Wyjeżdżam wyjątkowo wcześnie, jest 16:20, ale muszę być w domu około 18... dzisiaj wieczorem parę spraw do załatwienia... 
Gnam szosami, by było szybciej, tyle, że wiatr w twarz nie pomaga, w ciągu dnia zmienił się kierunek... 
Całkiem sporo rowerzystów na wszystkich drogach, ale w końcu pogoda się poprawiła, jest ciepło, ale nie upalnie i nie pada... 

Rodzinnie w Zabrzu © amiga
W Kończycach mija mnie jakiś samochód, zbyt blisko, to już nie jest na gazetę, odruchowo odbijam w lewo... niewiele brakło, chwilę później widzę, że  kierowca nad czymś się nachyla, czegoś szuka... być może na podłodze... masakra.. 

Coś mi się nagle wyłania po lewej stronie... za blisko © amiga

SG 6660L - Baran który prawie mnie rozjechał © amiga
Na chwilę staję, muszę odreagować, dopiero po chwili ruszam na Rudę.... tam spokojnie do Kochłowic gdzie dla odmiany jakiś głupek w Beemie wjeżdża i zatrzymuję się na rowerówce.. szkoda gadać... a chwilę później natykam się na rowerzystę, zataczającego się po całej szerokości DDRki, raczej nie był pijany, po prostu taki miał styl jazdy... a może się mylę.... ?

Kretyn na DDRce © amiga

A to pan rowerzysta zataczający się od prawej do lewej po całej szerokości DDRki © amiga
Jakieś 30 minut później jestem już w domu, ciut przed czasem, szybka kąpiel i gnam dalej...  wieczór zapowiada się wyjątkowo długi... 

Wyjeżdżam po 7:20... późno, na dokładkę mi się nie chce, drogi mokre, całą noc padało, zresztą w tej chwili dalej kropi... jest chłodno - 15 stopni... ale wolę to bardziej niż 40 w sobotę... 

Na drogach znowu nieco puściej niż zwykle... zresztą rowerzystów też nie ma... 

Mokry poranek © amiga
Dojazd do Kochłowic poszedł jako tako, ale nie czuję parcia by gnać, zmęczenie dalej odczuwalne, chociaż powoli chyba odpuszczają zakwasy... a może to ten wiatr z północnego-zachodu? jest słaby ale odczuwalny... 

Jeden z ostatnich Ikarusów © amiga
Gdy dojeżdżam do Zabrza jest już grubo po ósmej... spoglądam na licznik, na zegarek...  rekordu trasy nie będzie... 

Uff... są jednak dzisiaj rowerzyści © amiga

Dalej jestem przeciwny tym flagom © amiga
W Gliwicach jedyne paskudne miejsce to Zabrska... po przeciwnych stronach 2 autobusy... sporo samochodów... tory po tramwajach... ogólnie paskudnie... minutę później jestem jednak w firmie :)

Trochę ciasno się zrobiło © amiga

Minęła 17... wyjeżdżam, wiatr się zmienił, wieje z północnego wschodu. Temperatura podobna jak rano... chmury na niebie... ciemno... meteo coś wspominało o możliwych deszczach... Jadę do domu szosami... ciężko się jedzie, zakwasy posobotnie dają znać o sobie... 
Masa czasu mija zanim nogi zaczynają normalnie pracować... 

Pani nagle ruszyła, ale w ostatniej chwili zahamowała, było widać, że jest wystraszona... a co ja miałem powiedzieć? © amiga

Te chmury... nie podobają mi się © amiga
Odpuszczam sobie nawet przyjemność jazdy przez Lasek Makoszowski... chcę dojechać jak najszybciej do domu... czuję zmęczenie... chyba dzisiaj pójdę wcześniej spać.. .

Dzieci na wakacjach © amiga

Piały kury piały © amiga

Pies samobójca © amiga
Na drogach o dziwo sporo samochodów, jakoś to ma się nijak do porannych obserwacji... tylko skąd one się wzięły? Wydawało mi się, że jak już są wakacje, to na drogach powinno być puściej... a może się mylę? 

