Nic szczególnego... szybki przejazd na myjnię i powrót

Po wtorkowej ucieczce przed ulewami ponawiamy z Darkiem atak na Morsko. W zasadzie to pozostała część trasy, ta którą musieliśmy odpuścić. Wyjeżdżamy o świcie pociągiem z Katowic. Wysiadamy w Olkuszu. Pogoda lepsza. Minęło kilka godzin od śniadania, rozglądamy się za jakąś cukiernią, może piekarnią, ostatnio wszystko było otwarte, dzisiaj czemuś pozamykane. Chwila zastanowienia... Przecież jest wolna niedziela... I wszystko jasne ;)


Rowerki jeszcze odpoczywają © amiga
Jedziemy do Rabsztyna, odbijamy na czerwony szlak i kierujemy się na pobliskie Klucze. Może to ta pogoda, może chodzi o to, że jednak jestem bardziej wypoczęty, ale jedzie mi się nadspodziewanie dobrze, mimo, że kilka górek daje popalić ;)

Zamek w Rabsztynie © amiga
Jednak po każdym podjeździe jest zjazd i to całkiem konkretny. Tak kręcąc sobie na spokojnie jedziemy w kierunku Kluczy gdzie chcemy podjechać pod punkt widokowy przy pustyni Błędkowskiej. Trochę szkoda, że nie będzie okazji podjechać od strony Chechła, dotknąć piasku.... ale zmiana planu przejazdowego na wariant Krakowski pozbawiła nas tej przyjemności. Może na kolejnym wyjeździe? 

Górki też są ;) © amiga

Wieża widokowa w Kluczach © amiga

Pustynia Błędowska © amiga
Pora się zbierać, plan pierwotny zakładał jazdę główną drogą aż w okolice Podzamcza, szybko jednak dochodzimy do wniosku, że to zły pomysł. Droga jest ruchliwa. Jeden czy dwóch rowerzystów to nie problem, ale 50? Zmieniamy wariant, kierunek Kwaśniów, Ryczów... lekki ale kilku km podjazd, sporo lasów. A dalej super fragment szlaku czerwonego z rewelacyjnymi widokami na jurę... 

Kapliczka na Borach (1864) i pomnik partyzantów AK (2000) © amiga

W cieniu jest lepiej © amiga

Lubię takie miejsca © amiga

Ale pięknie :) © amiga
Docieramy do podzamcza, pora na obiad... tyle, że tutaj niewiele jest. Wszystko to odpust, cepelia, pakujemy się do jakiejś knajpy z ogródkiem, zamawiamy jedzenie i... szkoda gadać. Aż dziwne, że coś takiego istnieje... Zaletą jedzenia było to, że było... Trudno mówić, że było smacznie, zdrowo czy cokolwiek innego. Na szczęście podjedliśmy i możemy jechać dalej. Do Morska już niedaleko, ale na mapie widzę, że będziemy przejeżdżać tuż obok źródeł Czarnej Przemszy... Tam nas jeszcze nie było. Tak więc odbijamy do Bzowa. Źródła trochę zaskakują, choć nie wiem czego oczekiwałem... 

Kiermasz chińszczyzną na Podzamczu © amiga

Źródła Czarnej Przemszy © amiga

Źródła Czarnej Przemszy © amiga

Źródła Czarnej Przemszy © amiga

Miejsce postojowe © amiga
Kilka fot i wracamy na trasę, Kilkanaście km w większości asfaltem, trochę szutrami, niektóre miejsca widzę pierwszy raz, może dlatego, że gdy kilka lat temu pokonywałem czerwony szlak na tym odcinku było kompletnie ciemno... Start Transjury był o 21.. Tutaj pewnie byliśmy gdzieś koło 1 może 2 w nocy... ;)

Wielki okiennik © amiga

Kościół MB Skarżyckiej © amiga
Na spokojnie docieramy do Morska. Chwila odpoczynku w restauracji i uciekamy do Zawiercia na pociąg. Przed nami jakieś 12 może 13 km dość łatwej drogi. Choć początek nie jest różowy ;) Kilka stromych podjazdów... Widoki z górek zapierają dech... Ostatni 6-7 km to długi zjazd. Kupujemy bilety, i szukamy jakiejś cukierni... Ta chodzi za nami od rana ;)

Zadowolony Darek © amiga

Przed Zawierciem © amiga
Przy dworcu polecają nam Marlenkę z lodami i bitą śmietaną. W komplecie kawa... Pycha.... 

Chyba zasłużyliśmy na Marlenkę © amiga
Pociąg przyjeżdża po kilkudziesięciu minutach, wsiadamy do środka i wracamy do domów. Plan wykonany, ale fragment trasy jeszcze do korekty. 

Wyjazd, czy raczej objazd planowany od kilku dni, meteo i inne prognozy pokazywały, że będzie ciepło..., nie będzie padać. Umawiamy się z Darkiem na objazd całej trasy od Krakowa do Morska. Wyjazd pociągiem, powrót również, tyle że z Zawiercia. 

Pociąg z Katowic rusza o 5:30, jedzie przez Piotrowice, więc mi to pasuje, mam bliżej. Za to Darek musi wpierw dojechać do Zabrza, dotrzeć pociągiem do Katowic i tam wsiąść do "mojego" pociągu.


W Piotrowicach na stacji PKP © amiga
Przejazd koleją koszmarny, wszytko przez remonty torowisk, prawie na całym odcinku. Ciężko to nazwać jazdą. Z lekkim poślizgiem, ale docieramy do Krakowa, ten o tak wczesnej porze jest piękny. Niewielu turystów, trochę mieszkańców i tyle. 

A w pociągu sprawdziliśmy przez przypadek to co pokazuje meteo. Prognozy zmieniły się bardzo mocno. Gdzieś  po 14 zapowiedziane są opady. Nie wygląda to dobrze. Zresztą niebo jest mocno zaciągnięte chmurami. 

