Poranek jest nieco chłodniejszy, szybko się przebieramy, pakujemy, w między czasie gotuje się woda na herbatę, a na śniadanie czekają na nas jajka od kurek od gospodyni :)
Po sytym śniadaniu ruszamy, dzisiaj czeka nas dość długi odcinek, chcielibyśmy dotrzeć do Przemyśla, pytanie tylko czy nam się to uda? Z gospodarzami nie mamy okazji się pożegnać, śpią jeszcze gdy ruszamy. Szkoda. 


Park zdrojowy w Horyńcu © amiga

Na terenie parku w Horyńcu-Zdroju © amiga

Wracamy do centrum Horyńca, wczoraj minęliśmy park zdrojowy, dziś trzeba to nadrobić, tym bardziej, że pewnie nie prędko będzie okazja tutaj wrócić. Kierunek Radruż, wieje ze wschodu co powoduje, że zaczyna nam się robić chłodno. Ubieramy wiatrówki, koszule, tak będzie lepiej.
W Rardużu stajemy przy cerkwi, jest piękna, szkoda, że tak wcześnie nie ma opcji wejścia, informacja mówi że dopiero gdzie po 11 jest taka możliwość. Nie mamy tyle czasu, tak więc musimy poskromić nasze apetyty. Robimy zdjęcia z zewnątrz. Nieco dalej odnajdujemy jeszcze jedną cerkiew, to była greckokatolicka cerkiew p.w. św. Świętego Mikołaja Cudotwórcy, obecnie przejęta na kościół katolicki. 


Na cmentarzu w Radrużu © amiga

Budynek przy cerkwi w Radrużu © amiga

Cerkiew św. Paraskewy - Radruż © amiga

Cerkiew w Radrużu © amiga

Była cerkiew greckokatolicka p.w. św. Świętego Mikołaja Cudotwórcy w Radrużu © amiga

Była cerkiew greckokatolicka p.w. św. Świętego Mikołaja Cudotwórcy w Radrużu © amiga

W Radrużu zmieniamy kierunek i jedziemy na południowy-zachód, dzięki temu wiatr który do tej pory tak nam przeszkadzał, zaczyna nas wspomagać ;) Chyba po raz pierwszy w trakcie całej wyprawy mamy takie warunki... 

Pojawia się też upragniony las chroniący nas nieco przed słońcem, jadąc rozglądam się za grzybami, te co jakiś czas zauważam na poboczach, ale w większości są to mało jadalne egzemplarze. 


Na szlaku GreenVelo przy granicy z Ukrainą © amiga

Oby taka droga była przez cały czas © amiga

W lesie jest pięknie :) © amiga

Za Krowicą Hołodowską, odbijamy z GreenVelo, wybieramy krótszy wariant, zaoszczędzimy dobre 5-6 km... co nie jest dzisiaj bez znaczenia. Problem pojawia się na krótkim odcinku za miejscowością, gdzie droga zamienia się na szuter, później na drogę polną, a w końcu pojawia się piasek i rozlewiska po opadach... 
Zmęczeni wyjeżdżamy po drugiej stronie tego odcinka, chwila odpoczynku nam się należy... 


Krowica Sama - kościół pw. Przemienienia Pańskiego © amiga

W Wólce Żmijewskiej jest kolejna stara cerkiew, nieco z boku, tam porzucamy rowery i już na piechotę podchodzimy do niewielkiej cerkwi ukrytej wśród drzew. 
Gdy wracamy okazuje się, że dość nieszczęśliwie położyłem rower, urwało się lewe lusterko, ale stratę zauważam dopiero po kilku km. Nie mam ochoty na powrót więc nic nie mówię ;)

Na niebie w oddali widać ciemne chmury, co jakiś czas słychać grzmoty... czyżby burza? Sprawdzamy co się dzieje na radarach... Burza nas minie i to w sporej odległości... nie musimy się nią przejmować. 



Cerkiew w Woli Żmijowskiej ukryta za drzewami © amiga

Piękne widoki © amiga

Cerkiew w Woli Żmijowskiej © amiga

Wjeżdżamy do Wielkich Oczu, nieco większej miejscowości i zgadzamy się z Karoliną, że to dobre miejsce na wizytę w restauracji, tym bardziej, że widzimy ją z daleka :). Gdy jednak tam podjeżdżamy okazuje się, że otworzą ją za kilka godzin... Ech... Tak więc nie pozostaje nam nic innego jak zrobić kilka zdjęć miejscowości w której jest drewniana cerkiew, synagoga i ruszyć dalej. Jedna z mieszkanek mówi nam że jest restauracja w Korczowej... Wstępna analiza mówi nam że to jakieś 10 km i musimy lekko odbić z GreenVelo. 


I kto ma wielkie oczy ;) © amiga

Cerkiew pw. Mikołaja Cudotwórcy w Wielkich Oczach © amiga

Wielkie Oczy - Synagoga © amiga

Kościół pw. NMP Królowej w Kobelnicy Wołoskiej © amiga

Niewiele nam to zmieni, stracimy może jeden punkt na trasie, ale jakoś go nie żałujemy, jedziemy na poszukiwanie restauracji. O gotowaniu nie myślimy, możemy stracić zbyt wiele cennego czasu. 

Sama droga do Korczowej nie jest zła, mija szybko, a na miejscu stajemy przy jedynej jak się okazuje restauracji. Zamawiamy obiad i pozostaje nam czekać popijając pyszną kawę. Dania szybko lądują na stole, ale... kelnerka coś pokręciła, zamiast 2 x Devolay, dostajemy jednego schabowego i jednego devolay, nie czepiamy się, cóż... wymiana dania kosztowała by nas kolejne kilkanaście minut...  Zjadamy... a w zasadzie nie zjadamy wszystkiego. Porcje są ogromne... Po posiłku musimy chwilę odpocząć... ;)

Skracamy sobie przejazd jadąc dalej drogą 94, a ta jest prawie pusta, to efekt wybudowania w pobliżu autostrady, a GreenVelo wracamy w okolicach Chotyńca. 


Chotyniec - Cerkiew Pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy © amiga

Stubno Dworek z XXw. © amiga

Fajny kawałem drogi © amiga

Na kładce nad Sanem © amiga

W oddali Wytaszyce :) © amiga

Wytaszyce - cerkiew Przemienienia Pańskiego © amiga

Wytaszyce - cerkiew Przemienienia Pańskiego © amiga

Jadąc obok siebie rozważamy możliwe opcje noclegu, rozglądamy się za jakimś miejscem które nadawało by się do tego, jakiś MOR, agroturystyka, kemping, pole namiotowe... ale.. tutaj nic takiego nie istnieje. W końcu w okolicach Stubna... chwila namysłu i... cóż... wykorzystamy Booking, sprawdzam co jest w Przemyślu... i... chwilę później mamy już zarezerwowane lokum tuż przy rynku :) Kamień spadł nam z serca... możemy jechać spokojniej nie martwiąc się o miejsce noclegowe. 

Za Chałupkami Dusowskimi trafiamy na ciekawą przeprawę przez San, przyznam się, że nie spodziewałem się kładki pieszo-rowerowej. Samochody tędy nie pojadą. A my mamy okazję na kilka zdjęć. 

Do Przemyśla jest coraz bliżej, wygląda na to, że będziemy tam za jakąś godzinę, najwyższa pora, zmęczenie jest bardzo odczuwalne, stajemy nieco częściej, okazje jakieś się znajdują, a to cerkiew, arboretum, ciekawy krajobraz... 


Już widać Przemyśl © amiga

DDRka jak się patrzy :) © amiga

Drewniany budynek przy stadionie w Przemyślu © amiga

Gdzieś w tej zabudowie jest nasza dzisiejsza kwatera ;) © amiga

Wjeżdżamy do Przemyśla piękną rowerówką poprowadzoną wzdłuż rzeki, zjeżdżamy z niej w samym centrum, odszukujemy naszą dzisiejszą kwaterę, rozpakowujemy się i... jedziemy na poszukiwanie chleba i czegoś na chleb ;) 

To pierwsze odnajdujemy na rynku w lokalnej piekarni, chleb tani nie jest 12 zł za bochenek... Może będzie przynajmniej smaczny ;) 
Nieco dalej w lokalnym markecie robimy resztę zakupów i... pora wracać do pokoju... 


Rynek w Przemyślu © amiga

Do dyspozycji mamy nieźle wyposażoną kuchnię, kolacja jest nam jak najbardziej potrzebna. A po niej ustalamy jeszcze plan na kolejny dzień, pomysł na nocleg już mamy, ale szkoda by było odpuścić objazd Przemyśla, przy czym z sakwami było by ciężko zaliczać kolejne wzniesienia. Ustalamy, że o poranku zwiedzimy miasto, a dopiero później ruszmy dalej. 

Zasypiamy w kilka minut... 

Po kilku dniach pobytu w woj. Lubelskim dzisiaj mamy w planie powrót do woj. Podkarpackiego :) Opuszczamy Suszec z mieszanymi uczuciami. O ile Park Roztoczański nas zachwycił, podobnie jak i Szumy Tanwi, to agroturystyka skutecznie nam zepsuła humory. Pobudka urządzona przez pana Właściciela spowodowała to, że długo nie mogliśmy usnąć, pokój okazał się niemiłosiernie gorący, mimo otwartych okien pociliśmy się strasznie. Ech... Chyba lepiej spałoby się w namiocie.

Wyjeżdżamy około 8:30, mamy gotowy obiad w menażkach :) , tak więc nie musimy się martwić brakiem restauracji barów. Naszym miejscem docelowym jest Świdnica w okolicy Horyńca-Zdroju. Wczoraj obdzwoniliśmy kilka miejsc, o pokoju nie ma mowy, ale namiot jest gdzie rozbić. Wiemy gdzie będziemy nocować, tak więc ze spokojnymi głowami możemy odwiedzać kolejne atrakcje po drodze. 


Łosiniec - miejsce zamieszkania księcia plebana... © amiga

Kościół pw. Opieki Św. Józefa Oblubieńca NMP w Łosińcu © amiga

Jedziemy w kierunku Bełżca, korzystając ile się da z GreenVelo, w Łosińcu odbijamy do miejscowości, mapa twierdzi, że jest tam drewniany kościół. Taki też zastajemy, jest odnowiony, a raczej odbudowany. Przed kościołem znajduje się stara wieżyczka. Spoglądamy na lewo w kierunku plebani i... mam wrażenie, że mieszka tu nie ksiądz, a Książę Pan... Potężna posiadłość, rzeźby, kolumienki. To jakieś nieporozumienie. Zastanawiam się czy wierni mają wodę zamiast mózgu? Nie mogę na to patrzeć, wracamy na szlak i jedziemy do Bełżca... 