Prawie jak w Holandii © amiga

Dojeżdżam do domu... na dzisiaj  starczy, tym bardziej, że zaczyna kropić... 

7:20... dopiero ruszam... wszystko mnie boli... dzisiaj chłodno... 17 stopni... jadę na krótko... ta temperatura sprawia mi przyjemność... na drogach rzuca się w oczu zmniejszony ruch. Zaczęły się wakacje :)
Wiatr z północnego zachodu, nie pomaga... ale dzisiaj nie czuję parcia na wynik ;)

Te flagi chyba są nielegalne © amiga
jadę spokojnie majestatycznie omijając kałuże po ostatnich opadach... starczy mi moczenia nóg... Ruda Śląska opustoszała... nic się nie dzieje... 

Ale pusto w Kochłowicach © amiga

Zapadnięty fragment jezdni © amiga

Chmury są nieciekawe © amiga
Samochodu dopiero pojawiają się w Zabrzu co dziwi bo jest 8:10... już nie powinno być takiego ruchu... dobrze, że pojechałem bokami... w Gliwicach przynajmniej na Sośnicy też trochę samochodów, dopiero gdy jestem na Królewskiej Tamy jest spokojnie. podziwiam wyremontowany mostek... oby kolejny remont nie trafił się za kilka dni... mam nadzieję, że wytrzyma to przynajmniej kilkadziesiąt lat... 

Rowerzyści jednak istnieją ;) © amiga

Już otwarty, kolejny remont... za... ? 50 lat? © amiga
Tuż przed firmą wyprzedza mnie zamiatarka, na pełnym gazie, może 30 cm od kierownicy... , odbijam w prawo w miejsce gdzie parkują samochody... zrobiło mi się ciepło... masakra jakaś...  na szczęście minutę później jestem już w firmie. Widać i tutaj, że zaczęły się wakacje... Wyraźnie mniej pracowników... 

Masa zaparkowanych aut, a ten jedzie środkiem, zdmuchnął mnie mocno na prawo © amiga

Poranek niedzielny, dzisiaj trzeba się powoli pozbierać i wrócić do domu... co prawda jest opcja by jednak zostać jeszcze jeden dzień, dzięki Darku, ale telefon z domu... utwierdza mnie w postanowieniu... 

Ruszam około 16:00... po kilku ulewach, burzach... masakra... jest mokro, jest chłodno, jest przyjemnie :) Po wczorajszych +40, siedemnaście stopni to spora ulga... 
Mam zakwasy, po wczorajszym BikeOriencie, bolą mnie i nogi i ramiona... ciężko się rozruszać... jadę najkrótszą możliwą drogą, centralnie przez Rudę Śląską, w dzień powszedni nawet nie pomyślałbym o tym wariancie, zbyt główne, zbyt duży ruch... i... pojawiły się nowe DDRki, widzę je pierwszy raz i już wiem, że z nich nie będę korzystał, są źle zaprojektowane, prowadzą raz po lewej, raz po prawej stronie, zmuszając do idiotycznych przejazdów z lewa na prawo... mało tego, są to odcinki po kilkaset metrów,, czasami po 1 km, nie połączone ze sobą i często bez zjazdów i wjazdów na nie... Jaki był sens ich budowania? Niestety jaki kraj takie rowerówki... w statystykach znów kilka punktów do góry i to wszystko... 


Pada deszcz © amiga
Gdy jestem w Kochłowicach jest już nieźle, 10 km do domu... droga znajoma, nawet gdyby przyszła jakaś nawałnica to w domu byłbym góra w 30-40 minut... tyle, że przeszkadzają kałuże, piasek naniesiony na drogi... 
W domu myślę o kąpieli... o czymś do zjedzenia... o spaniu... ale nie ma lekko, wpierw awaria do usunięcia, a później trzeba uzupełnić wpisy na BS... przynajmniej częściowo... a czas leci... nieubłaganie... 

Dzionek zaczyna się bardzo wcześnie... Gdy ruszamy z Darkiem jest coś koło 5:45... Nawigacja podaje, że nam, że będziemy przed 9:00 ... mamy sporo czasu. Gdy docieramy na miejsce sporo rowerzystów już się przygotowuje do wyjazdu na trasę, z każdą chwilę pojawiają się kolejni zawodnicy... 