Kościół Mariacki w Krakowie © amiga

Sukiennice © amiga

Tylu samochodów na rynku w Krakowie na raz chyba nigdy nie widziałem © amiga

Pod zamkiem w Krakowie © amiga

Zaskakujący pomnik © amiga

Zamek w tle © amiga
Po krótkim objeździe centrum wyjeżdżamy z miasta, kierunek okolice Tyńca, do miejsca gdzie planujemy za kilka tygodni rozpocząć wycieczkę firmową. Z jednej strony cieszy mnie jura, z drugiej coś czuję, że nie będzie lekko... Suma podjazdów trochę nas zaskoczyła ;) 

Wzdłuż Wisły © amiga

Miejsce startowe ;) © amiga

Tor kajakowy © amiga
Darek korzysta z nawigacji, ja mam mapę z narysowanym śladem, wziąłem to głównie po to by widzieć coś więcej niż tylko najbliższe 100m. Zakładam, że możemy mieć potrzebę skorygowania trasy. Na mapie od razy widać możliwe warianty... Mimo, że te okolice mam trochę zjeżdżone, to jednak są miejsca które zaskakują. Zupełnie nieoczywiste szlaki rowerowe, w tym jeden trochę za miejscem startowym, gdy asfaltowa ddrka prowadzi nas wzdłuż drogi, tyle, że opada i kończy się wałem ;) Bez sensu, już wiemy, że trzeba będzie wybrać wariant terenowy... 

Fajna kładka :) © amiga

Wisła © amiga

Niespodzianka... © amiga

Lubię takie drogi © amiga
Kierujemy się na dolinę Mnikowską, wjazd nie jest oczywisty, a pierwsze 100 metrów za mostkiem błotniste. Psychika lekko szwankuje ;) Wolę ten fragment przejść. Za to dalej... jest pięknie, ścieżka rozszerza się, pojawia się Matka Boska ;) na skale. Prowadzą do niej schody... Wygląda to nieziemsko ;) ale my jedziemy dalej. To przecież dopiero początek. 

W dolinie Mnikowskiej © amiga

Zadowolony Darek :) © amiga

Ciekawy odcinek... © amiga

Matka Boska Mnikowska ;) © amiga

Lubię takie skałki © amiga

Uwielbiam lasy © amiga

Widoki niesamowite © amiga
Spore fragmenty szosami, czuję, że droga cały czas lekko się pnie... To niewielkie nachylenie, ale odczuwalne. Na spokojnie dojeżdżamy do Rudawy i kierujemy się do doliny Będkowskiej. Pamiętam ją z wojaży z Karoliną sprzed miesiąca. Zastanawia mnie ten wyjazd terenowy z dolinki. Nie mam pojęcia jak wygląda. Za to warto było sobie przypomnieć jak wygląda dolinka. Niby nie zapomniałem, ale te skałki... szczególnie Sokolica i Dupa Słonia ;)

Dom w którym podobno mieszkał Sienkiewicz © amiga

W dolinie Będkowskiej © amiga

Sokolica © amiga

Mały wodospad w dolinie Będkowskiej © amiga
Wyjazd z dolinki ten terenowy początkowo jest lekko błotnisty, ale nie jest to nic szczególnego, więc jedziemy dalej. Jednak gdy wjeżdżamy między drzewa, zaczyna być średnio... Głębokie koleiny wypełnione wodą, wszędzie pełno błota. Na dokładkę pojawiają się uskoki... Te 2 km... zajmują nam prawie 30 minut. Ta opcja musi wylecieć z planu przejazdu. Tylko się zmęczymy, a część osób po nim zrezygnuje. Są jeszcze 2 opcje wyjazdu asfaltem, obie strome, ale chyba lepiej po asfalcie podprowadzić kawałek rower niż tarzać się w błocie. 

Wariant terenowy w dolince Będkowskiej... © amiga

Znowu asfalt ;) © amiga

Nie jest źle © amiga

Z chmur od czasu do czasu kapie © amiga
Dalej jest trochę szutrów, jakiś krótki odcinek po trawie i mamy zjazd do doliny Prądnika, na wysokości bramy Krakowskiej  :) 
Zaskoczył mnie bruk i nachylenie, choć wolę po tym zjeżdżać niż podjeżdżać ;) W dolince sporo wycieczek, trzeba uważać, ale i tak stajemy co chwilę robiąc zdjęcia.  

Szkoda, że nie ma słońca © amiga

Zjazd do Ojcowa © amiga

Brama Krakowska © amiga

Skałki :) © amiga

Zamek w Ojcowie © amiga

Kapliczka pw. Św. Józefa Robotnika © amiga

Wnętrze kapliczki © amiga

Maczuga Herkulesa © amiga

Pieskowa Skała © amiga
Za Pieskową skałą, jest długi "nudny" odcinek, Darek postanawia go nam urozmaicić w chwili gdy nawigacja proponuje mu zjechanie na kilka km z głównego szlaku. Podjazd może i fajny, nie za długi, widoki piękne, ale to nachylenie ;) Chwilę trwa walka z samym sobą by nie zejść.....  

Po stromym podjeździe ;) © amiga

Żółte pola © amiga
Co jakiś czas delikatnie kropi, zbliżamy się do Rabsztyna, robimy tam postój w restauracji. Szybki obiad i gdy chcemy ruszyć zaczyna padać...  Na szybko zaglądamy na radary meteo. Idzie na nas jakiś Armageddon. Niby do Morska 45 km, ale w deszczu będzie się średnio jechać. Zmiana planów. Jedziemy do Olkusza, pociąg będzie na jakiś czas... trzeba będzie to przeczekać. Może na miejscu znajdziemy coś cichego, spokojnego. Gdy docieramy do dworca leje już okrutnie. Sprawdzamy rozkłady pociągów, mamy ponad godzinę. Jedziemy na poszukiwanie kawiarni z ogródkiem, zamawiamy deser i pani kelnerka prawie się nie zabiła o nasze rowery... Kawa rozlana, piwo uciekło... Jedynie ciasto nie ucierpiało ;)

Chmury zaczynają straszyć © amiga

W oczekiwaniu na pociąg w Olkuszu - coś poszło nie tak ;) © amiga

Po pyszny deserze wracamy na dworzec PKP. Wsiadamy do pociągu i wracamy do domów. Szkoda, że pogoda pokrzyżowała nam plany. Tak niewiele brakło. Wiemy za to, ze musimy tutaj wrócić i przejechać pozostały odcinek. 

