują, czy to nachyleniem, czy widokami. Poruszamy się z grubsza wzdłuż potoku, gdy mijamy granicę lasu jest przyjemnie chłodno, słońce  tak nie pali, zatrzymujemy się co jakiś czas bo coś nas zaintrygowało. Przy wodospadzie widzimy grupkę chłopców, jeden z nich wspiął się na skałę, jakieś 3 m nad lustrem wody i... skoczył, trochę mnie to zaskoczyło, ale obstawiałem, że pod wodospadem jest przynajmniej 2 m wody. Gdy jednak stanął okazało się że ma jej może do pasa... Ryzykant... dobrze, że na nogi a nie na głowę... 


Wodospad Zaskalnik © amiga

Upalny dzień, a tutaj można się schłodzić © amiga

Wspinamy się dalej, aż do kapliczki, chwila odpoczynku, kilka zdjęć i zawracamy, by jednak za szybko nie skończyć wycieczki, jest jeszcze wcześnie kierujemy się na Wąwóz Homole. Długi podjazd choć niezbyt stromy. Rozglądamy się, przyglądamy, podziwiamy... i oczywiście fotografujemy ;)


Kaplica rzymskokatolicka na Sewerynówce © amiga

wnętrze kaplicy na Sewerynówce © amiga

Wąwóz Homole © amiga

W rezerwacie Biała Woda © amiga

Wycinka w rezerwacie © amiga

Na rowerze przyjemniej :) © amiga

Jedna z opcji przeprawy przez potok © amiga
Gdy z grubsza mamy wszystko co chcieliśmy zjeżdżamy, w Jaworku w kawiarni przy pensjonacie Magdalenka przerwa, oczywiście na kawę i ciasto własnej produkcji. Cena zaskoczyła... 12 złotych za całość... 
Ruszamy wkrótce dalej, w Szczawnicy wjeżdżamy do parku a później jedziemy wzdłuż deptaka... Miejsce fajnie przygotowane, drogi rowerowe, drogi piesze... Mimo turystów nie ma problemu z tłokiem, z przejazdem. Wkrótce docieramy więc do wyjazdu. 

Trabanta nie widziałem już wieki © amiga

Park w Szczawnicy © amiga

Staw w parku © amiga

Spokój, cisza... można odpocząć © amiga

Jak schłodzić się w tak upalny dzień? © amiga

Wszędzie pełno turystów © amiga

Słońce jeszcze wysoko © amiga

Nad Grajcarkiem © amiga
Tym razem nie ma korka, może dlatego, że to poniedziałek? Szybko jesteśmy w Krościenku gdzie Karolina kątem oka zauważa coś... to coś to pozostałości po tutejszym kirkucie. Jest prawie kompletnie zniszczony, jedynie 2 macewy jakoś ocalały, choć leżą bezwładnie wśród roślin. Samo miejsce nie jest jednak zaniedbane czy opuszczone. Tablice z historią tutejszych Żydów robią wrażenie, chwilę wiec zajmuje nam zapoznanie się z nimi. 
Gdy ruszamy podjeżdża jakiś samochód, ludzie kierują się na Kirkut, tak więc nie tylko my mamy jakiegoś dziwnego bzika na punkcie starych cmentarzy. 

Historia Żydów z Krościenka nad Dunajcem (1) © amiga

Historia Żydów z Krościenka nad Dunajcem (2) © amiga

Historia Żydów z Krościenka nad Dunajcem (3) © amiga

Historia Żydów z Krościenka nad Dunajcem (4) © amiga

Tablica w miejscu kirkutu © amiga

Jedna z niewielu ocalałych macew © amiga

Pamięci ofiar zagłady © amiga
Słońce powoli ale nieubłaganie obniża się po zachodniej stronie gór... chcemy dojechać do bazy jeszcze przed zachodem słońca. Niby nie jest daleko, ale sama droga nie należy do najprzyjemniejszych. Szkoda, że nie ma możliwości by cały odcinek bezpiecznie objechać bocznymi drogami, ale takie są góry. Liczba alternatywnych opcji przejazdu jest dramatycznie mała

Dunajec w Kątach © amiga

Słońce coraz niżej... w cieniu chłodno © amiga

Okolice Górek © amiga

Słońce powoli znika © amiga

Uśmiechnięta Karolina :) © amiga

Gdy docieramy do Wietrznic słońce jest już za górą, zaczyna się ściemniać... Powoli pora przyjrzeć się mapą, zaplanować coś na jutro, może być z tym jednak problem, prognozy straszą. 

Nie zmienia to faktu, że dzień był fantastyczny i wykorzystany do granic możliwości :)

Dzień zaczął się około 3:00, ale jak to bywa w życiu nic nie jest łatwe, tym razem awaria, problemy z wyjazdem spowodowały lekką obsuwę. Z Katowic wyjeżdżam dopiero po 6:00... jak późno, a droga daleka. Kierunek Pieniny, okolice Łącka... 
W między czasie dostaję informację, że z północy Karolina już jest w drodze... 


Dzień dobry :) © amiga

Opóźnienie i problemy spowodowały, że w bazie w Wietrznicach melduję się trochę przed 10.... czas na szybkie drugie śniadanie, lekkie rozpakowanie się, przygotowanie rowerów i około 11:00 w końcu wsiadamy na rowery. 
Przez zawieruchę ostatnich dni i porannego Sajgonu specjalnie nie miałem czasu by przyjrzeć się mapą... na szczęście jest Karolina :) bez której wyjazdy nie doszłyby do skutku, bez której to nie było by to... 


Dunajec w okolicy Tylmanowej © amiga

Jako że głównym punktem wyjazdu w Pieniny ma być spływ kajakowy, zaplanowany an jutro postanawiamy przyjrzeć się przełomom Dunajca. Do tej pory rzeki z którymi mieliśmy do czynienia miały powolny nurt... płynęło się nimi z zawrotną prędkością 3-4 km/h ;), Nie mamy doświadczenia z rzekami górskimi... Podejrzewam, że i tutaj cudów nie będzie, jednak to są góry, woda płynie nieco szybciej... 


Takie rowerówki lubię © amiga

Jadąc wzdłuż rzeki w kierunku Krościenka nie do końca podoba nam się kolor wody, ale to pewnie efekt ostatnich opadów, nurt niesie sporo ziemi, mułu i Bóg wie czego jeszcze. Zaskakują za to wędkarze, stoją na środku rzeki, po piersi w wodzie i łowią ryby... Chyba więc nie jest głęboko, pocieszamy się co jakiś czas... Damy radę... 

Przed Krościenkiem nad Dunajcem szok... korek, dobre 2 km... rowerami jedziemy kilka razy szybciej... Może to dlatego, że dzisiaj niedziela? Co za przyjemność stać w czymś takim... 