Na miejscu jest już Karolina chwila przywitania, na szybko składam rower... idziemy do rejestracji... i mamy kilka minut dla siebie :)
 

W bazie na starcie © amiga
Około 9:30... rozpoczyna się odprawa, a w zasadzie przedodprawa... bo ta dopiero za 15 minut... Szybka kawa... 
Jest obłędnie gorąco... dzień dobrze się nie zaczął a na termometrze już ponad 30 stopni... Dość dobrze z reguły znoszę upały ale w tej chwili woda leje się ze mnie, boję się co będzie na trasie... 

Jadę z Karolą, być może na długiej trasie..., dostajemy mapy... trochę instrukcji od Piotrka... i zaczynamy kombinować..., aż korci by rozrysować całą trasę, kombinujemy który punkt pierwszy...  6, 5 może 2... Wariant nie jest oczywisty... punkty rozsypane jak bakalie w lodach ;) Powtykane tu i tam... po obu stronach Pilicy, na dokładkę na tym odcinku jest tylko jeden most w Sulejowie, drugi jest 30km dalej, ale poza mapą... do dyspozycji mamy tzw przeprawę rolniczą i 3 brody...  

Bądź tu mądry człowieku i narysuj optymalny wariat... najlepiej tak by w razie czego dało się zmienić trasę z krótkiej na długą i odwrotnie, w zależności od tego co będzie się działo... 


Darek w stroju firmowym © amiga

Mapy już czekają © amiga

Rozrysowujemy tylko trasę do siedmiu punktów, tam już musimy zdecydować czy próbujemy zmierzyć się z dystansem Giga, czy jednak Mega.  W końcu ruszamy.... 

PK2 - Skarpa nad rzeką

Dzisiaj skarpy, brzegi, podnóża będą nas chyba prześladować... 
Wyjeżdżamy z Taraski, jest asfalt, nie jest źle... moja przewodniczka :) prowadzi, ja czuję się zmęczony po średnio przespanej nocy...  i przy takich temperaturach, liczę na to, że się rozkręcę. liczniki chwilami pokazują 30 km/h... do czasu... gdy wjeżdżamy na leśne dukty...
Coś mi spadło na wargę... wycieram to rękawiczką... spoglądam na nią... to kleszcz... oj... niedobrze... to źle wróży dzisiejszemu wyzwaniu... zabijam zwierzaka... 


Na trasie © Tymoteuszka - zdjęcie dzięki uprzejmości Xzibi Aries

PK nad brzegiem Czarnej © Tymoteuszka - zdjęcie dzięki uprzejmości Xzibi Aries

Sam dojazd do PK dość prosty, tym bardziej, że to jeden z pierwszych punktów, więc ludzi kierujących się na niego jest całkiem sporo... docieramy do lampionu, podbijamy karty i w drogę... zawracamy na 

PK4 - Brzeg rzeki

Wracamy na asfalt... długa prosta przez Dąbrowę nad Czarną, dalej na Stanisławów, Co ciekawe pomimo, że rysowaliśmy wspólnie trasę, to wykreśliliśmy nieco inne dojazdy do punktu, po drodze dogania nas Grzesiek, pyta o imbus 5 :) Zostawiam mu scyzoryk z kluczami... dogoni nas pewnie później, a jak nie to na mecie się zobaczymy, raczej nie będę potrzebował kluczy na trasie... 
Przed punktem zaczynamy kombinować z dojazdem, ścieżek jest jakby nieco więcej... do PK wg mapy nie ma ścieżki... trzeba się kierować nieco na azymut... oczywiście pierwszy wjazd w pole okazuje się nietrafiony, drugi jakby lepiej, ale coś jest nie tak, przy trzecim spotykamy Grześka, oddaje scyzoryk, a my znajdujemy PK... jest niedaleko, tyle, że trzeba przecisnąć się pomiędzy krzaczorami... ścieżka jest na szczęście już wydeptana, co ciekawe gdy docieramy na miejsce widzimy, że chyba lepszy wariant to podjazd z drugiej strony rzeki i przejście do lampionu w bród..... z drugiego brzegu lampion jest widoczny z daleka, jedyne co zyskaliśmy to brak konieczności moczenia się w wodzie ;) za to czas nam nieco uciekł... mamy dwa PK a minęła już godzina...