Na dworcu w Olkuszu © amiga

Dzień od samego początku zapowiadał się ciekawie i intensywnie. Przed 10 meldujemy się z Karoliną w Brzezinach koło pływalni, bo tam miała być zbiórka, przynajmniej taka informacja była na stronie Brzezin. Czekamy trochę i... nikogo nie ma, to trochę podejrzane. Gdy jadą jacyś rowerzyści Karolina pyta ich czy nie widzieli gdzieś większej grupy bikerów. Dostajemy informację, że kawałek dalej jest zbiórka. Gnamy....


Zbiórka w Brzezinach © amiga
Mimo tego jesteśmy przed czasem :). Już później zajrzałem na stronę i odszukałem tą mylną informację, wydaje mi się, że ktoś zamiast dodać nowy wpis, przeedytował stary pozostawiając komentarze a to w nich była mylna informacja. Nie warto do tego wracać. Wycieczka nie zapowiada się specjalnie intensywnie, Do przejechania coś w okolicach 40 km. Z lekką obsuwą ale ruszamy.
Dzielimy się nieco wcześniej na 2 grupy, pierwsza jedzie krótszą trasą, wolniej za to dostosowaną dla dzieci. Tą którą my podążamy jest bardziej wymagająca. 
Pierwsze piaski szybko się pojawiają ;) Mam jednak wrażenie, że już tędy jechałem ;)

Polne drogi © amiga

Czasami trawiaste ścieżki © amiga
Niektórzy uczestnicy, czy raczej współorganizatorzy wiozą tabliczki, które tu i tam wbijamy... Co jakiś czas musimy się pozbierać do kupy... Obserwuję organizację, bo to mnie interesuje. Przyglądam się jak prowadzona jest grupa, jak pilnowani uczestnicy... Nie chodzi o to by oceniać organizatorów, ale za niecały miesiąc będę miał okazję prowadzić grupę firmową do Morska. A każde takie doświadczenie pomaga... Dziś to ja jestem uczestnikiem i nie muszę skupiać się na trasie, na rowerzystach.. To mnie mają doprowadzić do punktów kontrolnych... 

Zgadnij kto to ;) © amiga

Chwila postoju © amiga
Widzę drobne uchybienia, gdy grupa rozrywa się, bo ktoś wchodzi do sklepu,. reszta na niego nie czeka, dobrze, że jeden z organizatorów zauważa takie rzeczy i zostaje. Chyba tylko dzięki temu docieramy w komplecie do pierwszej pasieki. 

Ja go gdzieś już widziałem ;) © amiga

Rowery dwa © amiga
Mija chyba dobra godzina, właściciele częstują nas ciastem, miodem prosto z pasieki, napojami słodzonymi miodem... Wszystko pyszne. W między czasie zapoznajemy się z pracą pszczół ale i pszczelarzy... Z jednej strony kontakt z naturą, z drugiej... nie jest to łatwa praca... i zupełnie nie chodzi mi o użądlenia... Te myślę, że nie stanowią problemu... 

Pasieka © amiga

Pszczoły pracują © amiga

Poglądowa wersja ula © amiga

Jeszcze się dymi © amiga

Uwielbiam ten uśmiech © amiga
Pora jednak ruszyć dalej, trasa zaskakuje, organizatorzy unikają dróg, zastanawiam się czy to fobia, czy jednak coś innego. Osobiście jeżeli się da to wolę pojechać asfaltem po mało uczęszczanych drogach, a tych w okolicy jest całkiem sporo. Co prawda zupełnie nie przeszkadza mi terem... powiem więcej uwielbiam go... To co rzuca mi się w oczy to pomijanie "atrakcji" które mamy na wyciągnięcie ręki, a to stary młyn a to drewniany kościół, czy stary cmentarz. Mimo, że przejeżdżamy tuż obok, nie zatrzymujemy się. 
Fakt, cel wycieczki jest inny, ale jednak... Przypomina mi się inna wycieczka do Lublińca sprzed paru lat, gdzie minęliśmy wszystkie możliwe atrakcje zatrzymując się przy marketach ;)

Pewnie będzie miód rzepakowy © amiga

Piękne tutaj © amiga
Zdjęcia mijanym młynom robimy w trasie, zatrzymują się dosłownie na kilka sekund. Po czym musimy gonić grupę ;)

Stary Młyn © amiga

Uwielbiam takie drogi © amiga

Zawsze uśmiechnięta © amiga

Są i górki © amiga

Szkoda, że się nie zatrzymaliśmy © amiga
Po jakimś czasie docieramy do drugiej pasieki, kolejna porcja zwiedzania, kolejne miody lądują na stole, próbuję lokalnego miodu pitnego... Czuję jego moc... 
Jako, że to ostatni punkt wycieczki, to pora na przemówienia i prezenty. Każdy uczestnik dostaje do zasadzenia śnieguliczkę różową :) Trochę mnie to zaskoczyło. Pakujemy nasze sztuki do plecaka, wyglądam dziwnie, ale... co tam :) Wracamy z Karoliną do Brzezin. 

W pasiece © amiga

Kościół pw. św. Wojciecha w Niesułkowie-kolonii © amiga

Parafia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów pw. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Wojciecha w Lipce © amiga

Wnętrze kościoła © amiga
Oczywiście powrót nie jest po najkrótszej drodze, w pobliżu jest kilka atrakcji do odwiedzenia. Tak wiec stajemy tu i tam, dobrze, że Karolina wzięła mapę, bez niej byłoby trudno. 

Wyjątkowo z drutami © amiga

Leśnictwo Tadzin Nadleśnictwo Brzeziny © amiga

Trochę stromo ;) © amiga
W końcu późnym popołudniem wracamy pod pływalnie. Pakujemy rowery i do domu :)

Sama wycieczka przyjemna, miła i idealną pogodą. Oczywiście były drobne problemy z samą organizacją, ale czy zawsze musi być idealnie. Miodu próbowałem we wszystkich możliwych formach, wszystkie pyszne. Choć pewnie przez kilak dni nie będę mógł spojrzeć na nic słodkiego.