Okolice Maziły © amiga

Przy wjeździe zatrzymujemy się przy starej drewnianej cerkwi, przydał by się jej remont, ale i tak wygląda pięknie :) Zastanawiam się jak wygląda sam Bełżec. Czy też zrobiono mu taką krzywdę jak Oświęcimiowi? Chodzi mi o to, że Oświęcim jako miasto jest niesamowicie piękne, z fantastycznym centrum, ale wszyscy pamiętają tylko obóz zagłady... 


Cerkiew św. Bazylego w Bełżcu © amiga

Bełżec - Cerkiew św. Bazylego © amiga

Okazuje się, że Bełżec jest jako miast paskudny jak Stalowa Wola, nie ma jakiegoś centrum, nie ma niczego... Podjeżdżamy do miejsca pamięci w Bełżcu... wiem jak wygląda, przed naszym wyjazdem oglądałem zdjęcia, relacje... wiedziałem, że będziemy w pobliżu i to trochę mój pomysł by trasę lekko naciągnąć. Trudno tutaj mówić o byłym obozie, bo takowego nie ma, jednak cały teren jest wielkim miejscem pamięci robiącym piorunujące wrażenie. Na jego terenie o tak wczesnej porze w tygodniu jesteśmy sami. Trochę chodzimy, trochę focimy...


Muzeum i Miejsce Pamięci w Bełżcu © amiga

Miejsce pamięci -Bełżec © amiga

Żużel w tym miejscu daje do myślenia © amiga

Miejsce pamięci w Bełżcu - lista miejscowości z których pochodziły ofiary © amiga

Czas jednak jest nieubłagany, musimy ruszać dalej. Jedziemy przez Brzeziny, Chlewiska, Łukawicę, Wolę Wielką... zaskakują nad wzniesienia, niby nic wielkiego, ale niektóre ciągną się po kilka km... Na szczęście słońce nie pali aż tak bardzo jak ostatnio.
Namówiłem Karolinę by przejechać przez Werchatę gdzie powinien być drewniani kościół.


I po żniwach © amiga

Zlot rowerzystów pod sklepem w Łukawicy © amiga

Cerkiew Opieki Bogurodzicy w Woli Wielkiej © amiga

Cerkiew w Woli Wielkiej w trakcie renowacji © amiga

Zastanawiam się czy remont trwa, czy to tylko zabezpieczenie by się nie rozpadło? © amiga

O ile do Werchraty jechało się nieźle, to powrót z niej sprawiał nam niemałe problemy, zaczęło się od dość stromego podjazdu a później, aż do Horyńca musieliśmy walczyć z wiatrem i kolejnymi wzniesieniami... Chyba bardziej męczyło nas to, że po drodze nie było żadnych atrakcji, może poza bykiem z wielkimi rogami ;)



Kościół pw. św. Józefa Robotnika w Werchratrze © amiga

Chyba będzie stromo ;) © amiga

Z górki na pazurki © amiga

No pokaż się żubrze ;) (w zasadzie to chyba byku) © amiga

Droga do Horyńca © amiga

Wjeżdżamy do Horyńca-Zdroju, trochę po nim krążymy, udaje się też odnaleźć informację turystyczną w której zaopatrujemy się w mapy GreenVelo oraz dość szczegółowe mapy okolicy. Wielka szkoda, że wydawnictwo Compass nie ma pełnego pokrycia kraju, a tylko wycinki można dostać w skali 1:50000 czy 1:100000. To co mamy to jakieś wydawnictwo z Rzeszowa, jak wspomniałem mapy są dokładne, ale strasznie niewyraźne, trzeba się wpatrywać w nią chwilę by odnaleźć cokolwiek... Ale cieszy nas i to... Bez map jedzie się źle. 


Gminny Ośrodek Kultury w Horyńcu © amiga

Bajka. Sanatorium uzdrowiskowe w Horyńcu-Zdroju © amiga

Kościół pw. bł. Jakuba Strzemię w Horyńcu © amiga

Nasz tymczasowy dom ;) © amiga

Po szybkim objeździe miasteczka kierujemy się do naszego miejsca noclegowego, do agroturystyki Wiśniowa Góra :) Nocować mamy pod namiotem, ale na miejscu okazuje się, że mamy do dyspozycji całą wielką wiatę. Dostęp po prądu, wody, toalety, łazienki... są także piłkarzyki, cymbergaj itp... Chwilę rozmawiamy z właścicielami i robimy przerwę obiadową, zaczynamy oczywiście od herbaty ;) Obiad jechał z nami, więc wystarczy go podgrzać. Po około godzinie zostawiamy sakwy i jedziemy jeszcze trochę pokręcić się po okolicy, a jest gdzie :) 


Widok z Wiśniowej Góry © amiga

Nowe Brusno pomnik © amiga

Krzyż i miejsce pamięci w Nowym Brusnie © amiga

Miejsce pamięci w Nowym Brusnie © amiga

Jedziemy do Nowego Brusna, na mapie mamy zaznaczone kościoły, cerkwie, pomniki. Zobaczymy co to jest... 
Okazuje się, że cerkiew jest wyremontowana, ale jeszcze bez wyposażenie, to znajduje się jeszcze w muzeum, a na dokończenie remontu nie ma kasy po zmianie władzy i kierownictwa muzeum. A szkoda... Rozmawiamy z mieszkanką, okazuje się, że ma klucze do cerkwi, wchodzimy do środka i faktycznie jest pusto, ale ten zapach drewna... 


Cerkiew św. Paraskewny - Nowe Brusno © amiga

Cerkiew św. Paraskewny w Nowym Brusnie © amiga

Cmentarz przycerkiewny w Nowym Brusnie © amiga

Puste wnętrza cerkwi w Nowym Brusnie © amiga

Puste wnętrza cerkwi w Nowym Brusnie © amiga

Leśne drogi © amiga

Gdzieś przed Nowinami Horynieckimi © amiga

Kapliczka św. Jana Nepomucena w Nowinach Horynieckich © amiga

W okolicy jest nieco więcej atrakcji, tak więc jedziemy dalej tyle, że wjeżdżamy w las, zaskakuje nas jeden z podjazdów, jest długi... 
Jesteśmy w Nowinach Horynieckich, tutaj odnajdujemy zabytkową kapliczkę a nieco dalej kaplicę leśna p.w. Matki Bożej. Miejsce odnowione, zaciekawiły mnie puste butelki na wodę z opisem - mała butelka 1 zł, duża butelka 2 zł. Okazuje się, że te służą do czerpania wody ze źródełka położonego tuż przy kapliczce ;) My jednak nie korzystamy z takiej okazji. Trochę fotografujemy i pora zawracać. Do Świdnicy jest kilka km, a na niebie wiszą ciężkie chmury. Radary pokazuję, że może z nich coś kropić. 
Robi się chłodno... staramy się jak najszybciej dotrzeć do noclegu...


Kaplica leśna w Nowinach Horynieckich © amiga

Przy kaplicy leśna w Nowinach Horynieckich © amiga

Kaplica Leśna p.w. Matki Bożej © amiga

Studnia czy raczej źródło w kaplicy © amiga

Przy kaplicy leśnej © amiga

Dzisiaj jest tutaj pusto © amiga

Gdy jesteśmy pod wiatą, możemy zająć się przygotowaniami do kolacji i do przeglądania map w poszukiwaniu kolejnego miejsca noclegu. Pomysł jest dość karkołomny, ale może się uda? 

Jako, że mamy do dyspozycji wiatę i kilka tapczanów, to zamiast rozkładać namiot decydujemy się za namową właścicieli przenocować w środku... Po zapadnięciu zmroku usypiamy... 

Na dzisiaj mamy zaplanowany nieco krótszy odcinek niż w dniach poprzednich, chcemy dotrzeć do Suśca. W większości już jesteśmy spakowani, sakwy lądują na rowerach. Kończymy śniadanie i ruszamy kilka minut po ósmej. 


Brama Roztoczańskiego Parku Narodowego w Zwierzyńcu © amiga

Słońce jeszcze nie ogrzało świata, jest jednak przyjemnie. Opuszczamy Zwierzyniec, robiąc jeszcze kilka zdjęć, przystajemy nieco dalej przy stawach Echo, przy jednym z nich funkcjonuje plaża. O tej porze dnia jest jeszcze pusta. Mimo sporej reklamy, nie przestawia to sobą nic specjalnego. Może dlatego, że takich miejsc widzieliśmy już wiele. Nieco dalej z drugiej strony stawów trafiamy na MOR i wieżę widokową. Wchodzimy na górą, ponownie robimy zdjęcia.


Plaża przy stawach Echo © amiga

Stawy Echo z wieży widokowej © amiga

Mijamy znaki informujące o wjeździe do Roztoczańskiego Parku Narodowego, tutaj samochody nie mają wjazdu, szutry są szerokie, nieźle ubite. Lasy przez który jedziemy jest potężny, drzewa wielkie, panuje fantastyczna cisza, jedynie ptaki od czasu do czasu dają znać o sobie. Osobiście jestem zachwycony tym odcinkiem :), mam nadzieję, że takie lasy będą się ciągnąć jeszcze długo. 



Lasy w parku Roztoczańskim © amiga

Ubite szutry w parku © amiga

Las w parku © amiga

Miejsce przyjazne rowerzystom - okolice Florianki © amiga

Robimy sporo zdjęć ;) © amiga

Punkt widokowy na górce © amiga

Ikona na rozstaju dróg © amiga

Przed Góreckiem Starym © amiga

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa w Górecku Kościelnym © amiga

Przydrożna kapliczka © amiga

Zabudowania w Górecku Kościelnym © amiga

Podążamy w kierunku Józefowa, dwa dni temu odpuściliśmy go sobie, by dojechać wcześniej do Zwierzyńca, ale cały czas mieliśmy go na liście miejsc do odwiedzenia. Pamiętam jak w zagrodzie Sitarskiej wspominano nam o tym miejscu o kamieniołomie, o Synagodze.  Pierwszym miejscem które zobaczyliśmy w Józefowie to piękny zalew i plaża :) Dzisiaj jest tutaj niewielu ludzi, ale pewnie w weekendy jest tłoczno :)


Zalew w Józefowie © amiga

Centrum Józefowa © amiga

Synagoga w Józefowie - obecnie biblioteka © amiga

W centrum miasteczka chwila na ustalenie co pierwsze, wybór pada na Synagogę i nieco dalej położony Kirkut. To pierwsze miejsce pełni w chwili obecnej rolę biblioteki, gdy tam wchodzimy okazuje się, że jest opisana historia, pojawiają się wycieczki szkolne... pomysł jest trafiony. 