Gdzieś tu musi być punkt :) © amiga

Wisi lampion © amiga

PK5 - opuszczone gospodarstwo

Wracamy na asfalt, leśne dukty są średnio przyjazne dzisiaj, pocimy się niesamowicie, liczniki pokazują jakieś wariackie temperatury, na szosach na otwartym terenie jest jeszcze gorzej, kierujemy się na Włodzimierzów, punkt banalny patrząc na to co było na poprzednim. Gospodarstwo trochę zaskakuje, raczej wygląda na domek letniskowy i coś w rodzaju stodoły, czy raczej drewnianego zadaszenia na coś... nie zmienia to faktu, że jest opuszczone... Podbijamy karty... czas na ostatni punkt na tą chwilę po tej stronie Pilicy. 

Lampion PK5 © amiga

Opuszczone gospodarstwo © amiga

Karolina wraca z podbitymi kartami :) © amiga

PK6 - młodnik

Uwielbiam takie nazwy punktów, jest prawie tak samo genialny jak granica kultur... ale cóż... jedziemy, ilość ścieżek trochę przeraża, na dokładkę to punkt posiadający swoje rozświetlenie w postaci fragmentu zdjęcia satelitarnego... na którym niewiele szczegółów można dostrzec, jakieś 3 polany, kilka ścieżek... będzie ciężko... 

Ścieżki które miały nas prowadzić na punkt są mocno zarośnięte, kilka razy zmieniamy kierunek jazdy... i próbujemy zgadnąć gdzie jesteśmy... trochę pomagają nam znaki... rezerwat Jaksonek... Strasznym zygzakiem docieramy w miejsce gdzie spodziewamy się PK, roświetlenie niewiele pomaga, za to napotkani bikerzy i owszem... wydeptane ścieżki wskazują gdzie należy szukać lampionu :) Podjazd od strony rezerwatu był fatalny...  pod kątem nawigowania, przejezdności ścieżek...  
Cóż, pozostaje odszukać kolejny punkt... nie powinno z tym być większego problemy, bo wapiennik w Kurnędzu już kiedyś odwiedziłem :)

PK7 - brzeg półwyspu

Żar leje się z nieba... bidony coraz bardziej puste, ale w planie "wycieczki" mamy wizytę w Sulejowie, to dołoży nam kilometrów, jednak tam na 100% będzie jakiś sklep... będą napoje, może coś jeszcze... droga do Sulejowa jest banalna... i coraz lepszej jakości, ech gdyby tak było wszędzie... 
W Sulejowie przeprawiamy się po moście... zjeżdżamy do sklepu przy remizie, 5 minut przerwy, mamy wodę mineralną, jakiś napój jałowcowy, spoglądam na skład... nic niezwykłego, a napis, że to samo zdrowie  jest chyba nadużyciem... podstawowe składniki podobne do tych z koli... woda i cukier... jakieś pomijalne ilości czegoś z jałowca...  wypijam część reszta ląduje w śmietniku, nie zachwyciło... 
Nieco napojeni ruszamy dalej... droga do Kurnędza usiana jest trelinkami, których nie lubię, na szczęście obok wydeptana jest wąska ścieżka gruntowa, po tym można jechać całkiem przyjemnie... i stosunkowo szybko... Przy wapienniki natykamy się na sporą grupę rowerzystów, nie dało się nie trafić... miejsce charakterystyczne, a dostęp do półwyspu dość stromy... 
lampion odnaleziony, karty podziurawione więc... 


Wapiennik w Kurnędzu © amiga

Kolejny lampion © amiga

...zastanawiamy się co dalej... Temperatura zabija... trasa giga raczej nie wchodzi w rachubę...  już czujemy skutki odwodnienia... co z tego, ze pijemy skoro woda jeszcze szybciej z nas wyparowuje... W planie mieliśmy teraz podjazd na PK8 i odbicie na PK9 który otwiera drogę na pozostałe PK po tej stronie Pilicy... 

