Closterkeller - Władza
Po 17:00 zbieram się i jadę do kuzynki, jestem i tak spóźniony..., za to jadę pomarańczką, muszę ją mieć przetestowaną przed przyszłotygodniową przepierduchą. Czuję, że przednie klocki z jakiegoś powodu zbyt mocno przylegają do tarczy, przez większość trasy szumią, jutro muszę sprawdzić co jest nie tak... może jakieś resztki piachu gdzieniegdzie zostały... Zobaczymy



Kwiat © amiga

KSU - Dziwne Drzewa
Sobotni poranek, świeci słońce, ale jest jeszcze chłodno.., Zbieram się i coś po 8:30 jadę w kierunku Gliwic, mam spory zapas czasu, umówiony jestem na ok 10:30. Początkowo gonię, jednak w Zabrzu zwalniam i wjeżdżam w lasek Makoszowski, szybka wizyta na cmentarzu żołnierzy radzieckich, później sprawdzenie stanu budowy DTŚki i zaczynam jechać w kierunku firmy.

Cmentarz żołnierzy radzieckich © amiga

Kwiaty na gromach © amiga

"podejście" na DTŚkę © amiga

Wygląda naprawdę nieźle, tylko czemu kosztem połowy parku :( © amiga
Po drodze jeszcze krótka wizyta w bankomacie i pobliskiej cukierni. Mam dobre 20 minut czasu, mogę coś zjeść, napić się kawy.

Przyjeżdża Dorota, i ruszamy na objazd fragmentu trasy do Siewierza, części od Gliwic do DSD. Początek po drogach, później nieco terenu i oczywiście ul.leśna na której jest sporo błota, prędkość wyraźnie spada, ale jakoś trzeba ominąć kałuże. Pocieszające jest to, że to tylko ok 300-400m. Za to kawałek dalej czeka nas dość ruchliwy fragment zabrzańskich dróg i idiotyczny wjazd na rowerówkę gdzie w zasadzie nie da się nie złamać przepisów, o albo trzeba przejechać po pasach, albo przelecieć przez podwójną ciągłą na zakręcie. 
Wkrótce osiągamy Rokitnicę i chwila przerwy, dzwonię do Darka, umawiamy się gdzieś w Ostoi Miechowickiej, ruszamy dalej, krótki, ale intensywny podjazd i jesteśmy w lesie. Trzeba przyznać, że Ostoja jest chyba najtrudniejszym fragmentem naszej wycieczki, w wielu miejscach mamy do czynienia z podjazdami, zjazdami i delikatnym śliskim błotem. 
Stajemy pod Tulipanowcami, czekamy na Darka, 5 min później zdzwaniamy się, zmieniamy miejsce spotkania, bliżej cywilizacji, jedzie razem z Igorkiem z zawodów w Radzionkowie i mieli problemy z dojazdem. 

Tulipanowiec zaczął kwitnąć © amiga
Mija kolejne 10 minut i w końcu jesteśmy w komplecie. Chwila rozmowy i... jedziemy na DSD, tym razem jest głównie z górki, dopiero pod koniec mały podjazd pod dolinę, paskudnie jedzie się po betonowych płytach, ale późniejsze widoki wynagradzają wysiłek.
Pora jednak zawrócić, nadciągają powoli ciemne chmury, 30 min później jesteśmy w pobliżu Helenki, żegnamy się Darkiem i gnamy do Gliwic. W sumie jest o tyle dobrze, że większość drogi będzie z górki. Zaczyna kropić, nie jest to oberwanie chmury, ale źle wróży, oby nas nie zlało, nie jesteśmy przygotowani na taką ewentualność. W końcu osiągamy centrum, krótkie pożegnanie i każdy jedzie w swoją stronę.

Nadciągają ciemne chmury © amiga

Gnam standardowym szosowym szlakiem na Katowice. po trochę ponad godzinie jestem w domu. Mam godzinę by przygotować się do wyjścia ;)

Diablo Swing Orchestra — Voodoo Mon Amour

Wybiła 17:00, zbieram się... powoli, na rowerze siedzę 15 minut później, ruszam.
Zastanawiam się czy nie pojechać przez hałdę w Sośnicy, jednak... nie dzisiaj, przypominam sobie, że o 19:00 jestem umówiony, więc jadę wariantem szybkim i skróconym. Wiatr dalej wieje od północy, za to jakoś specjalnie tym razem nie przeszkadza, czyżby osłabł?  Drogi puste, dzięki temu szybko wydostaję się z Gliwic i później Zabrza. W Rudzie Śląskiej mała zmiana jadę delikatnie bokiem, omijam centrum Kochłowic i pędzę na Panewniki. Na Bałtyckiej po raz drugi w tym tygodniu... spotykam Artura, dobre kilkanaście minut rozmowy...:) o wszystkim i każdy udaje się w swoją stronę. 15 min. później jestem w domu, muszę się ogarnąć i przygotować do wyjścia... 