Kirkut za to jest nieco oddalony od zabudowań, dobrze, że są oznaczenia inaczej ciężko było by trafić. Sam cmentarz jest opuszczony, ktoś co prawda od czasu do czasu odwiedza to miejsce, ale to wszystko. 

Kirkut w Józefowie © amiga

Na terenie kirkutu w Józefowie © amiga

Macewy na cmentarzu © amiga

Ktoś o tym pamięta. © amiga

Ktoś tutaj przychodzi © amiga

Pora zawrócić i podjechać od dość charakterystycznej baszty widokowej i niesamowitych kamieniołomów. Wchodzimy na wieżę i ... aparaty idą w ruch. Nie jesteśmy sami :) Widoki zapierają dech. 

Baszta widokowa w Józefowie © amiga

Sporo schodów przed nami © amiga

Przez okienko w baszcie © amiga

Widoki na okolicę z Baszty © amiga

Kamieniołomy w Józefowie © amiga

Kamieniołom w Józefowie © amiga

Teraz trzeba w dół © amiga

Wracamy ponownie do centrum, jeszcze szybkie uzupełnienie zapasów i dopiero ruszamy dalej. Sześć kilometrów przez pola, pod wiatr i w pełnym słońcu wywołuje u nas wspomnienia z dnia poprzedniego. Chcemy jak najszybciej minąć ten odcinek. Gdy docieramy do granic lasu czujemy ulgę... Jazda ponownie staje się przyjemnością. Do Suśca jest coraz bliżej, gdy pojawia się wcześniejsza miejscowość zaczynamy rozglądać się za sklepami. Coś na kolację i kolejne śniadanie bardzo by się przydało ;) 


Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Józefowie © amiga

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Józefowie © amiga

Odwiedzamy jeszcze miejscowy kościółek, by po kilku minutach odszukać agroturystykę. Chwila rozmowy rozpakowujemy się na szybko. Na dojeździe nie było sklepu więc muszę poszukać czegoś. Okazuje się, że wszystkie sklepy znajdują się po jednej stronie Suśca... Wchodzę do jednego z nich. Jest nieźle zaopatrzony... Zakupami wypełniam plecak, a na kierownicy wisi reklamówka :) Mogę wracać. 

W między czasie Karolina czaruje w kuchni. Dołączam do niej. 
Po obiedzie i odpoczynku gdy słońce zaczyna już nieco słabiej grzać postanawiamy wybrać się na małą rundkę do szumów Tanwi. Korzystamy ze szlaku, ten jednak okazuje się chwilami mało przejezdny rowerami, pojawiają się rozległe piaskownice, czasami wąskie przejścia, mostki drewniane. Idziemy pieszo czasami tylko wspomagając się rowerami. Co jakiś czas stajemy, robimy trochę zdjęć i ruszamy dalej. 


Szlak w kierunku szumów Tanwi © amiga

Fajna droga przez las © amiga

A takich ścieżek nie lubię © amiga

Piaskownica przed Szumami Tanwi © amiga

Nad Tanwią © amiga

Drewniane mostki nad Tanwią © amiga

Nad Tanwią © amiga

Szumy Tanwi © amiga

Tanew © amiga

Szlak opuszczamy kilka km dalej niedaleko parkingu, tam w barze uzupełniamy elektrolity. Zaczynamy wracać, ale... jesteśmy niedaleko Huty Różaneckiej... tam znajdują się ruiny cerkwi, chyba warto podjechać. Ten krótki kawałek jest morderczy, spore nachylenie daje się nam we znaki... Później zjazd pod kościół i cerkiew, a po sesji trzeba podjechać to samo tylko z drugiej strony... 


Przydrożna kaplicza © amiga

Huta Różanecka © amiga

Widoki z górki © amiga

Pozostałości cerkwi w Hucie Różaneckiej © amiga

Ruiny cerkwi w Hucie Różaneckiej © amiga

Przez Rybnicę wracamy do Suśca... Udało się :) Pora na kolację..., przeglądnięcie map i czas pójść spać. 
Dzień był dość przyjemny... 

A teraz trochę o agroturystyce pod Jałowcem... w Suścu. 

Pokoje czyste, wysprzątane. Za to kuchnia... zero wyposażenia, chyba po raz pierwszy z czymś takim się spotykam, 2 garnki oba wyglądają jakby kopały się z koniem w świńskim korycie. Były 2 patelnie w tym jedna zarośnięta tłuszczem i brudem. Sztućców brakowało. Jakaś jedna łyżeczka, tępy nóż... Czajnik zakamieniony. Dziwi to o tyle, że nie było to tanie miejsce. Na dokładkę zapytaliśmy o pralkę i możliwość wyprania ciuchów... Zażądano od nas dodatkowej też wygórowanej opłaty, to po raz pierwszy podczas wszystkich naszych wypraw. Praktycznie zawsze albo pralka była dostępna od tak... albo gospodarze udostępniali nam ją w ramach opłaty za nocleg...  Na dokładkę około 22 gdy już poszliśmy spać pan gospodarz postanowił zaprosić nas na TV... Wybudził nas... masakra... Mam wrażenie, że szukał kompana do kieliszka.
Troch żałuję, że nie zanocowaliśmy gdzie indziej, ale nie mogliśmy spodziewać się takich atrakcji. Cóż... 


Pomnik Kargula i Pawlaka w Suścu © amiga
 
Chyba jedyna atrakcja Suśca © amiga

Dzisiejszy dzień zapowiada się nieco inaczej. Sakwy zostają na kwaterze, jedziemy nieobciążeni do Zamościa po drodze odwiedzając to i owo :) W plecakach mamy zapakowany mały zestaw biwakowy, bo wygląda na to, że może być problem z obiadem... W Zamościu będziemy za wcześnie, a później na mapach nie ma zaznaczonego baru, restauracji... A jak będzie sklep to damy sobie radę ;)

Zbieranie idzie nam całkiem sprawnie, szybkie śniadanie i o 8:00 wychodzimy na zewnątrz. Słońce już grzeje, dzień zapowiada się wyjątkowo upalny, mam tylko nadzieję, że będzie sporo lasów :) Ze Zwierzyńca kierujemy się na pobliski Obrocz, fragment piaszczysty udaje się przejechać bokiem, cieszymy się, że jedziemy bez sakw :)


Po dożynkach w Kostobudach © amiga

Na szczęście to krótki odcinek, dalej jest już asfalt, choć gdy zaglądamy na przecinki leśne wiemy, by tam się nie pakować, piach widać wszędzie, mało tego ma on inną strukturę niż w innych miejscach Polski. Rower po prostu od razu w nim się zapada nawet gdy warstwa nie jest zbyt głęboka... 2-3 cm starczają by rower pływał... centymetr więcej i rower staje. 


Kościół św. Andrzeja Boboli w Kostobudach © amiga

W Kostobudach do których dojeżdżamy widzimy pozostałości po dożynkach, wszędzie masa dyni, cukinii, żal by to się zniszczyło, wybieramy najmniejszą cukinię i pakujemy ją do plecaka ;) Pewnie mieszkańcy pogoniliby nas za to, ale cóż... korzystamy z każdej nadarzającej się okazji... ;)


Kaplica drewniana w Zarzeczu © amiga

Teren staje się otwarty, lasy zostają za nami, jazda zaczyna być nużąca, mijają kolejne km, mijamy kolejne miejscowości, w końcu docieramy do rogatek Zamościa... Chwila oddechu.


Widać już stare miasto w Zamościu © amiga

Jadąc wzdłuż Łabunki docieramy w okolice rotundy Zamojskiej. Wjeżdżamy na teren, zaskakują mnie groby, krzyże, gwiazdy Dawida, im bliżej jesteśmy tym bardziej zdajemy sobie sprawę co co za miejsce i jak było wykorzystane w trakcie wojny... Sama rotunda jest w remoncie, postanawiamy jednak zajrzeć za bramę zakazującą dostęp... chcemy zrobić szybkie zdjęcie i... chwilę później dołącza do nas kobieta chwilę rozmawiamy i okazuje się, że najprawdopodobniej jest konserwatorem zabytków z Zamościu, dostajemy pozwolenie na wstęp do rotundy... musimy jednak uważać, bo z zewnątrz widać uwijających się robotników. 


Brama Rotundy Zamojskiej © amiga

Rotunda w trakcie remontu © amiga

Napisy na bramie © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Wnętrza rotundy w Zamosciu © amiga

Aż trudno uwierzyć, że tylu ludzi tutaj zginęło. © amiga

Chodzimy po kolejnych pomieszczeniach, czy celach rotundy, każda jest inna, każda poświęcona czemuś innemu. Wiedząc jednak ilu ludzi zostało tutaj zakatowanych robi to na nas dość ponure wrażenie. Trudno powiedzieć że lubię takie miejsca, ale gdy znajduję się czy to w pobliżu kirkutów, czy obozów zagłady to zawsze chcę je odwiedzić, choć na chwilę zajrzeć do środka i w jakiś sposób złożyć hołd tym ludziom. Chyba chodzi o to by pamiętać o ciemnych kartach historii i starać się tego unikać. Może z tego powodu nie podoba mi się prowadzona w chwili obecnej polityka, która przymyka oko na wyczyny niektórych grup. 

Minęło dobre kilkadziesiąt minut nim postanawiamy wrócić do centrum, jeszcze chwilę rozmawiamy z przemiłą panią konserwator, opowiada nam o miejscach które warto zobaczyć, odwiedzić, czy wejść do środka. Centrum Zamościa jest niesamowite. Chodzi oczywiście o stare miasto. Krążymy od punktu do punktu, wchodzimy czasami do kościołów, by zrobić choćby jedno zdjęcie. 