A co to za zbój? © amiga

Krościenko mijamy dość szybko, choć nieco źle skręcamy i szlak nam się urywa po około kilometrze. Musimy zawrócić i jechać po drugiej stronie rzeki, wkrótce osiągamy Szczawnicę, rozglądamy się na bazą organizatora spływu... ale mamy na to sporo czasu jeszcze jutro, miasteczko nie jest szczególnie wielkie. Po osiągnięciu centrum postanawiamy udać się w kierunku Niedzicy częściowo po Słowackiej stronie rzeki. Na szlaku... ludzi co niemiara. Jazda jest przerywana, szarpana, trzeba bardzo uważać... 


Niby spokojna woda ;) © amiga

Pięknie jest © amiga

Dobre 7-8 km i osiągamy Czerwony Klasztor, jako że południe już dawno minęło rozglądamy się za czymś do zjedzenia, może knedliczki? Stajemy przy pierwszej lepszej restauracji. Zamawiamy pierogi z bryndzą... i... niestety to nie jest to... za mało bryndzy, za dużo ciasta... ech... Chyba trzeba będzie po te dobre jechać do Wisły... 


Rowery dwa © amiga

Okolice Czerwonego Klasztoru © amiga

Po obiedzie wracamy na Polską stronę :), Sromowce Niżne, dalej Średnie, przy okazji odwiedzamy galerię w zabytkowym drewnianym kościele. Zaskakuje mnie to trochę, choć może i dobrze, że taka budowla nie niszczeje, że jest dalej wykorzystywana. 
Kierujemy się na Niedzicę, ruch coraz większy, coraz więcej turystów, w sumie to nic dziwnego jest niedziela, wakacje, długi weekend... 


Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - obecnie galeria © amiga

wewnątrz galerii © amiga

Pora zajrzeć na zegarki, ustalić ile mamy jeszcze czasu... chyba nie za dużo, o kontynuacji jazdy w kierunku Zakopanego nie ma mowy, tym bardziej, że poranne problemy z dojazdem opóźniły wyjazd na szlak rowerowy. 


Jezioro Czorsztyńskie © amiga

Niby jest trochę chmur, ale upał zabija © amiga

Spichlerz w Niedzicy © amiga

Okolice Niedzicy © amiga

Zawracamy... 

Powrót bardzo podobny choć tym razem większość dróg mamy po stronie Słowackiej, co ciekawe samochodów jest niewiele, nie ma turystów, nie ma wariactwa... dobrze, że wybraliśmy ten wariant :), mimo wszystko mamy nieco inne widoki. Jest więcej lasów, cienia, przy takiej temperaturze to dobra opcja. 


Lesnica na Słowacji © amiga

Po Słowackiej stronie © amiga

Piękne widoki © amiga

Jeszcze długa droga przed nami © amiga


Od Czerwonego Klasztory jedziemy zdecydowanie wolniej, częściej się zatrzymujemy bo popatrzeć na Dunajec, na kajaki płynące po nim. Jutro nas to czeka... lekki strach nas obleciał, a co będzie gdy się wywrócimy, ile jest wody? Czy jest niebezpiecznie? Co z Flisakami? Czy ktoś nas nie zatopi... 


Na dziedzińcu muzeum klasztornego © amiga

Sporo rowerzystów © amiga


Droga do Polski © amiga

Zaskakuje nas też tempo spływu, chwilami pontony, kajaki płyną szybciej niż my na rowerach, to co najmniej kilkanaście km/h. Szybko... 


Jakieś zdjęcie? © amiga

Juto może być tutaj ciekawie :) © amiga

Przydałby się jednak asfalt © amiga

Wygląda bezpiecznie, ale jak będzie w rzeczywistości na kajaku? © amiga

Przy skale © amiga

Spokojna okolica © amiga

Na zakręcie rzeki © amiga

Chyba nieco podniesiony jest stan Dunajca © amiga

Przed wyjazdem w Szczawnicy jeszcze na chwilę odbijamy na Leśnicę, podziwiamy skały, widoki... pięknie tutaj jest :)


Te skały... © amiga

Drewniany domek © amiga

Ciekawie jak się w takim domu mieszka? © amiga

Pora jednak wracać do bazy, przed nami jakaś godzina jazdy, tym razem korki jeszcze bardziej szokują, zaczynają się już w Szczawnicy, tak jest aż do Krościenka. Na szczęście jest ciąg pieszo-rowerowy, może nie jest to moja wymarzona opcja, jednak tym razem jestem z tego zadowolony.


Pora wracać... © amiga

Przy schronisku PTTK Orlica Szczawnica © amiga

Od Krościenka jest już nieco lepiej, korki za nami, uciekamy jednak gdzie się da na boczne drogi, zdarzają się wariaci na drogach... a w końcu przyjechaliśmy tutaj odpocząć, a nie zaliczyć szkołę przetrwania. 


Kościół pw. św. Mikołaja w Tylmanowej © amiga

Gdy docieramy do Wietrznicy słońce już schowało się za pobliskie wzgórza. Mimo początkowych problemów to był dobrze wykorzystany dzień :)


Słońce za chwilę schowa się za górami © amiga

Dzięki Karolina za kolejny świetny wyjazd... 

Piątek wyszedł trochę z zaskoczenia, wycieczka praktycznie nieplanowana. Po prostu pomysł urodził się dzień przed, na dokładkę pewności nie było czy dojdzie do jego realizacji. Prognozy pogody straszyły od kilku dni. Zresztą wyjeżdżając z Katowic meteo mówi o burzach w okolicach godziny 11. 

W Szczyrku jestem sporo przed zakładaną godziną spotkania, wyjechałem za wcześnie, ale... na miejscu trochę spaceruję, odwiedzam znajome okolice. W końcu jednak pora się przygotować, postanawiam zrobić małą rundkę zanim Darek przyjedzie. 

Obieram coś prostego, przynajmniej tak mi się wydaje, spacerując widziałem informację o sanktuarium w pobliżu, 2 km od głównej trasy nie brzmi jakoś strasznie, wygląda że całość będzie asfaltem. Ruszam. Początkowo droga jest dość przyjemna, jednak po kilkuset metrach nachylenie rośnie i rośnie...  Jest stromo, jazda jest bardzo wolna. Jak na rozgrzewkę to chyba przegiąłem, ale jak jadę to muszę dojechać. 