Jeszcze jeden ozdobnik z pałacyku Myśliwskiego w Promnicach © amiga

Of Kali Ma Calibre - Diablo Swing Orchestra

Piątkowy poranek, budząc się przypominam sobie prognozy, jednak patrząc za okno..., coś mi tutaj nie gra, jest sucho, nie ma śladu po deszczach. Wchodzę na new.meteo i widzę, że trochę się zmieniło. Możliwe są jakieś przelotne drobne opady, ale to wszystko. 
Przed siódmą wsiadam na rower, ruszam, czuję, że jest delikatna mżawka..., ale jest przyjemnie, nawet przy 9 stopniach. Na drogach tak sobie, nie przeszkadzają mi samochody, za to zaliczam małą wtopę w Panewnikach. Zapomniałem, że na skrzyżowaniu jest pętla indukcyjna tyle, że średnio działa na rower. Kwitnę dobre 2 zmiany świateł..., w końcu jednak podjeżdża jakiś samochód i chwilę później mam zielone. Sam się z siebie śmieję, z drugiej strony rzadko w tym miejscu jest tak pusto... ;P
Za to chwilami wiatr daje mi do wiwatu, wieje od północy i często czuję podmuchy napierające z prawej strony, za to na kawałkach z południa-na północ hamuje mnie solidnie. Po około godzinie docieram na miejsce, czuję zmęczenie, jednak gorąca kąpiel szybko przywraca mnie do życia, teraz można zabrać się za pracę :)


Paprocany - z ostatniego wypadu © amiga

Nirvana - Lake of Fire

Jak to w tym tygodniu wychodzę późno, poranne prognozy wskazywały na to, że deszcze powinien zaniknąć. Myliły się..., dalej pada, może słabiej, może krople są drobniejsze, ale dalej jest nieprzyjemnie. Na dokładkę wyraźnie się ochłodziło.
W ciągu dnia większość ciuchów się wysuszyła, tyle, że buty nie.., są ciepłe i mokre :). W końcu wychodzę i ruszam, czuję, że wiatr dalej wieje z północy, jest zimny..., nie wróży to dobrze moim nogom w przemokniętych butach. W ciągu kilku minut do butów dostają się nowe porcje deszczówki, nieprzyjemne uczucie. Gnam po szosach, to nie czas na zwiedzanie, dzisiaj marzę tylko o tym by jak najszybciej dotrzeć do domu. Za to w którymś momencie zdaję sobie sprawę z jeszcze jednego drobiazgu, w takich warunkach zdecydowanie lepiej mi się oddycha, to chyba wilgoć w powietrzu ma taki wpływ na moje kurujące się płuco. Miałem iść w tym tyg. na kontrolę, ale nie miałem kiedy, szkoda czasu, za to już umówiłem się na wizytę w kolejną środę, zanim pojadę w góry chcę mieć pewność, że się nie załatwię bardziej, chociaż muszę przyznać, że pomimo bólu, potrafię od czasu do czasu przycisnąć...
Po godzinie kręcenia docieram do domu, jestem kompletnie zziębnięty..., jedyne o czum w tej chwili marzę to ciepła kąpiel... :)


Staw na Zadolu © amiga

KAZIK - Nie mam nogi

Czwartek..., ciężka pobudka, to chyba przez tą pogodę, za oknem leje... Długo się zbieram, łudzę się, że może przestanie, że może trafię na okienko w chmurach, że uda się przelecieć względnie na sucho. Nadzieje umierają wraz z wybiciem 7:00, jak lało, tak dalej leje, jestem już gotowy, kilka min później siedzę na rowerze, ruszam... Czuję, że wieje silny zimny wiatr, chyba z północy, może delikatnie z północnego-zachodu. Od samego początku wielkie krople deszczu uderzają mnie w twarz... ech.
Przez pierwsze kilka km trochę mi przeszkadzają kałuże, gdy tylko buty nabrały odpowiednią ilość wody, nie robi mi żadnej różnicy czy omijam jeziora, czy pakuję się przez ich środek. Za to o dziwo ruch na drogach względnie płynny, spokojnie wyraźnie mniej samochodów niż jeszcze wczoraj. 
Wydaje mi się, że jadę sporo dłużej niż wczoraj, gdy jednak na mecie spoglądam na zegarek, to różnica to jedynie 4 minuty... trochę jestem w szoku. 
W firmie wszystko wędruje na kaloryfery, są ciepłe... jest szansa, że będę wracał w suchych ciuchach.