Kolejny dzień na Malcie, niestety ostatni, około 11 odlatujemy do Polski. Trzeba więc wykorzystać cały czas jaki nam pozostał. 
Zrywamy się z łóżek jeszcze gdy jest ciemno. Pakujemy się, jemy śniadanie i w końcu żegnamy naszą Maltańską kwaterę. 
Prawie biegniemy na przystanek autobusowy... w parku trwa impreza. Nie wiem czy od wczoraj, czy to już dzisiejsza? ;)

Autobus przyjeżdża o czasie, wsiadamy, płacimy 3 euro i rozsiadamy się... Mamy dobre kilkadziesiąt minut dojazdu do Valetty... 
Na miejscu szok... nie ma turystów :) W końcu miasto jest przebieżne ;)... Można pospacerować, można coś zwiedzić, zobaczyć.... 
Chyba najbardziej zachwyca nas wschód słońca, jest niesamowity, jest piękny....

Valetta budzi się do życia © amiga

Ruiny w centrum Valetty © amiga

Centrum Valetty © amiga

Wschód słońca na uliczkach Valetty © amiga

Pomnik gołębia? © amiga

Plac w Valettcie © amiga

Uliczki Valetty © amiga

W górnym ogrodzie © amiga

Wschód słońca w Valettcie © amiga

Świt na Malcie © amiga

Słońce wstaje © amiga

Okolice górnych ogrodów © amiga

Okolice górnych ogrodów © amiga

Widoki niesamowite © amiga

Budzi się dzień © amiga

Górny ogród o poranku © amiga
Po uliczkach krążymy dobrą godzinę, gdy pojawia się więcej ludzi postanawiamy zakończyć zwiedzanie, tym bardziej, że na lotnisko wybieramy się z buta ;) To co mi znowu przeszkadzało Valettcie, ale występuje też w naszych miastach to smród starej frytury i wszechobecnych barów z kebsami... Po prostu dookoła śmierdzi...  
Widok uliczek, jednak zrobił swoje :) zachwyceni wychodzimy z miasta. Odpalamy nawigację, bo głupio byłoby nie zdążyć na samolot ;), czy zabłądzić wśród wąskich uliczek... 

Zadowolona Karolina :) © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Czaszka na podłodze kościoła © amiga

Misrah San Gorg © amiga

Przywieźli drzewa ;) © amiga

Budka telefoniczna, ciekawe czy telefon działa? © amiga

Niesamowite są te drogi :) © amiga

Bazylika Matki Bożej z Góry Karmel w Valletcie © amiga

Prokatedra św. Pawła w Valletcie © amiga

Dość charakterystyczna zabudowa © amiga

Plac w Valettcie © amiga

Misrah San Gwann © amiga

Rondo w Valettcie © amiga

Piękna aleja :) © amiga

Widok z Floriany na Valettę © amiga
Oczywiście mamy cały czas opcję skorzystania z autobusów, ale po co... Mamy nogi. Faktem jest, że nieźle się załatwiłem, buty obtarły mnie do krwi, kuśtykanie to ból, łydek, kręgosłupa... przynajmniej wiem, że żyję ;) Dziś i tak jest nieźle... 
Idąc uliczkami zauważamy sad... to złe słowo, ogród pomarańczowy.... Szkoda, że nie można było wejść do środka. Z zewnątrz robiło to wrażenie :) 

Słońce jest coraz wyżej, robi się gorąco, o ile jeszcze z rana mieliśmy coś na siebie pozakładane, to kurki lądują w plecaku :)

Drzewko pomarańczowe :) © amiga

Holy Trinity Church © amiga

Trochę zmęczeni © amiga

Nawigacja prowadzi nas ciekawymi drogami © amiga
Nawigacja mówi nam skręć w prawi, w lewo... itd, mimo tego kontroluję co jakiś czas, czy nie próbuje nas wyprowadzić na manowce. Zaskakuje mnie prowadząc przez "pole golfowe" czy boisko...  ale przechodzimy bez najmniejszych problemów.  Niektóre uliczki, drogi już znamy, przejechaliśmy tędy przedwczoraj rowerami :). Idąc pieszo zastanawiamy się jak to podjechaliśmy? ;)

Wejście na cmentarz muzułmański © amiga

Luqa - Wąskie uliczki © amiga
Po dłuższym spacerze jesteśmy na lotnisku, mamy sporo czasu do odlotu, trzeba co nieco skonsumować, dopić wodę, bo i tak nas z nią nie wpuszczą dalej... 

Już na lotnisku, pora pożegnać się z Maltą © amiga
Odprawa przebiega bez problemu, pakujemy się do środka samolotu. Niestety wizzair rozrzuca nas po samolocie, ja jestem gdzieś z przodu, Karolina z tyłu. Gdy już jesteśmy w powietrzu okazuje się, że nie ma problemu z przesiadką ;) 
Przez okienko podziwiamy Maltę z wysoka, trochę później mijamy Sycylię, Włochy... 

Po 2.5 godzinie lądujemy we Wrocławiu... teraz jakoś trzeba dojechać do Tomaszowa... Przed lotniskiem stoi autobus, za chwilę ma odjazd, pakujemy się do środka licząc na to że dowiedzie nas w kilkadziesiąt minut do centrum miasta. 
Czas strasznie ucieka... przejażdżka trwa i trwa...  Po ponad godzinie jesteśmy na dworcu PKP i zaczynają się problemy z pociągami z biletami... 
Jedziemy do Częstochowy tam będzie przesiadka z obowiązkowym spacerem pomiędzy dworcami. Czasu będzie sporo, godzina a do pokonania 2.5 km... Jednak pociąg na starcie ma już 10 minut opóźnienia, rozmawiamy z konduktorem. Twierdzi, że nadrobimy to na trasie.... jakoś mu nie wierzę... 
I mam rację. Gdy docieramy do Częstochowy mamy 10 minut na dotarcie do dworca głównego. Wskakujemy do taksówki... pierunem docieramy na dworzec, udaje się jeszcze kupić bilety w kasie na dalszą podróż. Ufff.... Bezpieczni wracamy do domów :)

O ile przelot z Malty zajął nam 2.5 godziny to po Polsce przejazd to kolejne 6 godzin. 