Grzyby rosną :) © amiga
Kręcę powoli, obserwując licznik, zmieniają się kolejne przejechane metry, jeszcze tylko 1000m, 800, 500, 100 i sanktuarium nie ma, była jakaś inna droga? Nie zauważyłem. Jadę dalej, po kolejnych 250m wyłania się wieża kościelna. A więc jednak, dojechałem.Kilka szybkich zdjęć i dzwoni Darek, jest już na miejscu. Zjazd szybki, trwa ledwie kilka minut ;) 

W drodze do Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku © amiga

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku © amiga

Wewnątrz sanktuarium © amiga

Kapliczka i Źródełko © amiga

Rura, kran? Jakie źródełko? © amiga
Witamy się na parkingu i... po kilkunastu minutach ruszamy, plan to Skrzyczne. Niby niedaleko, niby cały dystans to ledwie 40 km, ale w górach to trochę inaczej się liczny, obstawiamy 4 godziny. Aż do Lipowej rowery gnają, 10 km minęło tak, że nawet nie zauważyliśmy. Tyle, że zaczyna się podjazd, wpierw asfalt, widać, że nowy, zastanawiam się gdzie prowadzi, bo wije się po stokach, domów nie ma, po coś jednak powstał. Chyba, że to z nadwyżki ;)

W Dolinie Zimnika © amiga

Lekki podjazd był © amiga
Taką drogą jedziemy jeszcze przynajmniej kilkadziesiąt minut, co prawda nachylenie się zmienia, jednak po asfalcie jazda pod górkę jest dość przyjemna. W końcu jednak to co dobre kończy się, zaczyna się szutr, kamienie, nachylenie dalej rośnie, już nie jedziemy po 20 km/h, kulamy się może 8-9. Za każdym zakrętem liczymy na jakieś wypłaszczenie, na chwilę odpoczynku, ale nie, szlak konsekwentnie pnie się pod górę. Ani minuty odpoczynku. Ubrania mokre od potu... 

Widok na góry © amiga
Niestety zmienia się też powoli pogoda, gdy ruszaliśmy, żar lał się z nieba, chmur bylo niewiele, teraz jednak znika coraz częściej słońce. Zrywa się wiatr.... 

Nie ma asfaltu ;) © amiga

Widoki piękne... © amiga

Coraz bardziej stromo © amiga

Droga wije się momentami © amiga
Docieramy do miejsca gdzie ślad każe nam wjechać na szlak pieszy, wjeżdżamy, a raczej wchodzimy, wydaje nam się, że prowadzenie roweru zajmie nam góra kilka minut, że to może 100-200 m. Ale... mylimy się, Nachylenie jest już konkretne, spore kamienie, Próbujemy podchodzić, bo o jeździe nie ma mowy. Podejście wykańcza, pokonujemy może 10-20 m w ciągu minuty. Na więcej nie ma szans. Po długim spacerze farmera dochodzimy do jakiejś drogi, kawałek nią jedziemy, ale ostatnie 50 m znowu z rowerami pod pachą przedzieramy się przez wąską ścieżkę pomiędzy drzewami. Pierwsza myśl, to przygotowania do Tropiciela ;)

Luźne kamienie na pieszym szlaku... © amiga

Widoki z Pieszego szlaku na Skrzyczne © amiga

W oddali widać Żywiec © amiga

Chmury trochę straszą © amiga
Na szczycie marzymy o czymś mokrym do picia, jest na szczęście schronisko, kupujemy piwa, Żywiec rządzi... szczególnie ten 0.0 ;)
Wypijamy po 2... elektrolity uzupełnione.  Pora jednak wracać do Szczyrku, w oddali słychać grzmoty, niebo powoli robi się czarne. Wsiadamy na rowery i ruszamy. Zaczyna kropić. 

Pora relaksu ;) © amiga

Schronisko pełne © amiga

Rowery czekają © amiga

A może w dół wyciągiem? ;) © amiga

Nie tędzy droga © amiga
Wiatr coraz bardziej się wzmaga, jazda po mikrych kamieniach nie dla mnie, zresztą po kilku glebach, złamaniach i zwichnięciach, psychika nie pozwala mi na wiele. Wolę poprowadzić rower niż na nim jechać. 
Zaczyna solidnie lać, docieramy do jakiegoś miejsca postojowego, Zaglądamy na radary, nie wygląda to dobrze, opady na około godzinę. Strasznie wieje. Postanawiamy jechać dalej. Im szybciej do dotrzemy do mety tym lepiej. Gdzieś za Malinowską skałą, deszcz znika, wiatr ustaje. Nie widać by coś tutaj padało. Tyle, że znowu robi się duszno... 

Przeczekamy deszcz? © amiga

Darek na Malinowskiej Skale 1152 m.n.p.m © amiga

Uwielbiam takie widoki © amiga
Podjazdy już nie są zbyt strome, jest ich też niewiele, głównie mamy zjazd. Zła pogoda za nami. Docieramy do Białego Krzyża, jest asfalt, zjeżdżamy do Szczyrku. Tyle, że drogi są znowu mokre, chwilę temu musiało solidnie lać. Parking osiągnięty, pora się przebrać, pora coś zjeść. Obiad okazuje się na tyle duży, że nie dojadamy..  Szok. 

W drodze na Biały Krzyż © amiga

Zmęczony, ale szczęśliwy © amiga

Do domu jestem późnym wieczorem, zmęczony, ale szczęśliwy :) To był dobry dzień, nieźle wykorzystany. Szkoda tylko, że weekend zapowiada mi się bez roweru :(

Wczesna pobudka, szybkie zbieranie się i w drogę do Krzeczowa koło Wielunia, trasa mija dość szybko, nigdzie nie ma korków, da się jechać. Nawet Częstochowa nie straszy. Około 6:30 melduję się na miejscu, jest już Karolina. Witamy się, przygotowujemy rumaki i kilka minut po 7 ruszamy. Mam jednak dziwne wrażenie, że już tutaj byłem. Chwila zastanowienia... no tak, przecież jedna z edycji BikeOrientu miała tutaj swoją bazę. 
Zresztą relacje z tych zawodów są na blogach: Karoliny, Darka i moim. Działo się wtedy... wspomnienia wracają...

Na dzień dobry  postanawiamy podjechać do Kochlewa, na mapie jest zaznaczony drewniany młyn, jakaś kapliczka, wiem, że jeżeli teraz tam nie pojedziemy to wracają nie ma mowy byśmy tam podjechali, będziemy zbyt zmęczeni... Prognozy mówią o dość ciepłym dniu ;)

Trasa pagórkowata, pierwszy podjazd i robi się ciepło, choć termometr twierdzi, że jest coś koło 14 stopni, fakt, w cieniu czuć chód.. ale w słońcu, na otwartej przestrzeni jest już gorąco...  

Stary młyn w okolicach Kochlewa © amiga

Kapliczka nieciekawa, młyn faktycznie drewniany, opuszczony, ale stoi, wracając do Krzeczowa znów wspinamy się pod górkę, pada pomysł, a może policzymy górki? Próbujemy, 2 mamy już za sobą... jak będzie dalej. 