Widok na stare miasto w Zamościu © amiga

Brama wjazdowa do Zamościa :) © amiga

Pomnik Jana Zamoyskiego © amiga

Ratusz w Zamościu © amiga

Rynek Zamoyski © amiga

Synagoga w Zamościu © amiga

Stare miasto w Zamościu © amiga

Wnętrze kolegiaty Zamoyskiej © amiga

Przy kolegiacie © amiga

Kolegiata w Zamościu © amiga

W bramie kolegiaty © amiga

Twierdza Zamość © amiga

Pora opuścić Zamość i poszukać kolejnych ciekawych punktów, wczoraj przeglądaliśmy przewodnik z zaznaczonymi ciekawymi punktami w okolicy, tak więc lekko nagięliśmy drogę powrotną by przynajmniej część odwiedzić. Wyjazd drogą krajową w zasadzie był jedyną opcją, a ta jest nieprzyjemna, spory ruch. Początkowo jeszcze byłą DDRka (paskudnej jakości, ale jednak), tak dalej musimy jechać szosą. Przed Łabuniami Pierwszymi odwiedzamy dworek, a z mapy wynika, że od tego miejsca jest alternatywna droga z której skrzętnie korzystamy :) Tyle, że wiatr daje nam popalić...kilka km jest bardzo męczące... 


Zespół pałacowy z XIX w. w Łabuniach © amiga

W Łabuniach podjeżdżamy pod Zespół Pałacowy Zamoyskich i pora zawracać do Zwierzyńca, mam chichą nadzieję, że wkrótce znajdziemy jakieś miejsce odpoczynkowe, jakąś wiatę, w której będziemy mogli chwilę odpocząć, coś zjeść... 


W kruchcie kościoła w Łabuniach © amiga

Łabunie - kościół pw. MB Szkaplerznej i św. Dominika z 1605r © amiga

Kościół pw. MB Szkaplerznej i św. Dominika w Łabuniach © amiga

Zespół pałacowy Zamoyskich w Łabuniach © amiga

Stara gorzelnia w Łabuniach © amiga

Droga przed nami, słońce wysysa z nas resztki energii © amiga

Kierujemy się na Siewną Górną, jednak przed nami kilkanaście km przez pola i łąki. Tutaj brakuje atrakcji, za to pagórki i wiatr nie pomagają... Czujemy olbrzymie zmęczenie, a wiaty, czy jakiegoś skrawka cienia nie widać. Dopiero na wysokości Białowoli widać szkołę i plac zabaw... długo się nie namyślamy, skręcamy, dostajemy się na teren placu i rozkładamy manatki... Marzy nam się herbata, wstawiamy więc wodę w między czasie przygotowujemy posiłek z rzeczy które jadą z nami od początku dzisiejszej wycieczki. Byliśmy prawie pewni, że nie będzie restauracji, knajpki na tym odcinku. Tak więc warto było wieźć ten majdan ze sobą.


Przerwa na placu zabaw :) © amiga

Mija dobra godzina nim najedzeni, lekko wypoczęci postanawiamy ruszyć dalej, przed wyjazdem jeszcze szybka wizyta w sklepie przy szkole :) Uzupełnienie zapasów wody... Ruszamy. Pojawiają się podjazdy, pojawiają się lasy, okolice zaczyna być bardziej przyjemna, jest na czym zawiesić oko :) 


Będzie z górki :) © amiga

Potoczek - Kościół pw. św. Stanisława © amiga

Muzeum Historyczne Światowego Związku Żołnierzy AK Okręg Zamość im. ppłk. Stanisława Prusa ps. Adam © amiga

Stary Młyn nad Wieprzem w Kaczórkach © amiga

Bondyrz - kościół pw. Opatrzności Bożej © amiga


Wejście do zagrody Guciów © amiga

Zagroda Guciów © amiga

Na terenie zagrody w Guciowie © amiga

Szkoda, że dziś jest zamknięte © amiga

Wjeżdżamy do Guciowa, o tym miejscu słyszeliśmy wcześniej, głupio by było go nie odwiedzić gdy jesteśmy tak blisko. Chodzi oczywiście o zagrodę Guciów. To mini skansen, żyjący, zamieszkany... z możliwością noclegu w nim, posilenia się, czy zrobienia zakupów lokalnych specjałów...  Mamy jednak sporego pecha... W poniedziałek zagroda jest zamknięta... robimy kilka zdjęć z zewnątrz i ruszamy dalej. Może 50 metrów dalej trafiamy na stoisko z lokalnymi specjałami, jest chleb, jest miód, smalec i kilka innych rzeczy. Decydujemy się na zakup chleba (na kwaterze już nie mamy) i smalcu ze skwarkami i cebulą. 


Bocian wygrzewający się w promieniach słońca © amiga

A może zmienimy na chwilę pojazdy? © amiga

Drewniana kaplica w lesie w Obroczy © amiga

Do Zwierzyńca jest już niedaleko, jakieś 8 może 9 km... Trasa prowadzi głównie lasem, tak więc koniec ze smażeniem się w pełnym słońcu. W Zwierzyńcu objeżdżamy jeszcze pobliskie stawy, odwiedzamy kilka miejsc które wczoraj pominęliśmy. i wracamy do schroniska. 



Zabytkowy układ wodno-pałacowy w Zwierzyńcu © amiga

Stawy w Zwierzyńcu © amiga

Drewniany mostek © amiga

Kolejny staw © amiga

Drewniana dzwonnica przy kościele w Zwierzyńcu © amiga

Kościół pw. św. Jana Nepomucena w Zwierzyńcu © amiga

Staw przy kościele w Zwierzyńcu © amiga

Zespół Szkół Drzewnych i Ochrony Środowiska im. Jana Zamoyskiego w Zwierzyńcu © amiga

W ciągu dnia pranie wyschło, mamy jeszcze sporo czasu by przygotować się do jutrzejszego wyjazdu, jemy kolację, szybki prysznic i omawiamy plan na kolejny dzień. Rozkładamy mapy, przyglądamy się gdzie możemy dotrzeć, gdzie powinniśmy szukać noclegu. Na zewnątrz dawno już zapadł zmrok gdy postanawiamy się udać na spoczynek.

Poranek cieplejszy niż po pierwszej nocy namiotowej na tej wyprawie. Budzi nas słońce :) zaglądające przez szpary do namiotu :) 
Dość szybo składamy namiot, tropik suszy się na podeście :), Namiot praży się tuż obok. 

W między czasie przygotowujemy śniadanie, gotujemy wodę na kawę i herbatę... Cały czas coś się dzieje...
Czas ucieka nieubłaganie. 
Startujemy kilka minut po 9:00... 
Wczoraj wieczorem ślęcząc nad mapami ustaliliśmy, że dojedziemy do Zwierzyńca i tam zostaniemy dwie noce w schronisku. Dzisiaj po dojeździe chcielibyśmy jeszcze zahaczyć o Szczebrzeszyn... Może się to uda... cóż zobaczymy. Mapy zarówno te papierowe jak i elektroniczne pokazują nam, że pomiędzy Dąbrowicą, a Sierakowem nie ma kompletnej drogi... trzeba to objechać przez Kurzynę Małą, Średnią i Wielką. Objazd trochę bez sensu, brak DW na tym odcinku jest jeszcze większą zagadką dla nas. 


Tanew w okolicach Dąbrowicy © amiga

Rekonstrukcja przejścia granicznego z 1914 r. © amiga

Do Biłgoraju którędy? © amiga

Dzień dobry :) © amiga

Na tym odcinku, nie ma nic specjalnie ciekawego, choć łapiemy się każdej nadarzającej okazji do zrobienia zdjęcia. 
Gdy jedziemy lasami jest całkiem przyjemnie, jednak w otwartym terenie słońce już o tak wczesnej porze potrafi wycisnąć z nas siódme poty. 
Zaczynamy rozglądać się za jakimś sklepem, ale jest niedziela, te duże są zamknięte na Amen, te małe albo ich nie ma, albo jeszcze nie otwarte, a stacji benzynowej nie ma wcale. Docieramy do Soli, miejscowość jest długa, ale nie ma w niej nic ciekawego, dopiero gdzieś na przedmieściach Biłgoraju trafiamy na coś otwartego i tłumy ludzi kłębiące się przy nim. Stajemy i my... 
Wchodzę do środka, trochę to trwa nim wychodzę z zakupami. Ale pora na jakiś baton, na coś do popicia.
Ruszamy dalej z myślą by coś zjeść w Biłgoraju, ciekawe ile zajmie nam zwiedzanie, tym bardziej, że to około połowy wycieczki, planujemy jeszcze zahaczyć o Józefów :) 


Cerkiew Prawosławna p.w. Św. Jerzego © amiga

Początkowo miejscowość robi średnie wrażenie na nas, ale... trafiamy do czegoś takiego jak Miasteczko Kresowe, to nowo wybudowane osiedle wzorowane na starych miasteczkach z centralnie postawioną bożnicą. Większość zabudowań jest drewniana, widać, że nie wszystko jest jeszcze skończone, ale już wygląda to niesamowicie, już czuć ten klimat. Pomysł i wykonanie na najwyższym poziomie. Trochę to trwa nim się otrząsamy i jedziemy nieco dalej do Zagrody Sitarskiej.


Miasteczko kresowe © amiga

Plac wewnętrzny miasteczka kresowego © amiga

Centralnie umieszczony budynek w miasteczku kresowym w Biłgoraju © amiga

Zastanawiam się co było pierwowzorem tego budynku © amiga

Gdy okazuje się, że jest otwarta wchodzimy do środka. Opłata 4 zł za wstęp nie jest zbyt wygórowana, początkowo myślałem, że wlecimy tam na kilka minut zrobimy trochę zdjęć i wyjdziemy.., ale osoby oprowadzające opowiadają nam o historii Biłgoraju, o tym miejscu o tym jak udało się zachować tą zagrodę. Taki mini skansen jest miłym przerywnikiem w trakcie wycieczki. Widać, że czuwają nad nim osoby z pasją :) 


Zagroda Sitarska © amiga

Wewnątrz zagrody Sitarskiej © amiga

Pomieszczenia dospodarcze © amiga

Maselnicy dawno nie widziałem :) © amiga

Zagroda Sitarska od Środka © amiga

Piękna Sitareczka :) © amiga

Wychodzimy po 40 minutach... wracamy do centrum i krótka narada.... Chyba pora zmienić nieco trasę, Józefów zostawimy sobie na inny dzień, a teraz pojedziemy najkrótszą drogą do Zwierzyńca. Przed tym jednak coś zjemy. Chwilę wcześniej minęliśmy jakiś bar, był otwarty. Wracamy więc do niego i wchodzimy do środka. Może nie jest to wypasiona restauracja, ale jedzenie jest podane szybko, sprawnie i jest całkiem przyzwoite, choć pewnie Magda Gessler by się przyczepiała do posiłków ;) 

Najedzeni wychodzimy, wsiadamy na rowery i postanawiamy przejechać odcinek do Zwierzyńca drogą wojewódzką. Gdzieś przed rogatkami Biłgoraju zrównuje się z nami miejscowy rowerzysta, chwilę rozmawiamy i proponuje nam odbicie na pobliskie źródełka. Twierdzi, że to niedaleko, pojedziemy bocznymi drogami, ścieżkami... Trochę się obawiamy jazdy po piasku, ale dajemy się przekonać i podążamy za nim gawędząc sobie miło :)

Docieramy do źródeł rzeki Stok, na mapie nie mamy ich zaznaczonych, takie miejsca znają tylko mieszkańcy, lokalni turyści i rowerzyści... my mieliśmy szczęście że trafiliśmy na jednego z nich. Trochę jest mi przykro z tego powodu, że nie pamiętam imienia naszego kompana. Może kiedyś to przeczyta? A może spotkamy się gdzieś na szlakach...?