Dzięki Karolina za kolejną niesamowitą podróż :)

Pomysłów było kilka, pierwszy i podstawowy to z buta wrócić na kwaterę... tylko czegoś żal... Po namyśle wskakujemy do autobusu jadącego na zachodnie wybrzeże :)... 3 euro później jesteśmy na miejscu, przy plażach pokrytych piaskiem. Do zachodu słońca jakieś 2 godziny, Jesteśmy ciut za wcześnie, może gdyby ta nie wiało, to byśmy zostali tutaj dłużej. Trochę spacerujemy, trochę focimy i... pakujemy się do kolejnego autobusu tym razem do Valetty.

Okolice Manikaty © amiga

Zaskoczył mnie ten rower na Malcie ;) © amiga

Wieża Għajn Tuffieħa © amiga

Jedna z niewielu plaż na Malcie © amiga

Słońce coraz nliżej © amiga

Golden Bay Beach © amiga

Lubię taki eklimaty © amiga

Wieczór w Valettcie © amiga

Słońce już zachodzi © amiga

Mury Valetty o zachodzie słońca © amiga

Turystów pełno © amiga

Słońce zaczyna zachodzić, do odjazdu autobusu na kwaterę mamy jeszcze kilkadziesiąt minut, wykorzystujemy to na szybkie odwiedzenia miasta, po raz drugi, tym razem bez rowerów. Turystów jak mrówków, postanawiamy wrócić tutaj jutro o świcie. Myślę, że turyści będą jeszcze spali. To dobry pomysł :)
Tak więc wskakujemy do kolejnego autobusu i po 30 minutach lądujemy pod kwaterą. Jest ciemno gdy wchodzimy do środka... Pora na późną kolację, na szybkie częściowe spakowanie się. Jutro pierwszy autobus do Valetty odjeżdża o 5:30.... 

Wstajemy nieco później niż pierwotnie planowaliśmy, może to zmęczenie dnia poprzedniego. Powolutku się zbieramy, dzisiaj dzień rowerowy, co bardzo nas cieszy. Choć... z kilku powodów nie wzięliśmy na Maltę ubrań rowerowych. Jadę więc w dżinsach ;) Nie pamiętam kiedy zrobiłem coś podobnego poza wyjazdami na myjnię ;) Obstawiam, że szwy zrobią swoje... cóż ciekawe jak będzie.

Podobnie jak i wczoraj korzystamy z mapy, mało szczegółowej mimo stali 1:40000 oraz nawigacji. Droga nie wydaje się początkowo specjalnie skomplikowana, musimy jednak ponownie przywyknąć do jazdy po niewłaściwej stronie drogi. Po jakimś czasie udaje się to ogarnąć i jazda jest bezpieczna. Gdzieniegdzie kluczymy pomiędzy uliczkami. Tyle, że dzisiaj już kościoły w środku miasta już na nas nie wywierają takiego wrażenia, są zbyt powszechne, są zbyt podobne do siebie. Podobnie dzieje się z opuncjami. Wczoraj z rana zatrzymywaliśmy się przy prawie każdej... Dzisiaj... to już codzienność ;)

Okolice Gudji © amiga

Għaxaq © amiga

Kościół w Għaxaq © amiga

Żejtun © amiga

Zbliżamy się do Marsaxlokk © amiga
Wczesny wyjazd ma pewne zalety, ruch na drogach jest mały, zresztą nie jedziemy przez wielkie miasta, tylko małe miasteczka. Wkrótce docieramy do morza. W zasadzie spotkaliśmy się z nim po raz pierwszy wczoraj, ale wiatr jakoś nas odstraszył od bezpośredniego kontaktu. Dziś jest inaczej... 

Kościół w centrum Marsaxlokk © amiga

W porcie Marsaxlokk © amiga

Sporo łódek :) © amiga
Gdy wychylamy się z nabrzeża widzimy krystalicznie czystą wodę, widać pływające w niej rybki, widać dno... Przypomina to nasze najczystsze rzeki i jeziora. Nie ma nic wspólnego z Bałtykiem, który od zawsze kojarzy mi się z pływającym syfem... Po prostu człowiek ma ochotę wskoczyć do takiej wody :)... Mija dobra chwila nim opuszczamy Marsaxlokk... 

W wodzie widać małe rybki © amiga

Marsaxlokk - port © amiga

Sporo łodzi © amiga

W oddali widać Marsaxlokk © amiga

Chyba trochę przesadzają z paleniem © amiga
Wyspa nie jest płaska, to w zasadzie skała, raz wyższa, raz niższa, podjazdy chwilami szokują, osobiście brakuje mi budów i pedałów SPD... Docieramy do Marsaskali, ponownie jesteśmy przy brzegu... Tutaj kontakt z wodą jest jeszcze bliższy... To naprawdę niesamowite... i chyba największe zaskoczenia. 

W drodze do Marsaskali © amiga

Okolice San Tumas © amiga

Pięknie tutaj © amiga

Niesamowicie czysta woda © amiga

Uśmiechnięta Posterunkowa :) © amiga

Morze Śródziemne © amiga
Powolutku jedziemy wzdłuż wybrzeża, jest pięknie, choć chwilami wiatr daje o sobie znać. W końcu postanawiamy odbić w kierunku centrum wyspy, ściąć część szlaku gdzie nie spodziewamy się niczego specjalnego, a mogłoby się to skończyć niepotrzebnymi przelotami tam i z powrotem. Mimo mapy i nawigacji udaje nam się kilka razy pojechać nie tak, na szczęście błędy dość szybko korygujemy. 