Wcześnie rano, a słońce już grzeje © amiga
Jako, że jest wczesny poranek, postanawiamy pociągnąć do Wielunia główną drogą, o tej porze w niedzielę, nie spodziewamy się wielkiego ruchu. Jazda jest przyjemna i czasami zaskakująca. Jeszcze w Krzeczowie zauważamy czaszkę pod krzyżem, trzeba stanąć :) Za to później do Rudy, po drodze nie ma specjalnie nic ciekawego, sporo lasów, trochę cywilizacji. Za to w Rudzie zaznaczony jest pałać, kombinujemy jak tam wjechać, okazuje się, że przez... prywatną posesję, choć to jest złe określenie. 
Przy drodze stoi blok, pozostałość po PGR, lekko wiejskie klimaty, oczywiście stajemy się atrakcją ;). 
Sam pałac nieco dalej... zniszczony, zdewastowany. Wykorzystywany za czasów PRL, pewnie po upadku PGRu stał opuszczony, nikt się nim nie interesował, a w tej chwili są małe szanse na odrestaurowanie. Cóż... 
Dookoła walają się śmieci, sporo butelek po piwie, winie... pewnie mieszkańcy nie raz i nie dwa tutaj imprezowali. 

Niespodzianka - czaszka pod krzyżem w Krzeczowie © amiga

Zniszczony pałac w Rudzie © amiga

Uśmiechnięta Karolina :) © amiga

Wsiadamy na rowery, do Wielunia jedziemy po dość przyzwoitej DDRce, gdyby jeszcze ta kostka nie była frezowana, bądź zamiast niej wylano by asfalt powiedziałbym, że to wzorcowe wykonanie. Nie ma na niej żadnych niespodzianek, nie wyrastają lampy, znaki. Szkoda tylko, że jest obniżana w miejscach gdzie są wjazdy do posesji... Są miejsca gdzie nami nieźle buja... 

Wjeżdżamy do Wielunia © amiga
Sam Wieluń jak przy poprzednich moich wizytach zrobił niezłe wrażenie, centrum zadbane, miłe dla oka. Jako, że jest niedziela wcześnie rano, niewielu mieszkańców kręcie się po centrum. Przystajemy tu i ówdzie, focimy wszystko dookoła. Ponownie wracając wspomnienia, prawie dokładnie 4 lata temu z Darkiem przejeżdżaliśmy przez Wieluń robiąc pętlę 300km :). Wtedy był to najgorętszy dzień roku, dzisiaj zapowiada się równie upalnie. Obym się jednak mylił. Objazd zajmuje nam dobre kilkadziesiąt minut... 

Wieluński dom Kultury © amiga

Dawny Zamek Wieluński © amiga

Pomnik Pogromcom hitleryzmu, aż dziwne że dobra zmiana go nie zdemolowała © amiga

Ratusz w Wieluniu © amiga

Baszta Męczarnia © amiga

Wieluński Rynek © amiga

Fundamenty dawnego Kościoła Farnego © amiga

Pamięci blisko 1200 mieszkańców Wielunia... © amiga

Kościół pw. św. Barbary Dziewicy i Męczennicy © amiga
W końcu wyjeżdżamy z miasta kierując się mocno na południe, oczywiście odwiedzamy wszystkie możliwe atrakcje, trochę żal, że nie ma szans na wejście do drewnianych kościołów, w chwili gdy meldujemy się pod nimi trwają poranne nabożeństwa. Cóż... może kiedyś, przy innej wizycie? Za to przed Krzyworzeczką trafiamy na cmentarz choleryczny, na mapie nie ma po nim śladu. Jest mocno zarośnięty, a tablica informacyjna jest wymalowana odręcznie. 

Kościół pw. Najświętszego Imienia Maryi © amiga

Pędząca na Bocianie :) © amiga

Cmentarz choleryczny w Krzyworzeczce © amiga

Panorama z okolic Jeziorka © amiga

W końcu trochę z górki © amiga
Na całym odcinku zmagamy się z kolejnymi górkami, czasami są krótkie, a czasami ciągną się kilka km. Za to widoki ze szczytu zapierają dech w piersi. W Ożarowie krótka przerwa przy drewnianym Pałacu, tablica informacyjna mnie denerwuje. W niedzielę, takie punkty, muzea powinny być jednak otwarte. W końcu to jest dzień gdy mogą trafić turyści. W zamian lepiej by było gdyby dniem wolnym był np poniedziałek. Takie rozwiązania stosuje się, nawet u nas. Nie wszędzie jednak ludzie do tego dorośli. Zresztą przy sklepie widać było miejscowy "element" ;) Od rana ławeczka, wino, piweczko... dzień jakoś przeleci... Może i fajne, gdy ogląda się ranczo, ale mieć takich sąsiadów... chyba nie. 

Muzeum Wnętrz Dworskich. Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej © amiga

Zabytkowy Wiatrak w Kocilewie © amiga
Gdy powoli obieramy kierunek na wschód, czujemy, że do tej pory jechaliśmy bądź z wiatrem, bądź mieliśmy go nieco z boku.  Teraz trzeba z nim lekko walczyć. Gdy jadę po asfalcie mam wrażenie, że na tylnym kole mam bicie, przy jakimś krótkim postoju zaglądam, sprawdzam co się dzieje... Nie wygląda to zbyt dobrze, lekko uszkodzona opona, widać przetarcie. osnowa jeszcze trzyma ale to kwestia czasu. Na szybko kombinuję co mam w razie czego w plecaku, najważniejsza jest taśma klejąca... A tą mam, 2 rolki ;)... 

Wierzbie - Kościół pw. św. Leonarda Opata © amiga
Jadąc dalej słyszę jak tylne koło w rowerze Karoliny trze o coś, zatrzymujemy się na przystanku, zaglądam do klocków, spiłowane. Pora zamienić je miejscami podobnie jak to zrobiliśmy będąc w okolicach Białegostoku. Kilka minut zabawy i ruszamy, ale coś źle zrobiłem, na zjeździe przy próbie hamowania jeden z klocków wypada, zatrzymujemy się, widzę mój błąd, na szczęście nic nie zostało uszkodzone, zgubione. Ufff, kolejne 10 minut i tym razem robimy prosty test na bocznej drodze. Jest lepiej... 

Wnętrze Kościoła pw. św. Leonarda Opata © amiga

Są i organy © amiga

Popowice - kościół Wszystkich Świętych © amiga
W Popowie mieliśmy odbić na Grębień, ale tak się zagadaliśmy, że przestrzeliliśmy zjazd, dopiero krajówka uświadomiła nam, że chyba nie tak pojechaliśmy. Trudno, nie ma sensu się wracać, choć przy drodze w Grębieniu zaznaczony jest bar, może restauracja, Jest jeszcze przed południem, ale wyjechaliśmy na tyle wcześnie, że zaczynamy odczuwać głód. Dobrze, że przy kościele w Popowie zjedliśmy o bananie i batonie. Trochę nas to ratuje. Tyle, że słońce zaczyna palić, niby mam coś jeszcze w bukłaku, Karolinie woda jeszcze pluska w bidonie, ale... trzeba myśleć o zakupach. Sklep mile widziany... W Dzietrznikach jest coś otwartego, sklep zaopatrzony dość przyzwoicie. Szybkie zakupy, woda, Karmi, delicje... jest ławeczka w cieniu. Posilamy się, uzupełniamy zapasy wody. Chwila relaksu... Przyglądamy się też mapom. Karolina wspomina coś o Źródle objawienia, podobno jest tam pięknie.... Trzeba odnaleźć to miejsce. Tak więc gdy ruszamy kontrolujemy mapy by dobrze wjechać. 