Źródła rzeki Stok © amiga

Jesteśmy w Zwierzyńcu © amiga

Od źródełek jedziemy w trójkę jeszcze przez kilka km do Panasówki i nieco dalej na wysokość wzgórza Polak. Dopiero tutaj się rozstajemy, zostało nam kilka km przez las do Zwierzyńca, w większości z górki :) W pierwszej kolejności odszukujemy nasze schronisko. Dostajemy klucze do pokoju, rozpakowujemy się częściowo, robimy kawę... chwilę odpoczywamy i snujemy plan na wieczór. 


Pomnik przy wyjeździe ze Zwierzyńca © amiga

GreenVelo w drodze do Szczebrzeszyna © amiga

Liceum ogólnokształcące w Szczebrzeszynie © amiga

Ratusz w Szczebrzeszynie © amiga

Pomnik Chrząszcza © amiga

Podobno zabytkowa drewniana kaplica ;) © amiga

Cerkiew pw. Zaśnięcia NMP w Szczebrzeszynie © amiga

Na Szczebrzeszyńskim Kirkucie © amiga

Macewy na terenie kirkutu © amiga

Dość dobrze zachowane © amiga

Kawałek naszej historii © amiga

Synagoga w Szczebrzeszynie © amiga

Robali wszędzie pełno ;) © amiga

To jakieś zabytkowe wersje chrząszczy ;) © amiga

Kościoł pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Szczebrzeszynie © amiga

W końcu ponownie wsiadamy na rowery, tym razem bez sakw kierujemy się do Szczebrzeszyna, korzystamy przy tym z GreenVelo poprowadzonego w tym miejscu wzdłuż drogi wojewódzkiej. 11 km później jesteśmy w Szczebrzeszynie. Samo miasto kojarzyło mi się tylko z Chrząszczem, znajomi którzy tutaj byli też wspominali tylko robala... Bałem się, że przyjechaliśmy tutaj tylko po zdjęcie stawonoga... A miasteczko zaskakuje i to bardzo pozytywnie. Okazuje się, że prócz rzeźby, jest więcej atrakcji. Drewniana kapliczka, zabytkowy kościół, synagoga, kirkut... W sumie kręcimy się po tej dość niewielkiej miejscowości dobrą godzinę :) 


Droga przez Kawęczyn © amiga

Drewniane zabudowania :) © amiga

Piękna okolica © amiga

Słońce coraz niżej © amiga

Promienie słońca ukrytego za chmurami © amiga

Kościół pw. św. Izydora w Topólczy © amiga

Pora jednak wrócić na kwaterę, by nie jechać tą samą drogą kierujemy się przez Kawęczyn i Turzyniec. Same miejscowości niewiele wnoszą swoim brakiem czegokolwiek na czym można zawiesić oko, jednak widoki na okolice zapierają dech. Droga znajduje się nieco powyżej okolicy, widać całą dolinę, w oddali drogę, którą jakieś 2 godziny wcześniej jechaliśmy. Słońce coraz niżej, zaczyna się chować za co większymi wzniesieniami.


Ciekawy napis na bramie Zwierzynieckiego cmentarza © amiga

Takie drogi tylko w Zwierzyńcu ;) © amiga

Na szczęście dojeżdżamy do Zwierzyńca, stajemy na chwilę przy sklepie tłok spory, ale musimy zrobić zakupy, na kolację, na śniadanie... Zostaję i pilnuję rowerów, a Karolina udaje się do środka... Obserwuję turystów, miejscowych choć ci są w mniejszości. Chwilę później jesteśmy już w pokoju. Pora zrobić małą przepierkę, ciuchy mogą się spokojnie suszyć przez całą noc i cały jutrzejszy dzień :) Plany rowerowe są z grubsza ustalone, choć wieczorem je doprecyzowujemy. Gdy jest kompletnie ciemno udajemy się powoli na spoczynek. Dobnranoc :)

Zapowiada się gorący dzień. Wstajemy jak zwykle dość wcześnie, pora zacząć się pakować, przygotować śniadanie i w końcu ruszyć. Z racji tego, ze spaliśmy w schronisku nie tracimy czasu na suszenie namiotu, na dodatkowe pakowanie karimat itp.. W między czasie trochę rozmawiamy z jednym z podróżnych nocujących w tym samym schronisku :) Zresztą poznaliśmy go wczoraj wieczorem... Pogaduch z nim były o tyle pozytywne, że wymieniliśmy się wiedzą dot. dalszego fragmentu GreenVelo :) Jedziemy z przeciwnych kierunkach. O ile on kończy wyprawę to my zaczynamy. 


Centrum Baranowa Sandomierskiego © amiga

Fajna droga wzdłuż wałów Wisły © amiga

Plan z grubsza mamy opracowany, dziś czekają nas długie przeloty, miejscowości w zasadzie nie będzie zbyt wiele. Przy wyjeździe z Baranowa popełniamy błąd... nie ten kierunek, zawracamy i odszukujemy właściwą drogę... Wyjeżdżając z miasteczka odkrywany jeszcze tereny rekreacyjne. Wczoraj tego nie widzieliśmy :)


Nagnajów k. Tarnobrzega - Dwór Padewiczów. © amiga

Jezioro Tarnobrzeskie © amiga

Niesamowicie czysta woda © amiga

Ciekawe czy woda jest ciepła © amiga

Do Tarnobrzegu mamy dobre kilkanaście km, korzystamy z drogi wojewódzkiej, w zasadzie nie ma dla niej alternatywy. Ruch na szczęście nie jest zbyt wielki. Na wysokości jeziora Tarnobrzeskiego wbijamy się na drogę tuż przy nim... Samo jezioro robi na nas wrażenie, woda jest krystalicznie czysta... W Polsce raczej nieczęsto spotyka się takie miejsca :) Zachwycamy się nim. 


Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Tarnobrzegu © amiga

Wnętrze kościoła św. Marii Magdaleny © amiga

Wjeżdżamy do Tarnobrzegu, trochę krążymy po centrum fotografując co się da... A ciekawych miejsc jest dość trochę. Piękny rynek, może poza kilkoma klockami komunistycznymi straszącymi od zachodniej strony rynku. Mija sporo czasu nim wyjeżdżamy z miasta. 


Ratusz w Tarnobrzegu © amiga

Rynek Tarnobrzeski © amiga

Ciekawa zabudowa centrum Tarbobrzega © amiga

Pomnik Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu © amiga

Klasztor Dominikanów i parafia NMP w Tarnobrzegu © amiga

Wnętrze kościoła NMP w Tarnobrzegu © amiga

Sklepienie kościoła © amiga

Kierujemy się na Stalową Wolę licząc na to, że będzie równie pięknie. Odcinek drogi jest dość długi i jak szybko się okazuje, jest męczący. W zasadzie pozbawiony atrakcji, a samochody gnające drogą nie umilają jazdy. Tam gdzie się da uciekamy z głównej drogi.. 


Zamek Tarnowskich w Dzikowie © amiga

W Stalowej woli mamy zaznaczone kilka miejsc, które chcemy odwiedzić, tak więc odbijamy na północ, podjeżdżamy pod Muzeum Regionalne i... w sumie to nic ciekawego, choć z rozmowy z jedną z mieszkanek wynikało, że to jest niesamowite miejsce... Cóż.., mamy różny poziom określenia niesamowitego miejsca. Zaczynamy zatem kierować się na południe, by wyjechać z miasta. Zaskakuje nas jeszcze rynek, straszy niesamowicie.. Wygląda jakby ktoś bo przeniósł z początku lat 90. Szukamy jakiejś restauracji, pora coś zjeść i... nic nie ma.. Bary na rynku straszą. przy głównej drodze nie jest lepiej... Muszę przyznać, że dawno tak brzydkiego miasta nie widziałem... Udaje się trafić na KFC... długo się nie zastanawiamy. Składamy zamówienie i ... można coś w końcu zjeść i chwilę odpocząć. 


Ścieżki rowerowe z przeszkodami w Stalowej Woli © amiga

Dwór Ordynata w Stalowej Woli © amiga

Pałac Lubomirskich w Stalowej Woli © amiga

Pomnik "Patriota" w Stalowej Woli © amiga

Drewniany kościół pw. św. Floriana z XIXw. w Stalowej Woli © amiga

Kaplica w Pysznicy-Olszowcu © amiga

Po posiłku jeszcze podjeżdżamy do pobliskiego drewnianego kościółka i opuszczamy to miasto, z myślą by nigdy więcej tutaj nie wracać. Nie ma po co... 

Planowaliśmy dzisiaj dotrzeć do Biłgoraju, jednak wczoraj planując trasę nie doszacowaliśmy odległości, zapomnieliśmy o tym, że wpierw skierujemy się do Tarnobrzegu, że kilka km dołożymy w mijanych miastach. Te kilka to około 10... Gdy mamy w nogach 75 km widzimy znak 50 km do Biłgoraju... 
Pora skorygować plany... Zaglądamy na mapy..., aż prosi się by znaleźć nocleg w Ulanowie... 


Kościół modrzewiowy w Zarzeczu © amiga

Kościół św.Trójcy w Ulanowie © amiga

Gdy tam dojeżdżamy posiłkujemy się panem Googlem... Obdzwaniamy okoliczne miejsca noclegowe, ośrodki, agroturystyki i... nic. Dopiero gdy dodzwaniamy się nieco dalej do Dąbrowicy mówiąc, że wystarczy nam miejsce na rozbicie namiotu i dostęp do łazienki... udaje się :) W zdecydowanie lepszych humorach docieramy na miejsce... 