Nanosimy korekty... 

PK9 - ogrodzenie

Przejeżdżamy przez cały Kurnędz, Krzewiny, wbijamy się na ścieżkę szutrową, docieramy do rozwidlenia  gdzie musimy już odmierzać, sprawdzać kierunki. jest ogrodzenie, ale dojazd nie jest zbyt oczywisty, dookoła ogrodzenia ganiają zawodnicy... odnajdujemy dość szybko PK... podbijamy karty i mamy problem z określeniem którędy tutaj dojechaliśmy... chwilę błądzimy, ale kompas uświadamia nas, że to nie ten kierunek, obieramy azymut na zachód, wychodzimy na drogę... ufff

PK15 - stodoła

Długi przelot 42, odbijamy w las na wysokości Salkowszczyzny, w miarę szybko docieramy do stodoły na prywatnym terenie, witamy się z gospodarzem, jest uprzejmy, po podbiciu kart przysiadamy się na chwilę w cieniu drzewa... zamieniamy kilka zdań posilając się bananami, sącząc zawartość bidonów... okazuje się, że Pan... mieszka tutaj sam... z daleka od cywilizacji... ale jest zadowolony :) Po kilku minutach żegnamy się, i ruszamy na 

PK1 - skarpa nad Pilicą - BUFET

Bidony znowu wysychają w zastraszającym tempie... wyjeżdżamy na asfalt w okolicy Stobnicy... w pobliżu jest sklep, ale następny PK to bufet... przecież to niedaleko... Przejeżdżamy przez 3 morgi... docieramy do kładki i brodu...  wybieramy kładkę... i chyba nie był to najlepszy wybór... nie zamoczyliśmy nóg, ale kładka jest rozpięta na 3 stalowych linach... 2 z nich służą za podpory desek... dość fantazyjnie zbitych... trzecia lina służy jako "poręcz" cała konstrukcja buja się i robi wrażenie jakby za chwilę miała runąć, chociaż ktoś mówił, że jest po "remoncie"... 


Na kładce w Trzech Morgach © Tymoteuszka - zdjęcie dzięki uprzejmości Xzibi Aries

Tuż za bujanym mostem jest jeszcze jeden, już nie tak hardcorowy

Rowerzyści na kładce © amiga

Drewniana kładka © amiga

Do bufetu są może 3 km... ale tego się nie spodziewaliśmy... cały czas piach, kopny piach... rowery co chwilę utykają... jadę na oponach 700x42C... rowerem rzuca na wszystkie strony ale co ciekawe są fragmenty gdy jednak wydaje się, że po czymś takim nie da się przejechać, a jednak... koła się kręcą, nie zapadają się, ale reguły nie ma... Co jakiś czas natykamy się na rowerzystów na poboczu, widać, że mają dość, pytamy się, czy wszystko w porządku... jest ok, po prostu chcą chwilę odpocząć, wychłodzić się... tylko jak to zrobić przy +40... w cieniu... w słońcu jest 10 stopni więcej... 

To najdłuższe 3km dzisiaj i w całej mojej karierze bikera, życie z nas uchodzi... przestrzeliwujemy wjazd na bufet...  przez głowę przemknęła mi myśl... odpuśćmy, jedźmy już do mety... to tylko jeden PK odpuszczony, spoglądam na zegarek, na mapę... na Karolę... jest wykończona... jak ja... 

Jadąc na jedynkę myślę, by zanurzyć się na chwilę w rzecze... plan jednak zmieniam gdy widzę, że do rzeki to trzeba zejść, a później się wdrapać. 

Podbijamy karty, chwilę rozmawiamy z zawodnikami, wszyscy wyglądają jakby ktoś ich przeżuł i wypluł... my wyglądamy pewnie podobnie... pijemy ile się da, uzupełniamy bidony... arbuz nieco nawadnia... Po dobrych 10 minutach mogę spróbować ciasta... żołądek jest je w stanie przyjąć... polewam głowę i koszulkę wodą, na chwilę to pomaga, odzyskuję nieco wigoru... 