Nareszcie teren ;) © amiga

W drodze do Źródełka Objawienia © amiga

Gdy docieramy na miejsce, nie wierzę, przecież ja tutaj byłem, przy samym źródle był lampion - PK. Kompletnie jestem zaskoczony. W lesie, w cieniu chwilę spędzamy musimy ochłonąć. Przysiadamy na ławeczce, kilka minut rozmowy, gdy troszkę odsapnęliśmy ruszamy dalej. 

Przy Źródełku Objawienia © amiga

Staw przy Źródełku Objawienia © amiga

Źródełko Objawienia © amiga

Kaplica przy Źródełku Objawienia © amiga

W okolicach Starej Wsi trafiamy na jakiś przydrożny bar, sporo ludzi, wszyscy zajadają, korzystamy z okazji, zamawiamy polędwiczki z frytkami, a drugą porcję z sałatką. Zaskoczenie... polędwiczki to coś zrobione z kury, opanierowane i utopione w oleju... Frytki standardowe marketowe, za to sałatka niezła... 

Szlakiem pieszym kierujemy się na Granatowe Źródła, jeżeli będą tak urokliwe jak to z którego przed chwilą wyjechaliśmy to chyba warto :) Staramy się unikać terenu, niestety nie wszędzie ma to sens, leśne drogi mocno skracają dystans. Jednak miejscami zakopujemy się w piachu. Trzeba poprowadzić rowery.. Pierwsza próba znalezienia źródeł nieudana, wyjeżdżamy w Troninach..., Karola zaczepia miejscowego i... ten nieco nas nakierowuje, przy okazji opowiada historię jak to jeszcze kilka lat temu musieli iść z baniakami po wodę do tego źródła. Cóż... zawracamy i zgodnie ze wskazówkami  ponownie wjeżdżamy w las... druga próba i lądujemy na brzegu Warty, to mój błąd, zasugerowałem się mapą, a jak się chwilę później okazało, nie wszystkie ścieżki są na niej zaznaczone. W końcu trafiamy do źródła i zaskoczenie, to niewielki ciek tuż przy mocno zarośniętym rzęsą jeziorku... ścieżka mocno zarośnięta. Cóż... nie wszystko musi być piękne, a to było tylko nasze pobożne życzenie, by i te źródło wyglądało jak Źródło Objawienia. 

Szukając Granatowych Źródeł © amiga

Granatowe Źródła © amiga
Jedziemy na Bobrowniki, znam ten szlak czemu ponownie go wybrałem? Kilka km zmagań z piachem. Cenne minuty umykają, choć nie mamy jakiegoś strasznego ciśnienia, że musimy gdzieś dojechać, zawsze możemy zmodyfikować trasę. 

Trochę piaskowy szlak rowerowy ;) © amiga
Gdy w końcu docieramy do cywilizacji, a raczej drogi asfaltowej, czujemy ulgę, jazda jest szybsza, ale rozdarcie opony wyraźnie się powiększyło. Czuję jakbym jechał na jakimś narowistym koniu.  Bicie koła na około centymetr... Nie jest dobrze. 
Na otwartej przestrzeni słońce pokazuje co potrafi.... wysysa z nas resztki sił. Mimo częstego popijania, sporo wody z nas odparowuje. Do Działoszyna coraz bliżej, w centrum... zupełnie nijak, niby jest pałac, ale co z tego. Samo miasto zupełnie nieciekawe. 

Nad Wartą © amiga

Milczenie Owiec © amiga

Wapiennik w okolicy Sęsowa © amiga

Pałac w Działoszynie © amiga

Kościół pw. świętej Marii Magdaleny © amiga
Szybko opuszczamy miasteczko, podjedziemy tylko na punkt widokowy... solidny 10% podjazd, na szczycie kolejna kontrola opony... masakra, osnowa ledwo trzyma wszystko w kupie, jestem przygotowany na najgorsze... W razie czego mam w plecaku pustą butelkę po małej koli... będzie przeszczep... Opuszczamy Działoszyn i kierujemy się leśnym szlakiem na Niżankowice, obawiam się czy nie wpakujemy się w kolejne piaski.. chwilami tak niestety też jest, ale... mimo wszystko droga dość przyjemna. Drzewa osłaniają nas od skwaru, na dokładkę pojawił się lekki przyjemny wiatr z północy, jest chłodniej... 

Panorama Działoszyna © amiga

A teraz z górki po piachu © amiga

Kwatera wojskowa na cmentarzu w Działoszynie © amiga

Zespół stodół w Działoszynie © amiga

Droga przez las.. © amiga
Kończy nam się woda, zatrzymujemy się przy sklepie, szybkie zakupy i ruszamy do Kamionu, na mojej mapie widnieje droga leśna oznaczona jako szlak koński, na mapie Karoliny jest jednak asfalt...  Mam straszą mapę... Gdy wyjeżdżamy spod sklepu okazuje się, że cały odcinek do Kamionu jest po nowiutkim asfalcie :) A w Kamionie trafiamy na drewnianą kapliczkę, jest otwarta, wchodzimy do środka... Miniaturka kościoła zaskakuje... 

Modrzewiowa Kapliczka z XVIII wieku w Kamionie © amiga

Wewnątrz kapliczki © amiga

Modrzewiowa kapliczka - 1894-1900 © amiga

W kapliczce na oknie © amiga
Wychodząc z kapliczki walę głową o dach... ból... skóra na czubku głowy rozcięta... trochę krwi, mam ze sobą apteczkę i najlepszą pielęgniarkę w okolicy :)... Kilka minut później z opatrunkiem na głowie ruszamy dalej. Pora wrócić do bazy w Krzczowie. 

Drewniany most w Kamionie © amiga

Warta w okolicach Kamionu © amiga
Ostatni leśny odcinek trochę mnie zaskoczył, przy drodze rosną kanie... 2 z nich z dużymi kapeluszami zbieram i obdarowuję nimi Karolinę :), myślę, że w siateczce na plecaku przetrwają ten ostatni krótki odcinek... Jeszcze tylko podjeżdżamy na pobliską stację benzynową, szybka kawa, toaleta, obmycie się z soli, krwi. 

