Kilka minut po 7, jestem gotowy do startu, prowadzę rower i czuję, że coś jest nie tak. Nie ma powietrza w przednim kole... jak? kiedy? Zdejmuję koło, dętkę,  widzę dziurę, jest po jakimś kolcu, widoczna nawet bez pompowania. Powietrze musiało uciec w ciągu kilkudziesięciu sekund... Cóż... wymiana dętki i drugie podeście, jest 7:18. 

Na drogach nieco więcej samochodów, lekki wiatr z zachodu, jadę, jest nieźle, rower miejscami sam jedzie. W Panewnikach czuję jednak coś dziwnego, coś czego nie powinienem czuć...Potworny ból kolan... Zwalniam, kilka przełożeń mniej... ból nie ustępuje aż do Kochłowic... 

Dopiero dalej jazda znów zaczyna sprawiać przyjemność. Kombinuję czy coś ostatnio zmieniałem w rowerze, ale oprócz dętki z rana, mycia roweru w sobotę i instalacji nawigacji na kierownicy. Nie zmieniałem ani wysokości kierownicy, ani wysokości sztycy, pozycji siodełka... Więc co? 

Do firmy jadę już spokojniej, nie chcę czuć tego drugi raz, wiatr za to jakby się nieco wzmocnił, od Zabrza zaczyna męczyć, wjeżdżam w lasek Makoszowski... Cisza, spokój... tyle, że to krótki odcinek. 

Miejsce postojowe w lasku Makoszowskim © amiga

Kilka minut później wracam na szosy, ostatnie 6 km po Gliwicach.Na bł. Czesława wiatr pokazuje co potrafi, zwykle na tym odcinku normalna prędkość waha się od 25-30 km/h... Dzisiaj ledwo 20. W firmie odpoczywam... 

Ostatnio strasznie się obijam rowerowo, a to coś wypadnie, a to urodziny, komunia, choroba, a to pada, nie chce mi się.... itp. 
Koniec wymówek, jest niedziela, trzeba się ruszyć, może nie będzie to nic spektakularnego, mam jakieś 3 może 4 godziny czasu, ale przynajmniej pojeżdżę po okolicy, zobaczę co się zmieniło. Kierunek Lędziny, a później się zobaczy. 

W rachubę wchodzi tylko las, co prawda później pewnie pojadę szosami, ale pierwsze kilkanaście km mam w wariancie po lesie. Niektóre ze ścieżek strasznie zarosły, są wąskie, rośliny po obu stronach mają po 1.5m, ale, są też miejsca gdzie wpadli leśnicy i wycieli cały kwartał lasu... 

Jadę przez Murcki, co prawda może nie najbardziej optymalnym wariantem, ale po drodze zahaczam o wzgórze Wandy, najwyższy punkt Katowic. Niby fajnie, ale... wzgórze jest mocno porośnięte lasem, na szczycie wodociągi mają swoją stację i tyle. A przydało by się postawić jakąś wieżę widokową.. Włażenie na drzewa jakoś mnie nie pociąga od kilkudziesięciu lat ;)


Leśne ścieżki, okolica Murcek © amiga

Przydało my się jednak nieco zmienić te przejście, miejsca jest od groma © amiga

Niecka po dawnym basenie © amiga

Wzgórze Wandy - najwyższy punkt Katowic, szkoda tylko, że nic z niego nie widać, jest totalnie zarośnięty, może jakaś wieża widokowa? © amiga

Miejsce postojowe © amiga
Udaje się przejechać niektóre podmokłe fragmenty trasy, ostatnie deszcze w końcu pozostawiły po sobie ślady, woda nie wsiąkła w całości w podłoże, rośliny odżyły. Na chwilę przystaję na Hamerli.. Tuż za trutowiskiem, przy leśnym stawie... 
Jeszcze ze 2 km i będę w Lędzinach, tam przy krzyżu zastanawiam się którędy dalej...?



Hamerla, coś jest niesamowitego w tym miejscu © amiga

Postój pod krzyżem w Lędzinach © amiga

Obieram kierunek Imielin, dalej Mysłowice. W tej pierwszej miejscowości wjeżdżam do parku, a raczej na teren ośrodka, chwilę po nim krążę, w zasadzie mijam go od wielu lat, dzisiaj moją uwagę przykuły dmuchańce. Okazuje się, że przy basenie jest całkiem zgrabny plac zabaw :). Mała rundka dookoła i jadę na Mysłowice, Wpierw Krasowy, później Wesoła obok stawu. Jako, że logicznym dla mnie jest iż wyjadę na Giszowcu to zastanawiam się czy już odbić w kierunku domu, czy może trochę nagiąć drogę? 