Punkt żywieniowy © amiga

Meandrująca Pilica © amiga

Spoglądamy na siebie... do zaliczenia tylko 2 PK... góra 10 km drogi... modlę się, by więcej piachów już dzisiaj nie było... mam dość...

Ruszamy...

PK3 - Podnóże skarpy

Kierujemy się na Szarbsko, przestajemy myśleć, mózg nie kontaktuje za dobrze, nie wjeżdżamy na nasz szlak... jedziemy na Dąbrówkę, tylko po co? 
Zawracamy, wjeżdżamy na szuter, tyle, że chwilę później robi się dziwnie piaszczysty, jakieś 2 km walki z wydmami, trochę polem, trochę po szlaku... Słońce nie odpuszcza... 
W końcu docieramy do Władysławowa... na przedłużeniu drogi powinna być ścieżka leśna, z mapy wynika, że  gdy dojedziemy do skrzyżowania mamy odbić w prawo i pierwsza w lewo.. i powinniśmy być na wysokości PK... Tak łatwo oczywiście nie jest... pierwszy zjazd, to nie to miejsce... jakaś łąka przy Pilicy... zawracamy, kolejny zjazd... też coś nie tak...  ale widać skarpę, a raczej drzewa na niej rosnące, więc lampion musi być w okolicy, porzucamy rowery, idziemy trochę dokoła, odnajdujemy skarpę i poruszamy się wzdłuż niej... gdzieś w oddali majaczy nam biało-pomarańczowy materiał... to lampion... w linii prostej mamy góra 50 metrów... idziemy na azymut... jest.... 


Lampion... dzisiaj to chyba przedostatni © amiga

Skarpa © amiga

tylko... teraz trzeba odszukać rowery... wychodzimy na drogę, odszukujemy miejsce gdzie zjechaliśmy i po góra 100m odnajdujemy rowery... 
Zawracamy... pora na...

PK8 - Brzeg rzeki

Droga leśna na szczęście nie jest zbyt piaszczysta... docieramy do asfaltu w okolicy Starego Niewierszyna...  szosa... mam ochotę ją ucałować... W Niewierszynie odbijamy na Ostrów, jedziemy szutrówką, ale jest dobrze utwardzona, nie ma niespodzianek... 
docieramy do brodu. Punkt jest po drugiej stronie o czym wiedzieliśmy, jednak zaburzyłoby to nam wariant... poza tym obiecałem, że przejdę przez rzekę... na dzień dobry wpadam w muł... moczę się do pasa... wyciągam komórki i zostawiam Karolinie... a sam idę na drugą stronę... podbijam karty... wracam... cieszę się, że to już koniec... tylko dotrzeć do mety.. .

Meta

Wpierw szuter, później asfalt i po kilku minutach jesteśmy w bazie... Mija dłuższa chwila zanim dochodzimy do siebie... idziemy coś zjeść... Centrum Taraska to ośrodek wegański z jakiś meczetem czy czymś podobnym na terenie, już w komunikacie startowym była informacja o zakazie spożywania mięsa, jajek, alkoholu... itd... boję się co będzie na obiad... 


Na mecie BikeOrient © Tymoteuszka - zdjęcie dzięki uprzejmości Xzibi Aries

Jest kompot... jest dobry, ale nie wiem z czego... i jest mi wszystko jedno...  jest zupa... taka grochowa, ziemniaczana ... coś koło tego, tyle, że bez mięsa...  w skali od 1-5 ma jakieś 3.5... jadalna... Drugie danie... to surówka polana nie wiadomo czym, jakimś sosem...  i ryż z warzywami, surówka nie zachwyca jest byle jaka... ryż suchy i niejadalny... oddaję do kuchni... Coś mi się zdaje, że właśnie skończyłem moją przygodę z kuchnią wegańską...
Brakuje tradycyjnego ogniska, grilla BikeOrientowego.... ale cóż... ośrodek ma takie, a nie inne zasady...  chociaż liczyłem, że może się trafi chociaż jakiś robak... a tu nic... 