Centrum informacji w Ulanowie © amiga

Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Barbary w Ulanowie © amiga

Zabytkowe zabudowania w Ulanowie © amiga

Wita nas właścicielka, długo z nią rozmawiamy :) jest bardzo miła, udostępnia nam kuchnię, dzięki temu możemy na spokojnie przygotować obiado-kolację ;) Dostajemy też zaproszenie na ognisko, ale nie korzystamy z niego. Mamy na wieczór inne plany. Musimy pochylić się też nad mapami by ustalić gdzie dalej... gdzie szukamy kolejnego noclegu... Nasz wybór pada na Zwierzyniec :), powinniśmy tam dotrzeć bez większego problemu. 

Zachodzi słońce, a my pakujemy się do namiotu. Pora spać.  

Poranek zaczyna się dość wcześnie, ale wiemy, że z rana będzie sporo rzeczy do ogarnięcia. Lekko niewyspani z powodów nocnej imprezy i akcji policji (chyba), wychodzimy z namiotu. 


Duży staw w pobliżu Staszowa © amiga

Poranek jest dość chłodny, wilgoć utrzymuje się w powietrzu, po pierwsze musimy przygotować coś ciepłego do picia :) Woda wstawiona. Po drugie pora na rozłożenie namiotu. Z tropika kapie woda, wieszamy go na pobliski sznur rozpięty pomiędzy drzewami, nieco później tuż obok ląduje reszta namiotu... Szybko wpijamy się w ciuchy rowerowe, jemy śniadanie. Pakujemy graty...
Czas strasznie ucieka. Gotowi do wyjazdu jesteśmy dopiero o 9:30... Nocleg w namiocie to godzina więcej potrzebna na składanie. Trzeba to uwzględnić w kolejnych dniach. Choć dziś w planie mamy dojazd do Baranowa Sandomierskiego. W linii prostej to może 30 km, ale nie pojedziemy na wprost. Warto coś jeszcze zwiedzić, a jest kilka miejsc, które mamy w planie. 


Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Bartłomieja w Staszowie © amiga

Centrum Staszowa © amiga



O poranku kierujemy się na pobliskie centrum Staszowa, miasteczko lekko zatłoczone, ruch trochę nas zniesmacza. Dość szybko wyjeżdżamy stamtąd. Kierujemy się na północ, naszym celem jest Ujazd i zamek Krzyżtopór. 


Kapliczka zagubiona pomiędzy polami © amiga

Żółte małe słońca © amiga

Zanim tam dotrzemy postanawiamy pojechać do Wiśniowej gdzie znajduje się kościół, w którym znajduje się serce Hugo Kołłątaja oraz majątek jego brata Rafała. Droga trochę zaskakuje, to co jest na mapie nie do końca zgadza się z rzeczywistością. 
Sam kościół niczym specjalnym się nie wyróżnia, za to dworek robi wrażenie :)
Spoglądamy na mapy i wiemy, że teraz będzie trochę zjazdów i podjazdów. Nie powinno nas to dziwić, cała okolica usiana jest pagórkami.


Serce Hugona Kołłątaja © amiga

Kościół Przemienia Pańskiego i Świętego Ducha w Wiśniowej © amiga

Pałac Kołłątajów w Wiśniowej © amiga

Podjazdy nie są specjalnie długie i bardzo strome jednak dają nam chwilami popalić ;) W okolicach wsi Łaziska popełniam błąd, jedziemy w niewłaściwym kierunku, a wszystko przez to, że ta droga wydawała nam się lepsza, była po prostu asfaltowa. Musimy kawałek zawrócić, wjechać na szuter. Pojawia się trochę kamieni, ale jakieś 100 m dalej za zakrętem ponownie pojawia się asfalt.

Jazda zacienioną drogą wśród drzew sprawia nam niemałą frajdę :) 


Piękna studnia :) © amiga

Wracamy jednak na nieco bardziej główne drogi, przejeżdżamy przez kolejne miejscowości. Trafiamy w końcu na GreenVelo i korzystając z niego docieramy pod zamek w Ujeździe. I... tutaj małe rozczarowanie. Do tej pory zamek ten widziałem tylko na zdjęciach. Tym razem widzę go na żywo i... muszę przyznać, że wersja na zdjęciach wygląda zdecydowanie lepiej. Specjalnie nie wyróżnia się spośród zamków które można spotkać na jurze. Owszem jest nieco większy, ale to tyle. 
Może za jakiś czas wrócę do niego wiedząc czego oczekiwać, będzie też czas by po nim pochodzić, ale trzeba wybrać taki termin by uniknąć tłumów turystów. 


W oddali ruiny zamku Krzyżtopór w Ujeździe © amiga

Zamek Krzyżtopór © amiga

Zamek Krzyżtopór w Ujeździe © amiga


Postanawiamy coś zjeść. Jest kilka knajpek z nieciekawą ofertą, ale mamy swój sprzęt biwakowy, możemy sami coś przyrządzić. W dwóch sklepach nie udaje nam się jednak zgromadzić potrzebnych nam surowców. Nawet głupie pytanie o jakieś pieczywo wywołuje uśmieszki na twarzach sprzedawczyń. Jesteśmy pierwsi którzy o to pytają czy jak? 

Pozostaje zadowolić się kabanosami Tarczyńskiego, a raczej czymś co kabanosem jest tylko z nazwy. W sakwach mamy resztki chleba ze śniadania. Damy radę. 


Wąwozy na bocznych drogach © amiga

W oddali widać Klimontów © amiga

Kościół św. Józefa w Klimontowie © amiga

Rynek w Klimontowie © amiga

Po krótkiej przerwie ruszamy dalej. Spoglądamy na mapy...  Może nieco dalej w Klimontowie coś dorwiemy. Miejscowość wydaje się zdecydowanie większa. 
Drogę wskazuje nam szlak GreenVelo, jest nieźle oznakowany i przygotowany, choć boczne drogi to więcej podjazdów i zjazdów. Z sakwami jedzie się ciężko po takim terenie. 

Docieramy do Klimontowa, trwają przygotowania do festynu, widzimy MOR, mijamy go i podjeżdżamy do sklepu, szybkie zakupy i kilka minut rozmowy z właścicielem. Też jest rowerzystą :), też trochę zwiedza. Zresztą to nie jedyna osoba która tak nas zagaduje... 

Wracamy do MORu, rozkładamy manatki, woda się gotuje, będzie kawa :), jajecznica na obiad okazuje się dobrym rozwiązaniem. Z pełnymi brzuchami możemy ruszyć dalej. Powolutku musimy kierować się na Baranów Sandomierski, Zakładamy, że gdzieś koło 17 powinniśmy tam dotrzeć. Przed wyjazdem odszukuję telefon na przeprawę promową w Baranowie. Stany wód są dość niskie i może się okazać, że prom nie kursuje, a to spowoduje konieczność objazdu przez Nagnajów. Lepiej wiec w razie czego teraz skorygować trasę, niż zawracać spod promu. Chwila rozmowy i okazuje się, że prom działa, poziom rzeki wrócił do właściwego stanu... To dobrze. 

Widok na Sulisławice © amiga

Sanktuarium Maryjne w Sulisławicach © amiga

Panorama spod kościoła w Sulisławicach © amiga

Wnętrze kościoła w Sulisławicach © amiga

Wnętrze kościoła w Sulisławicach © amiga

Kościół w Sulisławicach z zewnątrz © amiga


Oczywiście spoglądamy na mapy i staramy się tak naginać trasę by nie dokładając specjalnie kilometrów coś jednak zwiedzić, zobaczyć dodatkowo. Przed Baranowem prom już czeka, pakujemy się do środka, płacimy Charonowi i przeprawiamy się na drogą stronę Styksu (Wisły oczywiście). Po drogiej stronie świat jest nieco inny.


Kościół św. Mikołaja w Łoniowie © amiga

Pałac w Łoniowie © amiga

Przeprawa promowa w Baranowie Sandomierskim © amiga

Przeprawa promowa w Baranowie Sandomierskim © amiga

Miasteczko mega pozytywnie zaskakuje, nie przypomina brudnych zapuszczonych miejscowości mijanych nieco wcześniej. Wszystko odrestaurowane, wyczyszczone. Czas płynie jakby wolniej, jest całkiem sporo atrakcji, choć w pierwszej chwili wydaje się, ze to tylko zamek. Przyjemne dla oka centrum. Wszystko skupione na niewielkim obszarze. Odszukujemy nasze schronisko :) Jeszcze tylko zakupy i pora na kolację. Wieczorem jeszcze omawiamy plany na jutro. Ciekawe jak pójdzie nam pakowanie. Namiotu nie będziemy używać, nie trzeba będzie go suszyć. Jednak i tak mamy sporo rzeczy do rozpakowania. 


Zastanawia mnie ta konstrukcja dofinansowana przez UE... Bez dojazdu? Po co to? © amiga

Zamek w Baranowie Sandomierskim © amiga

Zamek w Baranowie Sandomierskim © amiga

Zamek w Baranowie Sandomierskim © amiga

Poranek dość spokojny jak na początek wyprawy, ale może głównie dlatego, że wieczorem udało się wszystko pozbierać do kupy. Rano miałem sporo czasu by wyjść i dojechać na dworzec PKP... 


Rower w pociągu © amiga

Na dworcu kilka minut oczekiwania na pociąg, a podczas kontroli słyszę pytanie konduktora, pak wyjeżdża, a dzisiaj parada wojskowa... wszyscy raczej przyjeżdżają... Szybka odpowiedź: Czołgi na ulicach Katowic widziałem w 81... pamiętam jak to wyglądało i nie potrzebuję sobie tego przypominać. A poza tym mam ciekawsze zajęcie... Wyprawa przez 3 województwa. 


W centrum Kielc © amiga

Droga szybko minęła. W Kielcach witam się z Karoliną i ruszamy w nieznane... w zasadzie plan znamy, wiemy gdzie chcemy dotrzeć... Możemy zająć się podziwianiem okolicy. Przez centrum Kielc wyjeżdżamy z miasta szukając GreenVelo którym zamierzamy się posiłkować w trakcie całej wyprawy. 


Dokąd jedziesz? © amiga

Widok na telegraf © amiga

Święto takie jak to ma pewne wady, będzie trudno o prowiant, o jakieś jedzenie... Trzeba będzie korzystać z każdej nadarzającej się okazji....
Ta okazja nadarza się w Borkowie, nie jest to co prawda sklep, ale restauracja. Widok klientów zachęca nas do postoju. Może nie jesteśmy jeszcze bardzo głodni, ale później nie wygląda by cokolwiek było. Czeka nas spory odcinek leśny i raczej z dala od cywilizacji. 