Będzie kolacja :) © amiga

Armata w Krzeczowie © amiga

Opona zakończyła żywot © amiga

Na koniec jeszcze zdjęcie armaty i pora się pozbierać, rowery spakowana, wracamy.
Opona w moim rowerze nadaje się do wywalenia, jura Wieluńska po raz kolejny załatwiła mi koło... Trudno... Pora kupić coś nowego. W domu powinienem coś mieć, a pewnie na necie czegoś poszukam... 

Dzięki Karolina za kolejną niesamowitą wyprawę, bez Ciebie to nie miło by sensu...
Uwielbiam wycieczki rowerowe w Twoim towarzystwie :-*

Niedziela,16 czerwca... ugadujemy się z Karoliną na wyjazd na rajd... Nie pamiętam kiedy ostatni raz byłem na rajdzie na orientację. W zeszłym roku sezon przepadł, złamanie ręki i tyle. Wydaje mi się, że był to Tropiciel w 2016.... ale mogę się mylić. 

Wyjeżdżam z domu trochę przed 6... powinienem zdążyć. 

Na miejscu jestem około 8:30... Mamy sporo czasu na przygotowanie siebie, rowerów, na zarejestrowanie się w biurze rajdu. 

Coś po 9 ruszamy na krótką przejażdżkę po okolicy... mała rozgrzewka na szosach. Rowery same śmigają. W sumie przed rozpoczęciem maratonu mamy około 10 km w nogach. Może ciut więcej. 

Zgodnie z planem zabawa zaczyna się o 10:00, odprawa, rozdanie map, start o 10:20. Rysujemy wstępny plan trasy, starając się unikać terenu, a już na 100% unikać szlaków końskich, których w okolicy jest dość trochę. Zresztą baza jest w stajni :) a jadąc drogami mijamy kolejne kilka... 

Wczoraj pakując się wypadło na to, że jadę góralem na szerszych oponach, spodziewałem się, że będą piaski.... 

W tej chwili żałuję, że nie zrobiłem zdjęcia karcie z punktami... to 2 strony A4 ;) 21 PK do zaliczenia. Kilka punktów zupełnie poza główną pętlą... szykują się długie puste przeloty, za którymi nie przepadam, a są miejsca jak okolice Gałkówka gdzie 5 PK jest w odległości może 2 km... Te zostawiamy na koniec, mam tylko nadzieję, że to się na nas nie zemści... bo jak braknie czasu to możemy stracić wiele punktów. 

Lampiony jak na RnO są trochę nietypowe, to butelki oklejone taśmą. Pomysł jest niezły... chyba lepszy niż klejenie kartek A4, tanie widoczne i działające :)

Na punktach nie będzie perforatorów, za to trzeba coś zrobić, a to policzyć okna, gwiazdki, sprawdzić datę, autora. 

Zaczynamy od długiego przelotu do kościoła w Kurowicach, to nasz pierwszy PK, na miejscu do przeliczenia liczba wmurowanych łusek. Trochę mnie to zaskoczyło, bo przy tym kościele byłem już kilka raz, jednak nie wpadłem na to, że mogą być tutaj łuski w murze. Szukam czegoś małego przy wejściu, może jakiejś tablicy, obchodzimy kościół dookoła i nic. Karolina zadaje pytanie księdzu, ten pokazuje nam jedną łuskę, to... łuska działa... jest wielka wielka. Próbujemy policzyć, są wszędzie, to bez sensu... pytamy księdza - 32 wmurowane. Uff... Jedziemy dalej, 


Trochę ludzi się zjechało © amiga

Krótka odprawa przed startem, prezentacja lampionów ;) © amiga

Gaj Benedykta, miejsce gdzieś w lesie, oddalone od głównej drogi, pierwsze spotkanie z piaskami, trochę kluczymy szukając tablicy której się podziewaliśmy, ale w zamian jest kamień z odpowiednią inskrypcją. nas interesuje rok. 
Kolejne PK położone są na szlaku końskim w kierunku Gałkówka, chodzi o kamień w miejsc okopów z 1914 roku, liczbę schodów przy cmentarzu z I wojny i tak powoli jedziemy dalej.
W Gałkówku zmieniamy nieco naszą trasę, odbijamy w kierunku najbardziej skrajnych PK na północnym-zachodzie. Liczymy kondygnacje budynku na terenie bazy wojskowej. Nieco dalej mimo tego, że z mapy wynika, iż czerwony szlak jest przeprowadzony pod czy nad torami to okazje się na miejscu, że kolej nie przewidziała normalnego przejścia. Cóż... pomykamy przez szerokie torowisko z rowerami w rękach... Jeszcze tylko rów i jesteśmy po drogiej stronie.


Gaj Benedykta © amiga

Miejsce krwawej bitwy © amiga

W pobliżu pałac, trzeba przeliczyć okna z tyłu pałacu, tylko jak tam wjechać? Odnajdujemy ścieżkę i jest, 12 sztuk, organizatorzy czatują tan na nas, robią nam kilka zdjęć, a my po chwili ruszam dalej, do może 1/3 trasy. Słońce zaczyna piec. Niby pijemy, ale mam wrażenie, że trochę za mało, cały czas umyka nam jedzenie, wieziemy je co prawda w plecakach ale kto by o tym pamiętał. 

Gdy tak krążymy od PK do PK, zdajemy sobie sprawę z tego, że sporo tych miejsc znamy z naszych wycieczek po okolicy. Cmentarze z I wojny odwiedziliśmy w ramach zapoznania się z mapą gry terenowej ;), tyle, że pytania są szczegółowe i trzeba tam podjechać, bo nie zauważyliśmy napisy, kto by pamiętał jakąś datę, nazwę oddziału, czy autora projektu ;) Na wycieczkach patrzy się na coś innego. 



Policz okna ;) © amiga

Kolejny PK przy cmentarzu © amiga

Docieramy do bunkra w okolicach Natolina, czy raczej trzeba by to nazwać ziemianką piwnicą, jest lampion, zadanie brzmi, podaj liczbę gwiazdek na pomniku ;). Tyle, że tutaj pomnika nie ma. Zaglądamy na mapę, pomnik jest jakieś 150m dalej, być może o niego chodzi. Ale lampion wisi na bunkrze. To błąd w oznaczeniu i to dość spory. Pamiętam pewną Odyseję Miechowską... gdzie PK jak trafił w kółko to było nieźle, organizatorom oberwało się wtedy solidnie. Pamiętam grupki przeczesujące pole o powierzchni 500x500m. Działo się... 
Tym razem robimy zdjęcie lampionu i ruszamy dalej, cóż... to błąd. Jak się okaże przy kolejnym PK nie jedyny. Kolejny punkt miał być przy kapliczce, z mapy wynikało, że znajduje się za kapliczką jakieś 100m, jadąc jednak widzimy sporą grypę rowerzystów kłębiącą się przy kapliczce... w Małczewie, są też organizatorzy, pokazujemy im mapy... odpowiedź mnie zaskoczyła, to zabawa, w Małczewie nie ma drugiej kapliczki, szkoda tylko, że nikt nie wspomniał, że punkty są poza właściwym miejscem, zaczynam trochę się obawiać co będzie dalej.... Oby to był ostatni błąd... 