Dzisiaj chyba nikt na niej nie usiądzie © amiga

Negatyw - Zrobię wszystko tak jak chcę

Jest po 17:00, jestem zmęczony dzisiejszym dniem..., na dokładkę prognozy wskazują na lokalne silne burze. Spoglądam na niebo, jest mocno zachmurzone, ale... gdzieniegdzie pojawiają się dziury w tym całunie. O terenie raczej nie ma mowy, chce jak najszybciej dotrzeć do Katowic, jadę szosami, co ciekawe, ruch na drogach jest spory, podobnie jak rano. Dalej nie wiem co może być tego przyczyną? Jakiś specjalny dzień? Nieważne... Gdy jednak docieram do Wirka, wbijam się na boczną drogę którą poprowadzony jest czerwony szlak rowerowy, tutaj jest spokojniej, ale... to nie koniec zmian. Niebo wyraźnie się przetarło, trochę białych chmurek sunie po błękicie. Tylko gdzie te burze? Zmieniam plan, Przed centrum Kochłowic skręcam, w kierunku na Halembę i za wiaduktem A4-ki wbijam się w boczną ścieżkę, jadę na czuja... nie wiem czy gdzieś wyjadę, czy będę musiał się wrócić. jednak jest nieźle, posiłkując się google maps udaje się odnaleźć wąską ścieżynkę i dojechać do drogi prowadzącej na Katowice, ale po raz kolejny skręcam w las, jadę odszukać czarny staw, byłem tam jakieś 2-3 lata temu, z grubsza wiem gdzie go szukać i trafiam bezbłędnie, chwila focenia i lecę dalej również na czuja.. odnajduję jeszcze jeden staw z rybaczówką nieco dalej. Kolejna przerwa, kolejne focenie i obieram kierunek z grubsza na wschód, docieram do znanej mi drogi... nieco dalej wjeżdżam w ścieżkę prowadzącą na Kokociniec. Następny staw i kolejna przerwa... Na niebie zaczynają się znowu pojawiać ciemne chmury, chyba pora kończyć wycieczkę... Jadę do domu, starczy na dzisiaj... 

Czarny staw © amiga

Niedaleko czarnego stawu jest kolejny mniejszy © amiga

Staw w pobliżu Kokocińca © amiga

LOREIN - Krótkowzroczność

Zbieram się nieco wcześniej niż zwykle. Punkt 7:00 jestem na zewnątrz, wsiadam na rower i jadę, czuję, że wieje gdzieś z północnego-zachodu - będzie ciężka przeprawa...
Na wstępnie spotykam się, ze sporym ruchem na drogach, pora na korki, na zaciski, taka zupełnie nijaka... ruch powinien się zacząć gdzieś za 30-40 min. Niemiła niespodzianka. W Panewnikach zaczynam skracać trasę, przez Bałtycką, podobnie czynię jeszcze w kilku miejscach. Dojeżdżając do Kochłowic natykam się na szaleństwo, długi ciąg samochodów, ciężko się to wymija, jeszcze gorzej jest na Wirku, jakimś cudem udaje się prawie bez postoju wjechać w Bielszowicką. Ostatni zacisk to Zabrze.., jest na tyle paskudnie, że skręcam nieco inaczej, zamiast pociągnąć do końca szosami, wbijam się kawałek w teren... dopiero tutaj jest luz. Końcówka w Gliwicach też dziwnie zawalona, 2 zmiany świateł w okolicach Beskidzkiej i korek pod koniec Błogosławionego Czesława. Zupełnie nie mam pojęcie czemu dzisiaj był taki sajgon na drogach..., co było jego przyczyną, oby wieczór był spokojniejszy


Trochę chyba jednak padało © amiga

IRA - Ogród

Wieczorny wyjazd z firmy, jest późno, dzień był długi i ciężki. Początkowo kołacze mi się po głowie jedna myśl... do domu, do domu...
Kilka km dalej zmieniam plan, pojadę przez hałdę w Sośnicy, tylko czego można się tam spodziewać, w ciągu dnia dość mocno lało, mogę się natknąć na błotne osuwisko...
Trudno jadę..., najwyżej będę pchał rower..., wbrew obawom nie jest źle, fakt, że jest trochę błota, kałuż, ale da się jechać.
W Makoszowach po raz kolejny modyfikuję dzisiejszy plan..., wieki nie byłem w Chudowie..., bez większego namysłu skręcam... w odpowiednią drogę, kilkanaście minut później jestem już pod zamkiem, kilka minut przerwy i mogę jechać dalej, to miał być pierwszy i jedyny punkt wycieczki...,