Mocno zabudowane wybrzeże © amiga

Łodzie wypłynęły chyba.... © amiga

Okolice Żonqor © amiga

Ciekawe miejsce © amiga

Łodzie nawet na skrzyżowaniach dróg © amiga

Madonna Tad-Dawl Chapel © amiga

Jedzie samochód, jak tu się minąć? © amiga
Słońce pali niemiłosiernie, po pierwszej opaleniźnie jeszcze schodzi mi skóra, a już szykuje się kolejna ;) Gdy docieramy w okolice Tarxien zaczynamy kołować po mieście, są chwile gdzie ruch samochodowy jest paskudny, gdzie postanawiamy połamać trochę przepisów jadąc chodnikiem. Jest bezpieczniej, mimo, że ludzie dziwnie na nas się patrzą. I co z tego ;) Trafiamy na pastizzerie, zaopatrujemy się w kilka lokalnych przysmaków. Każdy z innym nadzieniem i kombinujemy gdzie zjeść. Spokojne miejsce z ławeczką odnajdujemy do kilku minutach. To okazja by zajrzeć do mapy i ustalić gdzie właściwie jesteśmy. Po Zsynchronizowaniu nawigacji z mapą, okazuje się, że w okolicy jest kilka ciekawych pozycji do obejrzenia, ale to po drugim śniadaniu :)

Kościół Matki Bożej Łaskawej w Żabbar © amiga

Dalej mam wrażenie, że wszyscy jadą pod prąd ;) © amiga

Paola Parish Church © amiga

Przerwa w Tarxien © amiga

Kościół w Tarxien © amiga

Malta Islamic Center © amiga

Droga do Valetty © amiga
Trochę pokrążyliśmy po Tarxien, wracamy na wybrzeże, tym razem północno-wschodnia część. Widoki niesamowite, kierujemy się do Valetty, to stolica Malty. Jak to zawsze bywa w takich miejscach liczba turystów zabija naszą chęć zwiedzania, tak więc kilka szybkich zdjęć i uciekamy dalej. Wyjeżdżając z miasta, w zasadzie to gdy jesteśmy pod murami Valetty jakaś baba otwiera drzwi samochodu może metr przed Karoliną, jestem kilka metrów za zdarzeniem, ale gacie mam pełne... Karolina nie miała szans na wyhamowanie. Uderzyła w drzwi... Baba coś pyskuje, sam na nią krzyczę, Karolina odjeżdża.... Po kilkuset metrach zjeżdża na pobocze... Adrenalina puściła.... widzę jak się trzęsie, siadamy odpoczywamy, pocieszam ją, zjadamy trzecie śniadanie ;), Mija dobre kilkadziesiąt minut. Mimo, że chodnik jest wąski korzystamy z niego, mimo tego, że od czasu do czasu pojawiają się piesi... 

Z murów Valetty © amiga

Niesamowite widoki © amiga

Widok na Florianę © amiga

W kierunku Valetty © amiga

Mury i winda w Valettcie © amiga

Górny ogród © amiga

Widoki zapierają dech © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Fort Manoel © amiga

Floriana Heritage Trail © amiga

Sarria Church - Floriana © amiga

Msida - port © amiga
Docieramy w do Msidy, tutaj możemy dać sobie spokój z drogami, pojawia się szeroka promenada, możemy się rozkoszować widokami, nie musimy mieć oczu dookoła głowy, a to pomaga, po niedawnym zdarzeniu. Jeszcze jakiś czas jedziemy wzdłuż wybrzeża, jednak patrząc na zegarki i dystans do Mosty modyfikujemy trasę. Oczywiście kręcimy się gdzieś pomiędzy miasteczkami źle, skręciliśmy i .... by nie zaliczać podjazdu po raz drugi wnosimy rowery po schodach. Jest szybciej i krócej ;)

Msida Parish Church © amiga

Szeroka promenada © amiga

Żaglowiec w porcie © amiga

Balluta © amiga

Wąskie drogi pomiędzy kamiennymi murami © amiga
W San Gwan odnajdujemy Lidla, muszę się napić, słońce robi swoje, a może źródełko wyschło. Wpadam do środka i... jakoś podobnie jest... Postanawiam prócz picia kupić Liony, pewnie będą smakować inaczej ;). Gdy spoglądam na skład widzę napis.... wyprodukowano w Polsce i Warszawski adres ;) Za to Kinnie niesamowicie dobre. Czuję gorzką pomarańczę, chyba cynamon. W Polsce nie widziałem tego napoju, a szkoda. Jest pyszny... 
Wkrótce ruszamy dalej... zahaczając to tu to tam. Do Mosty docieramy kilkanaście minut przed czasem... 

Resztki wiatraka © amiga

Bazylika św. Heleny w Birkirkara © amiga

Chwilę rozmawiamy z właścicielem rowerów, chyba zaskoczyliśmy go taką trasą :) Mówi że Karolina to twarda twardej baby... :) I ma rację, ma całkowitą rację :) Wkrótce rozstajemy się z przemiłym panem i kombinujemy co dalej z tam pięknie rozpoczętym dniem :)

Trudno jest się przyzwyczaić do rowerów... Są ciut za małe, amortyzatory to zwykłe sprężyny. Brak pedałów SPD też mnie trochę opóźnia. Ale najważniejsze, że jedziemy. Z perspektywy siodełka świat wydaje się lepszy. Tylko te drogi, ten ruch lewostronny, i te ronda. Koszmarne ronda. Na tych nieco bardziej ruchliwych siada nam psychika... Muszę przyznać, że gorszych kierowców nie widziałem... Na szczęście boczne drogi pomagają, tutaj można jechać. Cisza  spokój, od czasu tylko jedzie samochód dający znać z daleka, że się zbliża... 


Z daleka od centrum © amiga

Boczne drogi na Malcie © amiga
Czas strasznie ucieka, chcemy być na mecie przed zmrokiem, a ten zapada w ciągu kilkunastu minut po zachodzi słońca. Mało tego dzień jest krótszy niż w Polsce. 

Qormi © amiga

San Bastjan Church © amiga

Przy polu Glfowym © amiga

St. Andrew's Church © amiga

Malutki cmentarz na Malcie © amiga
Do kwatery docieramy gdy zaczyna się ściemniać, rowerki zostają na parterze w przedsionku, profilaktycznie informujemy o tym właścicielkę. Teraz pora na kolację, pora na piwo Maltańskie, pora na owoce Opuncji ;)

I powiem tak, piwo... nie kupować, Nawet Lech bezalkoholowy bije na głowę to co tutaj piją. Za to opuncje są przyjemne w smaku. Przypominają mi kiwi. Te mniej dojrzałe są takie sobie, za to te mocno czerwone, czy raczej już bordowe są niezłe... 