Bunkier, czy może piwnica © amiga

Wewnątrz piwnicy © amiga
W pobliżu jest stary cmentarz w Małczewie, wiem, że tam byliśmy chyba rok temu, pora podjechać w to miejsce jeszcze raz, mamy sprawdzić w jakim języku jest inskrypcja na jednym z kamieni. dobrze, że jest tablica, jeden z bikerów mówi że w grece, wierzę i sprawdzam... dla mnie to łacina ;), tym bardziej, że są liczby rzymskie ;) Uzupełniamy kartę i w drogę... 


PK przy cmentarzy z I wojny św. © amiga

Tablica przy cmentarzu w Małczewie © amiga
Okolice Gałkowa to wysyp punktów, a to do policzenia okna w budynku plebanii, tylko jak je liczyć? Są 4 duże, 10 małych na strychu, dodatkowe 1 w krużganku i 2 piwniczne ;) Już wolę spisywanie dat, czy autora pomnika. 


Kto jest autorem.... © amiga

Pomnik w Gałkowie, czy może Gałkówku © amiga
Zostały nam do zaliczenia 3 ostatnie punkty, wysunięte mocno na wschód, 2 z nich w pobliżu stacji kolejowych w Żakowicach, oczywiście i jeden w Słotwinach... przejazd przez Koluszki... co by nie mówić to nie przepadam za tym miastem, kojarzy mi się z kebabami... choć pewnie jest to krzywdzące dla mieszkańców. Skrzyżowanie drug wojewódzkich niestety nie pomaga temu miejscu. 
Nie oznacza to oczywiście, że nie bywam tutaj przynajmniej kilka razy do roku. W końcu krzyżują się tutaj szlaki kolejowe. Wiele razy wysiadałem na stacji czy to w Koluszkach czy Żakowicach. Na stacji w Słotwinach również bywałem... ;)

Gdzieś po 14 meldujemy się z kompletem punktów w bazie. Temperatura pod koniec trochę dobijała. Picie powoli ale jednak się kończyło. Na mecie musimy chwilę odsapnąć. 
Żurek... pierwsza klasa, to jeden z tych które uwielbiam, przypomina śląski :), czeka też na nas kiełbasa z ogniska, jednak ani ja ani Karolina jakoś nie mamy na nią ochoty, za to herbata, woda, znika litrami.... 

Coś co mnie zaskoczyło to fantom i miejsce gdzie można sprawdzić się w roli ratownika, pomysł niezły... przydatny, i chyba niespotykany na maratonach... wydaje mi się, że chyba tylko na którymś tropicielu było to jako zadanie na którymś z punktów.

Odpoczywamy, powoli pakujemy rowery, rzeczy, korzystamy z łazienki... Witamy się z konikami z kózkami ;), wypełniamy ankiety. Czas ucieka... 

Mizianie konika :) © amiga

Jest i kózka © amiga

Podczas wypełniania ankiety © amiga

Pora na odpoczynek © amiga

Po 17, pora na ogłoszenie wyników, Przed nami z kompletem przyjechała ekipa z Koluszek, 4 mężczyzn. Tak więc jestem piąty, a Karolina pierwszą kobietą na pełnej trasie. Jest nieźle... 
Organizatorzy jeszcze bardziej zaskakują, gdy okazuje się, że wszyscy uczestnicy otrzymują nagrody.... Dawno tak nie było na rajdzie. Miłe zaskoczenie... 

Co mi się podobało? Organizacja ;),pomysł z lampionami prosty i działający... fajne miejsce.... choć kurzu było co niemiara. 
Ilość nagród, upominków, gadżetów... wow... 
Pomysł na wykorzystanie miejsc związanych z I wojną światową, poprowadzenie takim szlakiem... genialny... 

Uwagi... to 2 błędnie oznaczone punkty, rozwlekłe opisy punktów i zadań do zrobienia. Format A4 opisu PK sporo za duży. Myślę, że kompresja do czegoś pokroju A6, A7 byłaby mile widziana. Brak jednoznaczności szczególnie tam gdzie coś trzeba było przeliczyć... liczba łusek.. nawet księża nie wiedzieli ile ich jest. jeden twierdził, że 32 inny że 37... Przyjmowane były odpowiedzi od kilkudziesięciu w górę ;), liczba okien na plebanii .... podobnie... 
To drobne potknięcia, ale jednak... 

Nie zmienia to faktu, że zabawa była przednia, a jak na pierwszą edycję to nie za bardzo  jest się do czego przyczepić. 

Muszę podziękować Karolinie za tak spędzony dzień, za namówienie mnie (choć długi się nie opierałem) na ten raj. Niesamowicie miło spędzony dzień :) Wielkie dzięki..... brakowało mi trochę tego, a to że nie w Pucharze Polski to co z tego. Tam mam wrażenie, że od jakiegoś czasu trwa wyścig szczurów, gdzieś zostało utracone to coś, zabawa... Spędy po kilkaset osób chyba nie są dla mnie. Nie przepadam za nimi. Wolę kameralne małe imprezy... A to należało do nich. Zresztą Łódzkie ma szczęście to niezłych rajdów, maratonów, ludzi którzy je tworzą, - BikeOrient, OrientAkcja, Krowa...  

Ostatni dzień wyprawy... Wstajemy nieco później, czasu będzie nieco mniej. W nocy padało. Trochę się pakujemy, Po 6 ruszamy na wycieczkę po okolicy i do Czech... Obserwujemy prognozy i radary. Po 11 możliwe są lokalne opady, po 14 ma lać już wszędzie... 

W tej chwili coś się dzieje w okolicach Lądka Zdrój... jeszcze daleko, ale musimy obserwować sytuację. Kierujemy się na Paczków, zdjęcia i mapy zachęcają do odwiedzenia tego miasta. Jako, że jest niedziela to pewnie wszystko będzie zamknięte, zerowy ruch, pusto na drogach... 

Trochę zaskakuje mnie ta hodowla... © amiga
Dojazd chwilę zajmuje, ale na miejscu cho chwilę postój, bo coś... zaskakują mnie prawie kompletne mury obronne i komplet wież... Zabudowa też zabytkowa... Próba wejścia do kościoła kończy się niczym, trwa msza. Nie lubię przeszkadzać w takich uroczystościach.