Zamek w Chudowie © amiga

dalej jadę przez Bujaków, w pobliżu kościoła coś mi się przypomina, jakiś tydzień temu rozmawiając z Darkiem o ogrodzie botanicznym wspominał coś o "ogrodzie botanicznym" w Bujakowie właśnie przy kościele... zawracam i odnajduję wjazd, wejście... Tak na dobrą sprawę przypomina to na trochę odjechany ogród w którym zostało umieszczone sporo figurek, rzeźb i różnej maści sprzętów. Całość nie sprawia jednak wrażenia chaosu, mimo wszystko jest to na tyle spójnie i dobrze skomponowane, że miło się spaceruje pomiędzy tym wszystkim. Spoglądam na zegarek, czas na mnie...
Ruszam na Mikołów, po drodze są jeszcze 2 miejsca gdzie planuję jeszcze wpaść, Śląski Ogród Botaniczny i Sośnia Góra..., przejeżdżam tuż obok, ale na dzisiaj starczy. Walczę jeszcze trochę z podjazdami i jestem w centrum Mikołowa. Ruszam dalej przez Zarzecze i gdzieś tam źle skręcam, jedna droga za wcześnie. Spoglądam na napę w endomondo i widzę, że kilkaset metrów dalej powinienem mieć drogę dzięki której skoryguję błąd i dotrę na Tunelową w Piotrowicach.
Przyznam się, że dzisiejsza trasa powrotna trochę mnie zaskoczyła.


Instrukcja obsługi? © amiga

Nie wieje © amiga

Instrukcja kamienia pogody © amiga

Figurka Ojca Pio © amiga

Może dam się zakuć © amiga

Trochę gadżetów © amiga


A gdzie pszczoły? © amiga

Brama do...? © amiga

Nawet najmniejsza kałuża odbija niebo © amiga

Wszędzie figurki © amiga

Schronili się pod drzewem © amiga

Studnia w centrum Bujakowa © amiga

Kościół w Bujakowie © amiga

Dezerter - Polska Złota Młodzież

Kolejny poranek, sprawdzam szybko prognozy pogody, po południu możliwe burze, ale teraz niby ma być ok. Wstaję i tak późno, gonitwa ze wszystkim, z przygotowaniami do wyjazdu, śniadaniem itd... Nie zaglądam za okno... 
7:10 wychodzę..., jest ciepło ale widać, że w nocy musiało solidnie lać..., przejeżdżam może 50m jeszcze raz zastanawiam się czy mam wszystko..., zawracam. Szczegół, nie wziąłem nic do przebrania, w firmie jest co prawda zestaw awaryjny (przynajmniej tak mi się wydaje), ale mimo wszystko jestem zbyt blisko domu... 5 min później drugi dosiadam ponownie szaraka...
Ulice mokre, oczywiście błotniki w domu. Już nie zawracam..., jadę dalej. 
Drogi coś podejrzanie puste, normalnie powinien być sporo większy ruch. Nie tęsknię do niego, niemniej lekko to zaskakuje. Jadę szosami, to ani czas ani pora na szaleństwa. Za to noga dzisiaj coś wyraźnie podaje, nie wierzę jednak w cuda, sprawdzę w firmie, ale podejrzewam, że wieje idealny dla mnie wiatr - z południowego wschodu :)
Na jakikolwiek pierwszy zacisk trafiam dopiero w Kochłowicach przed "rynkiem", wymijam samochody i wkrótce mogę zmierzyć się z podjazdem przed Wirkiem... coś szybko poszło...
Na Wirku pusto, nie muszę czekać jak wczoraj na skręt w Bielszowicką..., dzięki temu 2 min później jestem koło kopalni w Bielszowicach. Pozostał przejazd przez Pawłów, tutaj dla odmiany trafiam na koparkę za którą muszę się bujać, nie mogę wyprzedzić... nie ma jak. Na szczęście skręca na jakąś budowę. W Zabrzu jestem ciut przed 8:00, więc czeka mnie szaleństwo, tak też jest, ale dzisiaj nie odpuszczam, pcham się dalej głównymi drogami, wkrótce docieram do Gliwic i firmy. Zaskoczył mnie czas przejazdu, ale jak później sprawdziłem to wspomagał mnie wiatr :), mam nadzieję, że wieczorem powieje z północnego-zachodu.


Gdzieś tam przebija się słońce © amiga