Pora udać się na spoczynek, kolejny dzień zapowiada się intensywny :)

Pierwszy dzień pobytu na Malcie. Noc była wyjątkowo krótka. Brak wody zdatnej do picia dał nam się we znaki. Przed 6:00 gnamy na miasto poszukać jakiegokolwiek otwartego sklepu, marketu, czegokolwiek... 

Zaskakuje to, że już kilka sklepów działa, malutkie lokalne sklepiki, zawartość różna. W większości nie ujmują, po prostu małe coś... podobne do sklepików u nas tak sprzed... 20 lat ;) Wyjątek stanowi piekarnia... Tutaj czas zatrzymał się dobre 100 lat temu :) 
Kupujemy niesamowicie pachnący chleb i coś w rodzaju bułek ;) W zasadzie to duży chleb i 2 maleńkie ;) 

Po zakupach pędzimy na kwaterę, strasznie chce nam się pić... Ostatni raz cokolwiek piliśmy jeszcze we Wrocławiu. Na Malcie nie było jak, nie było gdzie. Przed północą wszystko było zamknięte, a deszcz dodatkowo przegonił nas na kwaterę ;)

Po pysznym śniadaniu - ten chleb do dzisiaj mi się śni :) i uzupełnieniu elektrolitów, pakujemy się. Plan to długie spacerowanie. Pójdziemy gdzie nas oczy poniosą. 

Il-Gudja - Malta - o poranku © amiga

St. Mary's Parish Church © amiga
Problemem jest mapa, jest taka sobie, mam w telefonie OSMAnda z bardzo szczegółowymi mapami i nawigacją, ale nie chcemy z tego korzystać cały czas. Zobaczymy jak nam pójdzie. Mijamy lotnisko i kierujemy się na Niebieskie groty. Do przejścia około 8 km... Po drodze podziwiamy architekturę, zaskakują nas wszechobecne opuncje :) 

Wczoraj w nocy tutaj lądowaliśmy :) © amiga

Z opuncjami ;) © amiga

Opuncja z bliska © amiga

Czyżby cytryny? © amiga
Gdzieniegdzie widać drzewa z cytrynami :), rosną jak u nas jabłonie. Udaje się kupić Pastizzi, chwilę później zajadamy się nimi :) Pycha... Możemy iść dalej ;)

U nas najwyżej jabłka ;) © amiga
Krajobraz jest tak inny od Polskiego, to fajna odmiana. Jest inaczej. Biała zabudowa po jakimś czasie męczy oczy, trochę żałuję, że okulary przeciwsłoneczne zostały na kwaterze. Ale dam radę. Wiatr chwilami daje się we znaki, są miejsca gdzie chce nam urwać głowy ;)

Panorama z Tal-Bebbux © amiga

Maltańskie uliczki © amiga
Gdy tylko jest okazja wejść do kościoła, to korzystamy z tego. Wnętrza piękne. Zaskakujące. Ciekawe kiedy nam się to znudzi ;)

Malta Kościoł w Kirkopie © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Jeden z niewielu cmentarzy na Malcie © amiga

Kościoły na Malcie zaskakują... © amiga
Idąc dalej, zaglądamy do mapy, włączyliśmy nawigację by nie zgubić się wśród uliczek, ale dzięki mapie jest szansa że nie pominiemy ciekawszych obiektów na trasie. Tak też jest z wiatrakiem :) Widać go z daleka, choć pewnie bez mapy przeszlibyśmy 2-3 uliczki dalej i tyle by z tego było. 

Kościoły na Malcie zaskakują... © amiga

Pod kościołem na Malcie © amiga

Piękna zabudowa © amiga
Zbliżamy się powolutku do Blue Grotto, postanawiamy zajrzeć czy dzisiaj pływają łódki, wg oficjalnej strony wszystko działa, jest otwarte, jednak coś nam się nie podoba. Idziemy jednak dalej. Z punktu widokowego przyglądamy się okolicy, nie ma łódek... Jednak twardo idziemy dalej. 

Droga gdzieś tam prowadzi © amiga

W oddali widać morze :) © amiga

Kozy? Trafiliśmy do Pacanowa? © amiga

Trochę bardziej zielono © amiga

Coraz bardziej widać morze © amiga

Blue Grotto - szkoda, że nie udało nam się popłynąć do nich © amiga

Zadowoleni w drodze do Niebieskich Grot © amiga

Ale widoki © amiga

Wyspa w oddali © amiga

Klify :) © amiga

Skaliste wybrzeże © amiga

Skaliste wybrzeże © amiga
Przy brzegu... rozczarowanie. Jednak łódki nie pływają, zbyt silny wiatr. Szkoda tylko, że na stronie nie było o tym ani słowa. Trochę rozgoryczeni wpadamy do kawiarni, zamawiamy 2 kawy i zajadamy się ciastem prosto z Polski :) Spoglądamy na siebie, musimy wrócić tą samą trasą, ale... chwila... przecież tutaj jeżdżą autobusy.... zaglądamy do przewodnika gdzie jest rozrysowana mapa komunikacji. Sprawdzamy rozkład na przystanku, autobus będzie za kilkanaście minut :) Możemy się poopalać... 

Wysmarowana Karolina :) © amiga
Gdy podjeżdża pakujemy się do środka, płacimy 3 euro za dwa bilety na 2 godziny i jedziemy w odwiedziny do Klifów Dingli, wysiadamy i na spokojnie idziemy dalej pieszo podziwiając okolicę :) Na otwartym terenie wiatr chce nam chwilami urwać głowy, ale nie poddajemy się...  