Paczków - jakiś dworek pałac...? Niewiele widać © amiga

Paczków - baszta - jedna z trzech © amiga

Ratusz w Paczkowie © amiga

Centrum rozkopane © amiga

Coś mamy szczęście do remontowanych rynków © amiga

Mury obronne w Paczkowie © amiga

Paczków - jakaś brama? © amiga

Zabudowa Paczkowa © amiga

Trochę z innej bajki © amiga

Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Jana Ewangelisty w Paczkowie © amiga

Ratusz w Paczkowie © amiga

W oddali kolejna baszta © amiga

Przy murach © amiga

Baszta... w Paczkowie © amiga
Paczków robi na mnie dobre wrażenie :), szkoda tylko, że to kolejny remontowany rynek, mam wrażenie, że w okolicy we wszystkich miastach postanowili wyremontować główne place. Podjeżdżamy pod dom Kara, tablica informacyjna... zaskakuje... szkoda, że nie mamy więcej czasu by przejechać cały ten szlak, choć fragmentami go objechaliśmy ;)

Szlak czarownic © amiga

Rowery dwa © amiga

Paczków - dom Kata © amiga

Paczków - wewnątrz IT © amiga

w kierunku centrum © amiga

Ruiny kościoła cmentarnego pod wezwaniem Bożego Ciała i św. Jana Ewangelisty © amiga

Strasznie to wygląda © amiga

Pijaczki znalazły sobie miejsce... szkoda gadać.. . © amiga
W Paczkowie spędziliśmy dobrą godzinę, wyjeżdżamy z miasta kierując się do granicy Polsko-Czeskiej. Jednak na chwilę odbijamy w kierunku Unikowic, Lisich Kątów i Ujeźdzca. W tych 3 dość blisko położonych miejscowościach jest kilka miejsc godnych uwagi... Co chwilę stajemy fotografujemy. Coś czuję, że dzisiaj będzie wyjątkowo dużo zdjęć... 

Okolice Unikowic © amiga

Dwór w Lisich Kątach © amiga

Dwór w Lisich Kątach © amiga

Kościół pw. MB Królowej Polski (XIX w.) © amiga

Ślisko było jak diabli, rower strasznie tańczył © amiga

Ujeździec - pałac © amiga

Ujeździec - pałac - chyba zamieszkany © amiga

Unikowice - Krzyż pokutny © amiga

Kaplica Świętej Trójcy (1774) w Unikowicach © amiga

Wewnątrz kaplicy w Unikowicach © amiga

Unikowice - pałac © amiga
W końcu po kolejnej godzinie kierunek granica, tam krótka przerwa, trzeba coś przekąsić, tym razem na słodko... Po kilku minutach kierujemy się na Javornik. Wizyta po czeskiej stronie będzie raczej krótka. Nie mamy zbyt wiele czasu. To co zaskakuj to brak syfu. Każde miasteczko czyste, śmieci nie walają się po drogach, jakaś inna kultura. Nawet gdy wjeżdżamy na cmentarz głównie ze względu na kościół cmentarny okazuje się, że dostępne są konewki, wiaderka, wszędzie czystko, poukładane. Przypomina to nieco niemieckie porządki... Może coś w tym jest. Polacy mają jednak ułańską fantazję i często sami robimy sobie kuku... Wystarczy popatrzeć w TV, na płonące wysypiska, na wycinki parków narodowych, na nasze ulice gdzie śmieć ścieli się gęsto... 

Na granicy z Czechami © amiga

Bílý Potok - Okolice © amiga

Kościół - Bílý Potok © amiga

Bílý Potok - kościół © amiga

Droga przed Javornikiem © amiga

To teraz w prawo czy prosto? © amiga

Javornik :) © amiga

Zamek Jánský Vrch w Javorniku © amiga

Zabudowa Javornika © amiga

Javornik - centrum © amiga

Javornik - Kostel Nejsvětější Trojice © amiga

Wewnątrz kościoła © amiga

Znaleziona czaszka © amiga

Widok na zamek w Javorniku © amiga

Podobno jak w Ciechocinku ;) © amiga

Javornik - przy cmentarzu © amiga

Javornik - Kostel sv. Kříže © amiga

Płaskorzeźba na kościele © amiga

Krzyż na cmentarzu © amiga

Czaszka znaleziona przez Karolinę © amiga

Znowu górki? © amiga

Krowia górka ;) © amiga
Wyjeżdżając z Javornika trochę żal, że czasu nie ma na zbyt wiele. Jedziemy dłuższy czas wzdłuż granicy, bawią nas znaki informującej o jej istnieniu... Pytanie czy to ma w tej chwili jeszcze sens? 

Pozor ;) - bawią nas te znaki © amiga

Wszędzie góry © amiga
W Bíllej Vodzie w kościele za to coś co mnie zaskoczyło na minus.... zakaz fotografowania i używania komórek... złamałem oba zakazy focąc komórką ;) Takie zakazy wydają się zaszłością, nie na miejscu. i.... mam je trochę gdzieś... niech mnie szukają... 

Bílá Voda - Kostel Navštívení Panny Marie © amiga

Bílá Voda - tablica informacyjna © amiga

Bílá Voda - wewnątrz kościoła - podobno zakaz fotografowania i używania komórek - złamałem oba... © amiga

Aleja w kierunku granicy z Polską © amiga
Wyjeżdżając z Czech podjeżdżamy pod zamek który okazuje się Szpitalem Psychiatrycznym. Kilka minut później jesteśmy po Polskiej stronie. Zastanawiamy się, czy nie podjechać do Złotego Stoku, jednak jedyną rzeczą która by się tam przydała jest .... myjnia ręczna. Profilaktycznie pytamy się wujka googlea... i nie ma tam czegoś takiego. Tak więc odpuszczamy to miasto, byliśmy tam 2 dni temu. Kierunek Sławęcin... przed którym mała przerwa na drożdżówki i herbatę. Kubków co prawda nie mamy, ale Karolina ma prawie pustą butelkę po wodzie. Szybkie cięcie scyzorykiem i mamy 2 kubki ;)

Castle Bílá Voda - szpital psychiatryczny - chyba go potrzebujemy ;) © amiga

Kubki samoróby © amiga
W oddali zaczynają nas straszyć chmury... W Sławęcinie zapada decyzja, na dzisiaj koniec... 

Jaka piękna okolica © amiga

Okolice Sławęcina © amiga

Kościół w Sławęcinie © amiga

Wnętrze kościoła © amiga

Krzyż pokutny przy kościele w Sławęcinie © amiga

Znowu gdzieś w oddali leje © amiga

Wracamy na kwaterę, pakujemy manatki, zjadamy kanapki ;) i żegnamy się z gospodarzem... Myślę, że w te okolice zawitamy jeszcze nieraz. Jest kilka ciekawych miejsc gdzie nas jeszcze nie widziano. Może pogoda bardziej dopisze... Kto wie... 

Dzięki Karolina za kolejną niezapomnianą wyprawę, za kilka wspólnie spędzonych dni... już nie mogę się doczekać kolejnej wycieczki... wyprawy.... Te 4 dni minęły tak szybko...