Sama impreza zorganizowana perfekcyjnie... zresztą jak zawsze... pogoda dopisała, aż za... co widać było po kolejnych osobach wpadających czy raczej padających na mecie...  Nie wiem ile wody wypito... pewnie poszło to w hektolitry... 
W okolicy 18:30 rozpoczęła się dekoracja zwycięzców, losowanie nagród... i zaczęliśmy powoli się zbierać... przed nami długa droga... 

Dzięki Karola za kolejny dzień ze mną spędzony... podtrzymywałaś mnie na duchu... gdy miałem już dość.. Dzięki :) za wszystko... 

Wyjeżdżamy z Taraski grubo po 19... a raczej przed 20... w Sulejowie stajemy przy jakimś sklepie.. .cokolwiek do picia, zimnego i nie woda...  
To był długi i gorący dzień... na dokładkę w miedzy czasie polska dostałą się do 1/4 finału Euro... wygrywając ze Szwajcarią , a myślałem, że takie rzeczy to między bajki należy włożyć...

Wyjeżdżam około 16:44... dzisiaj nietypowo, zamiast do domu jadę na Helenkę.. jest okazja. Jutro skoro świt wyjazd na BikeOrient - edycja pucharowa... - pierwszy w tym roku na który jadę... 
Droga na Helenkę przejechana dziesiątki razy... jednak chyba nie w takiej temperaturze, licznik pokazuje 36 stopni... topię się..., jutro ma być podobno cieplej... 

Na moście w Gliwicach © amiga
Niespiesznie wyjeżdżam z Gliwic, kieruję się na leśną... część drogi przez las gdzie jest ciut chłodniej... mało tego jest też sporo kałuż i błota.. raczej normalne dla tego miejsca, gdy wysycha oznacza to, że panuje susza... Tak było w zeszłym roku... 

Tesco Arena.... ;) © amiga

Na Leśnej jest jeszcze sporo kałuż i błota © amiga
Gdy dojeżdżam na Helenkę jeszcze odwiedzam bankomat, jutro gotówka może się przydać... szczególnie w małych wioskach... gdzie niekoniecznie dostępne są płatności kartami... 

DDRka... nie jest zła :) © amiga
Kilka minut później jestem u Darka, szykuje się długi wieczór ;)

Nowe rondo na Helence ;) © amiga

Wyjeżdżam masakrycznie późno... jest coś koło 7:30... a wszystko przez to, że pewne rzeczy zostawiłem do załatwienia na rano...
m.in. zmiana opon na nieco szersze, nieco bardzie agresywne... przestawienie kamerki..., spakowanie się... itd... czas uciekł...

Gdy wszystko wydawało się, że jest ogarnięte i już witam się z gąską, widzę, że bidony zostały w domu... muszę zawrócić...

Jest gorąco... grubo ponad 20 stopni... niby wspomagający wiatr... takie też mam odczucia...  to jedyne co mnie pociesza, że dojadę w jako takim czasie. Gnam szosami... skracając gdzie się da. 

Niewielki ruch na Panewnickiej © amiga
Anie nie udało mi się uniknąć postojów na przejeździe kolejowym, czy światłach.. cóż... nie można mieć wszystkiego. Na drogach o dziwo bardzo spokojnie, nie tego się spodziewałem w ostatnim dniu szkoły... 
Szykowałem się na wielki Sajgon

Na wirku znowu ciężki sprzęt na torach © amiga

Przez Zabrze trochę bokiem © amiga
Gdy mijam Zabrze... mam wrażenie, że wiatr się odwrócił... że zaczęło dmuchać od zachodu... dziwne to, ale jakiś czas temu kumpel mi mówił, że Gliwice mają swoją specyfikę, swój mikroklimat... i może być tak, że tutaj wszystko jest na opak... i chyba trochę tak dzisiaj jest. Błogosławionego Czesława dzisiaj mnie wykańcza...  dobrze, że to ostatnia prosta... chwilę później jestem już w firmie... 

Już prawie w Gliwicach © amiga

Wyjeżdżam chwilę przed 17... jest gorąco, upalnie, termometr pokazuje 32 stopnie... wieje lekki wiatr od wschodu... nie zastanawiam się jak jechać, wjeżdżam w las, wpierw ten mały Makoszowski... a później już w ten właściwy rozciągający się prawie do Katowic...  