Zalew w Sukowie © amiga

Zasyfiony MOR © amiga

Nad zalewem Borków © amiga

Jaka piękna droga © amiga

Kolor wskazuje, że w okolicy musi być sporo torfu © amiga

Leśnie asfalty :) © amiga

Widoczki :) © amiga

Piękne chmurki © amiga
Okolica przez którą jedziemy jest coraz ciekawsza, coraz piękniejsza i... chyba coraz bardziej dzika :), uwielbiamy takie klimaty. Mapy pomagają nam w lokalizacji ciekawych miejsc, atrakcji. To oczywiście, zalewy, dworki, zamki, ale też kościoły, choć dzisiaj raczej nie ma mowy o znalezieni czegoś zabytkowego, a najlepiej drewnianego :) 
Drewniane kościółki czy cerkwie czekają na nas już niedługo, może za dzień, może za dwa, gdy dotrzemy w pobliże granicy z Ukrainą. 

Na GreenVelo © amiga

Czy leci z nami... ? © amiga


Fontanna w Rakowie © amiga

Raków - dom Ariański © amiga

Raków - dom Ariański © amiga

Raków - dom Ariański © amiga

W Rakowie ciut większy objazd, mapy pokazują, że oprócz rynku jest coś jeszcze... szukamy, bo dokładna lokalizacja nie jest pewna. Korzystamy z różnych map i te pokazują nam nieco inne miejsca. Na szczęście miejscowość nie jest wielka... Udaje się ogarnąć całość dość szybko. 


Nieco dalej w Kurozwękach chcemy podjechać pod pałac... i... szok. Dawno tylu ludzi nie widziałem w jednym miejscu. Tutaj wygląda to trochę jak Krupówki. Choć nie powinno mnie to dziwić, bo co robić w taki dzień. Gdy wszystko inne jest zamknięte. Zostaje zwiedzanie. 


Przy pałacu w Kurozwękach © amiga

Pałac w Kurozwękach © amiga

Pierwszy nocleg mamy w Staszowie, na kempingu. Docieramy na miejsce i... trochę to szokuje, mam wrażenie, że cofnąłem się do lat 80, gdy takie konstrukcje były popularne. Widać, że miejsce mocno zaniedbane, ale ludzi sporo. Domki... zbite z dykty, widać, że wilgoć zrobiła z nimi swoje, w środku musi być nieprzyjemnie. Ale... my mamy namiot. Rozkładamy się niedaleko łazienek, toalet, nie za blisko, ale też nie za daleko. Na kuchence robimy herbatę :) To jej debiut... szybka kolacja.W między czasie rozstawiliśmy namiot. 
Rzeczy i rowery na noc wędrują do lokalnej kanciapy. Miejsce podobno przygotowane pod bawialnię dla dzieci. ale jeszcze nie jest dokończone. Robi za magazyn ;)


Dokąd ta droga prowadzi? © amiga

Gdy zachodzi słońce pakujemy się do namiotu. Na karimaty, do śpiworów... Ciekawe jak będzie się tutaj spało.


Przygotowania do kolacji ;) © amiga

O ile ja nie mam problemu z zaśnięciem, to Karolina słyszy każdy szept, każdy krok... na dokładkę gdzieś w pobliżu jakaś młodzież nieźle się bawi... O ile do 22 można przyjąć, że jeszcze jest ok, to trwa to zdecydowanie za długo. Około północy mamy dość... Telefon na policję... Po jakiś 20-30 minutach impreza nieco cichnie... Ale głosy słychać do około 3 w nocy.... 

Dzień lekko zwariowany. Na dzisiejszą wycieczkę umówiliśmy się dopiero wczoraj ;)... Więc dzieje się. Około 8:00 a może chwilę po jesteśmy na miejscu. Chwila rozmowy, ustalenia trasy przejazdu i ruszamy. Plan to odwiedzić zamek w Chęcinach, a przy okazji zahaczyć o wszystko co będzie po drodze. 

Zaczynamy przy zalewie w Strawczynie. Chmury lekko straszą, pojawiają się pojedyncze krople deszczu, prognozy nic o tym nie wspominały. Mam nadzieję, że nie będzie większej niespodzianki. 

Trasa prowadzi nas bocznymi drogami, ale... tutaj prócz lasów niewiele jest. Nawet widoki średnio ciekawe. Zdjęć nie robimy bo... nie ma na czym zawiesić oka. Po około 30 km... stajemy... musi być jakaś fotorelacja, a jest okazja bo za nami jest długi podjazd. Może nie jest stromy ale... był odczuwamy :)

Przed nami nieciekawy fragment drogi © amiga

Mapa otwarta na właściwym fragmencie :) © amiga

Za nami podjazd ;) © amiga

Przed nami trochę lasów :) © amiga

Lekko nie ma, i jak pojawił się podjazd to czeka nas zjazd i kolejny podjazd :), w końcu to już tereny gór Świętokrzyskich, sporo rozmawiamy i nie za bardzo interesujemy się mapami, w efekcie zamiast odbić na Łosinek pojechaliśmy w kierunku Piekoszów ;) Już wiemy, że gratis nadrobimy przynajmniej kilkanaście km by jednak zrealizować plan na dzisiaj ;) 
Okolica pięknieje gdy w Zajączkowie skręcamy na Bolmin. Pojawia się więcej podjazdów, w oddali widać coraz więcej wzniesień :), po prostu jest pięknie. Zresztą sam Bolmin też zaskoczył, wieś jest długa z wieloma ciekawymi atrakcjami. Choć dworek jest zaniedbany, zniszczony i z drogi go praktycznie nie widać. Cóż... 


Na kolejnej górce © amiga

Kościół pw. Narodzenia NMP w Bolminie © amiga

Bolmin - kościół Narodzenia NMP © amiga

Widoki na pobliskie górki :) © amiga

Resztki dworku w Bolminie © amiga

Nad zalewem Bolmin © amiga
Za Bolminem kierujemy się szlakiem prowadzącym gdzieś z dala od zabudować i... trafiamy na niespodziankę, środkiem drogi płynie rzeka :) Chwila... przecież ostatnio nie padało, a przynajmniej nie tak by utworzyła się rzeka. Zaglądamy na mapy... na mapie jest faktycznie tutaj coś niebieskiego, ale na drodze? Na szczęście obok są kładki... Można przejść, trzeba się jednak spieszyć bo krążą dookoła nas stada wygłodniałych komarów. Chyba dawno nie ucztowały... ;)


Trochę nas zaskoczył szlak ;) © amiga

Nie spodziewaliśmy się czegoś takiego :) © amiga
Po drogiej stronie szlaku jakby inny świat, piękne asfaltowe drogi i... kompletna cisza. Nie ma ludzi, nie ma samochodów, słychać tylko ptaki i szum wiatru w koronach drzew. Obydwoje milkniemy by wsłuchać się w ciszę :) 


Zalane wyrobisko w piaskowni w Mostach © amiga

Mosty jak się patrzy © amiga
W Starochęcinach podjeżdżamy pod dworek. Mimo że mapy i rzeczywistość to w tym miejscu 2 różne rzeczy. Podejrzewam, że budowa autostrady nieco zmieniła oblicze okolicy. Trochę na czuja docieramy do dworku, przy którym jest jeszcze Centrum Nauki. Pomysł i wykonanie rewelacja. W parku sporo instalacji (czy raczej maszyn) naukowych. Wyjaśniających działanie różnych rzeczy. Kręcimy się po okolicy dobre kilkanaście minut robiąc zdjęcia. 


Centrum Nauki Leonardo Da Vinci © amiga

Dwór Starostów Chęcińskich © amiga

Ogród przy dworze w Chęcinach © amiga

Pomnik przy drodze do Chęcin © amiga
W końcu jednak pora skierować się do Chęcin. Jesteśmy już wygłodniali, a w planie mamy obiad właśnie w Chęcinach. Dość długi ale niezbyt stromy podjazd kieruje nas do zamku. Na parkingu chwila rozmowy, spoglądamy na google, na inne nawigacje, na mapy... Karolina pokazuje, że w pobliżu stadionu jest stary kirkut. Tak więc jedziemy w tamtym kierunku. Droga jednak niespodziewanie się kończy. Okazuje się, że by dotrzeć do cmentarza trzeba się przedrzeć przez wzgórze po wąskich i stromych ścieżkach... Z rowerami nie ma mowy... Zawracamy i jedziemy do Chęcin... 

Zamek już widać © amiga

Droga ze stadiony w Chęcinach... chyba ktoś nie lubi piłkarzy i kibiców ;) © amiga

Rynek górny w Chęcinach © amiga
Jest pora obiadowa, chwilę jeszcze krążymy po rynku, a raczej rynkach... bo okazało się, że są 2... górny i dolny... Szukamy jakiejś restauracji, baru, niekoniecznie z pizza czy kebabem. I jak to często bywa jest problem... Bo albo nie interesują nas serwowane dania (czytaj fastfoody), albo nie ma jak i gdzie zostawić rowerów. Do bani... Jednak trafiamy na znak informujący o pierogarni w lekkim oddaleniu od ścisłego centrum. Ryzykujemy.... i okazuje się, że to coś w rodzaju baru mlecznego... To co zamawiamy podane jest szybko i na dokładkę jest smaczne. Choć do pierogów ruskich mógłbym się czepić... za dużo sera, mało przypraw... ale nie były złe. 

Po obiedzie kręcimy się jeszcze chwilę po centrum, próbujemy odszukać drogą na kierkut z tej strony... wiemy, że jest, ale... nieszczególnie mamy ochotę na jazdę terenową. Cóż... te miejsce zostawiamy na kiedyś... Pora powoli skierować się do Strawczyna. 


Synagoga w Chęcinach © amiga

Zamek w Chęcinach od strony miasta © amiga

A może do jaskini Raj? © amiga
Oczywiście nasze drogi nie prowadzą po linii prostej ;) Zresztą to nie miałoby sensu... Woliny pojechać trochę okrężnie, ale coś zwiedzić, odwiedzić. Odszukujemy szlak Green Velo i nim planujemy poruszać się przez większość powrotnej drogi. Sposób jego wytyczenia jest o tyle dobry, że nie pomija atrakcji po drodze. A jeżeli już, to są stosowne informacje o tym, że warto odbić na chwilę... 