Radar dopplerowski :) na Malcie © amiga

Pięknie miejsce © amiga

Opuncje :) © amiga

Panorama Maltańska © amiga

Znajome zwierzaki ;) © amiga

Trochę brakuje mi drzew © amiga

Klify Dingli © amiga

Dingli Cliffs © amiga

Kaplica Marii Magdaleny w pobliżu Klifów Dingli © amiga

Kaplica św. Marii Magdaleny w Dingli © amiga

Jeszcze raz klify © amiga

Radar coraz bliżej © amiga

Klify Dingli © amiga

Klify Dingli © amiga

Klify Dingli © amiga
W końcu pora skierować się do wnętrza wyspy, kierunek Mdina, oczywiście po drodze jest trochę innych miasteczek. Ich budowa coraz bardziej powszednieje. W centrum wielki kościół, dookoła biała zabudowa i wąskie uliczki. Podziwiam kierowców autobusów, jak oni tutaj manewrują... Szok... Gdzieś pomiędzy miasteczkami trafiamy na owocującą Opuncję, zrywamy kilka owoców, pakujemy do woreczka i... idziemy dalej. Spróbujemy ich po dotarciu do kwatery :)

Akcent rowerowy :) © amiga

Zbliżamy się do jakiegoś miasteczka © amiga

Kwitnąca opuncja © amiga

Magiczne okienko © amiga

Kolejny kościołek © amiga

Wnętrze kościołka © amiga

Kościoły bardzo podobne do siebie © amiga

St. Mary's Parish Church © amiga

Te uliczni się nie nudzą © amiga

Zastanawia mnie cały czas po diabła te samochody na tak małej wyspie... © amiga

Rondo? © amiga

Trochę szerszy chodnik ;) © amiga

W Mdinie © amiga
Gdy docieramy do Mdiny miasto trochę nas zaskakuje, jest inne od tego co do tej pory widzieliśmy, uliczki są jeszcze węższe, mury wyższe, na większości uliczek panuje przyjemny cień. Wspinamy się na mury by zrobić zdjęcie, tutaj tak wieje, że ledwo da się oddychać, szybka fora i uciekamy... ;) Trochę błądzimy ale opuszczamy miasto i kierujemy się na Mostę. 

Brama główna w Mdinie © amiga

Alejki nieco poniżej © amiga

Brama w Mdinie © amiga

Wąskie uliczki w Mdinie © amiga

Szokuje mnie taka zabudowa... © amiga

U nas chyba niewyobrażalne... © amiga

Jakiś Krzaczek © amiga

Dalej uważam, że w takich miejscach samochody nie powinny mieć wjazdu © amiga

Widoki z murów w Mdinie © amiga

Mdina z daleka © amiga

Mdina w oddali © amiga
Droga zajmuje nam trochę czasu, Mdina powolutku ginie nam z oczu, Ruch jakby większy, za to wpadamy na szatański pomysł. Pierwotny plan zakładał wyprawę na rowerze, ale tuż przed wyjazdem zrezygnowaliśmy z rezerwacji nastawiając się na wycieczki piesze. Jednak Karolina pamięta miej więcej gdzie była wypożyczalnia w Moście. Sprawdzamy to na Google i... tam też się kierujemy. Punkt jest jeszcze zamknięty, mamy trochę czasu więc udajemy się do ścisłego centrum. Udaje się zwiedzić rotundę, wejście po 2 euro, ale warto. Kościół jest inny od tego co do tej pory widzieliśmy. W sumie spędzamy tam dobre kilkadziesiąt minut. 
Wracamy do wypożyczali, na miejscu okazuje się, że tutaj tylko składa się zamówienia, a wypożyczalnia jest gdzie indziej. Dostajemy adres i tam też się udajemy. 

Miasto Ciszy coraz dalej © amiga

Rotunda w Moście © amiga

W rotundzie w Moście © amiga

W rotundzie w Moście © amiga

Piękne wnętrze © amiga

Szokujące wnętrze © amiga

Znaleziona czaszka © amiga
Na miejscu rozczarowanie, punkt jest zamknięty, ale... obok jest sklep rowerowy, chwila rozmowy i sprzedawca dzwoni do znajomego... Mamy podejść jakiś km dalej. Będzie czekał... Cóż... idziemy i. rowerki na nas czekają. Co prawda daleko im do tego do czego przywykliśmy, ale mają dwa koła ;) Umawiamy się na oddanie w dniu kolejnym około 17... Tak więc po prawie 30 km wsiadamy na rowery i ruszamy w dalszą drogę... 
 

Pożyczone rowerski © amiga

Dzień w drodze. Trasa dookoła polski :), Katowice - Myszków - Tomaszów Mazowiecki... 
Spotkanie z Karoliną i jedziemy do Wrocławia.... 

We Wrocławiu wydaje nam się, że mamy sporo czasy, tak więc co nieco zwiedzamy, zaglądamy tu i ówdzie, gdy nagle okazuje się, że czas gdzieś ucieka... Wynajmujemy więc na szybko rowerki miejskie i jedziemy w kierunku Lotniska... Zostawiamy rowery na ostatnim możliwym punkcie NextBikea. Szkoda, że nie ma go na lotnisku. Ułatwiłoby to nam sprawę. Mamy godzinę i jakieś 5 km do przejścia.


Sprawdza chyba pogodę na telefonie ;) © amiga

Pomnik we Wrocławiu © amiga

Ślady po powodzi z 1997 roku © amiga

Pali się? © amiga

Jaś i Małgosia © amiga

Rynek Wrocławski © amiga

Makieta kościoła © amiga

2 czaszki :) © amiga

Wewnątrz kościoła pw św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu © amiga

Na zewnątrz kościoła © amiga

Rowerki dwa © amiga

Cmentarz żydowski we Wrocławiu © amiga
Karolina wpada na pomysł, a może by skorzystać z komunikacji miejskiej? Przystanek jest tuż obok. Zaglądamy... autobus będzie za 3 minuty :) Na szybko kupujemy bilety w biletomacie i... chwilę później przyjeżdża autobus. Po 10 może 15 minutach jesteśmy na lotnisku, mamy trochę czasu by coś zjeść, czegoś się napić. Aż do Malty nie będzie okazji na nic... chociaż może będzie w złotej strefie... ;) Gdzie 0.5l wody kosztuje 7zł... 

Na lotnisku © amiga
W końcu wsiadamy do samolotu. Jest po 21... za oknem czarna czerń... niewiele widać, jedynie światełka miasta nikną w dole. 

Na Malcie lądujemy około 23:40... Pada deszcz :)... Ciekawe... Prognozy o tym nie wspominały... 15 minut później jesteśmy już na kwaterze... Teraz szybko spać, bo dzień zapowiada się długi