Na przejściu © amiga

Czemu idą pieszo? Zmęczyli się? © amiga

Pora do lasku Makoszowskiego © amiga

Coś nie umieją się dogadać co do sposobu minięcia © amiga
W Makoszowach w okolicach nasypu kolejowego natykam się na gościa niosącego wielki wór... już kiedyś widziałem takie wesołe ekipy zajmujące się "zbieractwem" węgla wzdłuż torów. tyle, że ktoś musi to jeszcze wcześniej wysypać z pociągu... 

Jedzie pociąg po nasypie © amiga

Mogę się założyć, że w worku jest węgiel z nasypu © amiga

Prosta droga na Halembę ;) © amiga

Na ul. P.Skargi © amiga
Gdy wjeżdżam do starej Kuźni, po głowie chodzi mi kierunek Mikołów, tyle, że robi się późno, a czekam na ważny telefon.. więc jednak jadę po prawie prostej linii do domu... ale w wariancie po lasach... 

Dolina Jamny © amiga

Powalone drzewo © amiga

Czy konie mnie słyszą? © amiga

Jeden z kilku pomników Obrońców Wieży Spadochronowej © amiga
NA tyłach ul Śląskiej przejeżdżam obok budynku będącego chyba kiedyś hotelem pracowniczym, wygląda tragicznie... okna powybijane.. a jeszcze w zeszłym roku jesienią pilnował go stróż... Myślę, że to koniec tego budynku... pewnie postoi jeszcze kilka lat... i albo sam się zawali, albo ekolodzy odzyskają z niego stal... i spalą resztę, albo pojawi się tzw inwestor, zrówna to miejsce z ziemią i postawi wielkie osiedle z idiotyczną nazwą... np "Zielone Piotrowice" przy okazji wycinając wszystkie drzewa w okolicy... 


Jeszcze w zeszłym roku tego budynku pilnował stróż © amiga

Wąsko tutaj © amiga

Nawet bardzo wąsko © amiga

Gdy jestem w Piotrowicach wyjeżdżam na Jankego na DDRkę i gnam do domu...  Ugotowałem się... ciekawe co będzie w sobotę na BikeOriencie... ?

Ktoś nie lubi Kopaczowej ;) © amiga

Slalom dla rowerzystów © amiga

W Piotrowicach na DDRce © amiga

Ruszam chwilę po 7:00 jest ciepło... 18 stopni na starcie... świeci słońce... lekki wiatr w plecy... nieco pomaga, chłodzi organizm... Ruch na drogach chyba trochę mniejszy niż wczoraj. To pewnie przed jutrzejszym Sajgonem, gdy kończy się szkoła i gdy niedzielni kierowcy będą chcieli koniecznie odwieźć swoje pociechy do szkół... 


Zajebisty sposób parkowania © amiga
Tuż za granicą z Kochłowicami natykam się na Jacka  radośnie wołającego z daleka :), chyba dzisiaj ma wolne :) może jedzie do Krakowa ;)

O... znajomi na rowerach :) © amiga

Nowa pozycja jazdy na rowerze © amiga
W samych Kochłowicach zupełny luz, przelatuję przez centrum i kieruję się na Wirek, po drodze jedzie koparka, zawalidroga... 15 na godzinę usypia... wyprzedzam ją.. to, żadna przyjemność wlec się gdy jest  z górki... 

Wydawało mi się, że potrafią szybciej jeździć... 15km/h trochę mało © amiga
Całkiem sporo rowerzystów z rana, pewnie temperatura zrobiła swoje. Im bliżej jestem Gliwic tym jest cieplej... gdy jestem na granicy Zabrza termometr pokazuje mi 24 stopni... spora różnica... 

Sporo dzisiaj rowerzystów © amiga
Na Królewskiej Tamy są jeszcze znaki, ale nie ma wahadła :), pasy wymalowane... bajka... tylko czemu to trwało ponad 4 miesiące... ?

Pięknie jest © amiga
Dojeżdżam do firmy... szybka kąpiel i od razu zostaję zaatakowany ;)