Kościół Przemienienia Pańskiego w Białogonie (Kielce) © amiga

Takie DDRki mile widziane :) © amiga

Szutry też potrafią cieszyć :) © amiga

Na Green Velo © amiga
Podjeżdżamy do Podzamcza w okolicach Piekoszowa. Stajemy przy ruinach zamku. Podjeżdżamy bliżej, da się wejść, do środka. Widać, że to miejsce jest wykorzystywane przez okolicznych pijaczków, czy okoliczną młodzież, w różnych celach. Przyczynili się do tego także miejscowi ekolodzy demontując wrota wejściowe. W środku trzeba troszkę uważać, ale gdy patrzy się pod nogi nie ma powodów do obaw. Sesja jest udana, gdy jednak wychodzimy stamtąd widzę, że w tylnym kole nie mam powietrza... Cóż... 10-15 minut postoju i wymiana dętki... Pewnie trafiłem na jakieś szkło, bo tego tutaj jest pełno... 

Pałac Tarłów © amiga

Chyba nie tego spodziewałem się w środku © amiga

Aż prosi się by te ruiny zagospodarować. © amiga

Widoki z okien wieży © amiga

Rowerki czekają :) © amiga

Uśmiechnięta Karolina :) © amiga

Zwiedzając ruiny © amiga

Można wejść kawałek po schodach, widoki z góry też są ciekawe © amiga
W końcu ruszamy dalej do Oblęborka, co jakiś czas zerkamy na mapy... i oczywiście nie jedziemy tak jak planowaliśmy, na wysokości Chełmic naprawiamy nasz błąd, a przy okazji podjeżdżamy w okolice kościoła i zboru Ariańskiego. Może 2 km przed Oblęborkiem czuję, że pływa mi tylne koło... Staję... znowu pana... Co jest? Chyba pora wymienić oponę tylną. Ta może zrobiła ze 4000km, ale coś czuję, że już pora na wymianę... Tym bardziej, że zbliża się termin kolejnej wyprawy, a takich niespodzianek nie chcę... 


Chyba jest gorąco ;) - zostawiliśmy ślad dla potomnych ;) © amiga

Dookoła pola © amiga

Dwór obronny w Chełmicach © amiga

Dwór obronny, a także zbór Ariański © amiga
Po kolejnej przymusowej przerwie wracamy na szlak i wkrótce meldujemy się przy muzeum Henryka Sienkiewicza. Robimy kilka zdjęć zza płotu. Za bilety nie chcemy płacić, bo i tak z nich nie skorzystamy. Do środka nie wejdziemy... rowerów nie zostawimy samych. A płacić tylko po to by zrobić fotę dworku z ogrodu może 5 minut pokręcić się po nim... To nie nasza bajka... 


Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku © amiga

Widok na dworek © amiga

Na teren niestety bez biletów nie wjedziemy © amiga
Do zalewu w Strawczynie nie ma daleko, wkrótce jesteśmy na miejscu. Zaskoczyła nas liczba ludzi... są ich setki... trudno się przecisnąć, a musimy się popakować i jakoś wyjechać... 

Zalew w Strawczynie © amiga
Na mecie jeszcze chwilę czasu spędzamy przy bananach, które jeździły z nami dzielnie przez cały dzień. Popijamy herbatą... Jednak musimy wracać... 
Dzięki Karolina za kolejny wspólny wyjazd :) Za wypad w nieznane... 

Po kolejnej dłuższej przerwie, umawiamy się z Karoliną w Koluszkach. Przez 1.5 tygodnia nie jeździłem, dorwało mnie przeziębienie, nałożyło się na to załamanie pogody. Może i dobrze? Dziś jednak plan jest inny... Szybkie zbieranie się o świcie i w drogę. W Koluszkach jestem trochę przed czasem. Oglądam to i owo... 

Dociera Karolina i już razem jedziemy do miejsca startu. Chwila rozmowy, tym bardziej, że nie jestem zapisany. Decyzja zapadła wczoraj około 18 ;) Ale mogę jechać, choć nie będę "klasyfikowany"... ;) Zastanawiam się jaka jest formuła tego rajdu. Coś jest o grupach, coś o indywidualnej jeździe... Nie wiem o co chodzi. 

Jako, że mamy sporo czasu to jedziemy na mały objazd okolicy... Karolina pokazuje na mapie Lisów... czy ja tam byłem? Chyba nie? No to jedziemy... 


Ręce do góry ;) © amiga
Co jakiś czas pojawiają się tablice informacyjne"Muzeum w Przestrzeni" pomysł fajny, by zwrócić uwagę, na coś... co pewnie byśmy pominęli, bo czasami czegoś nie widać... Tak jest m.in. z mogiłą O podjechaniu pod nią raczej nie ma mowy. Prędzej przeniesienie roweru. Robimy tylko zdjęcie z daleka... i jedziemy dalej. Troszeczkę blokuje nas czas, o 11 musimy być w bazie bo wtedy mają nastąpić stary naszych grup....  

Mogiła ofiar hitleryzmu w Felicjanowie © amiga

Muzeum w przestrzeni - Tworzyjanki © amiga

Tworzyjanki - zabudowania ukryte za drzewami © amiga

Willa na terenie jakiegoś środka w Tworzyjankach © amiga
Zahaczamy o Tworzyjanki, tutaj jestem pewien, że byłem, choć nie do końca jestem pewien kiedy i przy jakiej okazji. Karolina pokazuje mi znaki na Lisów i tamtejszą inwestycję. Jedziemy... i pierwsze co rzuca mi się w oczy to stacja rowerów miejskich... Miejsce takie zupełnie nijakie, choć... to niby centrum miejscowości. Zresztą to rower aglomeracyjny i chyba w takiej formie ma to jakiś sens... Okazuje się, że inwestycja jest tuż obok... Jest niedokończona... Może inaczej... jeszcze trwa, wygląda że potrwa co najmniej rok. Jak patrzę na spuszczone stawy to widzę świeże ślady po łyżkach koparek.  Objeżdżamy okolicę, na już działa tylko basen odkryty. Widać ratownika, kilka osób obsługi, ale całość jest jeszcze zamknięta. Ciekawe o której otwierają?  Jest już grubo po 10... 

Lisowice - rower miejski :) © amiga

Pogłębione stawy w Lisowicach © amiga

Ścieżka bardzo fajna, szkoda, że staw wygląda jak wygląda... :( © amiga
Zawracamy na start rajdu... Jesteśmy jeszcze przed czasem. Dostajemy wodę, batony itp... Nasza grupa rusza o 11:30. Z grubsza dowiadujemy się jaka jest formuła. Mimo map z zaznaczonymi kilkoma PK, jest to forma wycieczki. Jest 2 prowadzących i do 13 osób prowadzonych ;) Wśród nich jesteśmy i my ;) Pierwszy PK to sklep... po około 8 km drogi. Stajemy, ktoś coś kupuje i dalej bez słowa ruszamy dalej... Hmmm... Historia Koluszek? Chyba spodziewałem się czegoś innego... 


Czekając na pociąg.... © amiga

Karolina na rowerze :) © amiga

Punkt kontrolny ;) © amiga
Mijamy miejsca w których byliśmy, które znamy, podziwiamy okolicę, tutaj muszę przyznać, że trasa poprowadzona jest perfekcyjnie. Z daleka od ruchu, głównie lasami, polami... jest pięknie... Docieramy do kolejnego PK... tutaj spisują numery docierających uczestników. Tylko po co? Z jakiego powodu? Jaki to ma sens jeżeli to wycieczka... I ponownie bez informacji o tym miejscu, choć... chyba niespecjalnie jest o czym mówić. Jesteśmy na rozwidleniu dróg... ;) To coś co mnie w tej formule kompletnie zaskakuje. Próbuję sobie poukładać jak to się ma do historii Koluszek.. Nic nie do głowy nie przychodzi. 


Ciekawa Ścieżka po śladzie kolei... © amiga

Kapliczka św. Huberta © amiga

Kolejny PK na trasie © amiga

Trochę ludzi się pojawiło © amiga

Zboże prawie gotowe do zebrania © amiga

Szutry w okolicach Koluszek © amiga
Docieramy do Batorówki, miejsce fantastyczne, dobrze przygotowane, jest sklep, jest przerwa na posiłek. Uczestnicy między sobą rozmawiają, jednak przewodnicy dalej milczą jak zaklęci... dalej zero historii. Okolicy. Przyznam się, że już bardziej podobał mi się wyjazd z Brzezinami z okazji 100 lecia odzyskania niepodległości. Gdy w miejscach ważnych z historycznego punktu widzenia były przerwy, ktoś nawiązywał do historii. Tutaj echo... 

Batorówka - Wola Łokotowa © amiga

Telefon do przyjaciela? © amiga

W drodze do Koluszek © amiga

Wiejski krajobraz © amiga
Powoli wracamy do Koluszek. Niektórzy uczestnicy ścinają trasę, upraszczają ją... my jednak trzymamy się dzielnie podążając za prowadzącymi. Kilka przerw na pozbieranie grup, kolejne PK, kolejne ostoje. Pogoda dopisuje... A szlak po kolejce wąskotorowej rewelacyjny, ale sami to odkrywamy czytając tablice przy drodze... Zatrzymujemy się też częściej niż inni, by zrobić zdjęcie, by zapoznać się z czymś. 

Punkt zborny ;) © amiga

Tablica przy DDRce poprowadzonej po szlaku kolei © amiga

Tablice przy DDRce poprowadzonej po szlaku kolei © amiga

Losowanie nagród :) © amiga
W końcu dojeżdżamy do Koluszek... Na miejscu poczęstunek, choć to jest mało powiedziane. Wielka wyżera...  ;) Jest wielki grill, kiełbaski, kaszanki, karczki się na nim grzeją. Masa pomidorów, ogórków... chleb, kawa, herbata, napoje gazowane, niegazowane, soki... Szybko wypełniają się brzuchy. Może zjadło by się więcej, ale miejsca brak w żołądku. Po jakimś czasie następuje losowanie wśród uczestników. 3 osoby dostają upominki, a z pośród nich jedna wygra bilet do Aten. Tyle, że konkurs trwa, każdy ma po 3 pytania. Ten który poprawnie odpowie na największą ich liczbę dostanie nagrodę główną :)

Teraz może na szybko to co mi się podobało....
Ponad 200 uczestników... Szok :) i gratulacje.
Pomysł świetny, baza genialna, poczęstunek i przygotowanie genialne... 
Ale... 
Jak kilka razy wspomniałem, nie mam pojęcia jak przejazd lasami miał się do historii Koluszek. Obawiam się, że nijak... a szkoda. I to podstawowy zarzut... i chyba jedyny. 
W zasadzie jestem mega zadowolony z tej wycieczki :)

Dzięki Karolina za kolejny wspólny wypad :) Słońce świeciło jak zawsze gdy jesteś obok :)