Ośrodek Sportowo Rekreacyjny "Zalew" w Lędzinach © amiga

Stadion MKS Lędziny © amiga

Mysłowice Krasowy © amiga

Wapiennik w Krasowach © amiga

Tam nie jadę ;) © amiga

Widać maszt centrum nadawczego w Kosztowach © amiga

Rondo górników KWK Wesoła © amiga

Zalew Wesoła © amiga

Droga do Murcek © amiga

Szlaban..., dobrze, że można go objechać © amiga

Wybrałem drugi wariant, podjeżdżam na Nikiszowiec, jednak z daleka widzę setki samochodów, spoglądam na zegarek, pora kościelna, będą tłumy w centrum, tak więc mijam je bokiem, zajrzę tutaj w inny dzień, gdy będzie spokojniej. 
Zastanawiam się nad Szopienicami, ale stamtąd warianty są nieciekawe, za to przypominam sobie o ścieżce przez las prowadzącej na Dolinę 3 Stawów... 


Nikiszowiec, dzisiaj odpuszczam sobie wjazd do centrum © amiga

A tutaj co budują, kolejne osiedle z serii Zielona Ostoja © amiga

Stromy zjazd © amiga

Dolina 3 stawów - największy staw © amiga

Obowiązkowa rundka dookoła największych stawów i kieruję się na Muchowiec, po drodze podziwiając zmiany jakie tutaj zaszły, jeszcze kilka lat temu jechałbym po bagnisku, a dzisiaj mam piękną betonową drogę, w pobliżu jakieś knajpki, ścieżki piesze, place zabaw... Przy lotnisku zaskakują rolkostrady i drewniane kładki. Z jakiegoś powodu nie ma zbyt wielu ludzi, może to wakacje? W każdym bądź razie cały park leśny jest przejezdny :)


Średni staw na Dolinie 3 Stawów © amiga

Coś nowego w parku leśnym © amiga

Czy po tym można jeździć rowerem? © amiga

Alpaki na Muchowcu © amiga

Pora jednak skierować się do domu, jeszcze delikatnie naginam ul Rolną, przez Ligotę, tyłem docieram do Ochojca... Przy Dworcu PKP w Ochojcu skręcam na peron, a raczej na pozostałości po nim. W zasadzie został tylko nasyp... za kilka lat gdy to zarośnie nikt nie będzie pamiętał, że tutaj jeździły pociągi osobowe. Szkoda, że miasto nie zauważa potencjału kolejki aglometacyjnej, w zamian ciesząc się, że mamy największy odsetek samochodów w regionie. To chore. Cóż... obudzimy się za kilka lat z ręką w nocniku... 


Stary wiadukt w Ligocie © amiga

Staruszki Mercedesy © amiga

I tyle zostało po peronie w Ochojcu © amiga

Wąska ścieżka do domu © amiga

W domu jestem trochę przed 14... :) Pora odpocząć i zająć się innymi sprawami... Niemniej dzień dobrze wykorzystany :)

Szybki wypad na pobliską myjnię celem spłukania syfu z roweru po ostatnich ulewach. 

A na zdjęciu pies, kumpel ma ich 10, może ktoś chętny? 

BERNEŃSKI PIES PASTERSKI

Jeden z 10 ;) psiaków © amiga

16:40 ruszam. Radary pokazują bardzo szybko zbliżającą się burze idącą na nas od Opola. Oceniam, że dorwie mnie za około 40-50 minut . Spróbuję jej uciec, czy się uda? Nie wiem, najwyżej przeczekam, bo wydaje się, że przejdzie w ciągu 30 minut. Cóż... wsiadam na rower, ubrałem przeciwdeszczówkę, ale... gotuję się, jest gorąco, duszno. Po 3 km zdejmuję ją i chowam do plecaka. jest zdecydowanie lepiej. Gdy docieram do Zabrza, na horyzoncie pojawiają się pierwsze ciemne chmury, powoli znika słońce. 
Staram się skracać drogę, ale oczywiście bez przesady, jak chcę jechać szybko to jednak trzeba wybierać szosy. 

Drzewa po wycince w Lasku Makoszowskim © amiga

Paskudna buda © amiga
Docieram do Pawłowa, chmur coraz więcej, główna ulewa jest widoczna nieco bardziej z południa, wiatr w północnego-zachodu, więc łudzę się jeszcze, że jakoś mnie to minie. Jeszcze 20 minut wcześniej zastanawiałem się czy nie pojechać lasem... teraz zdaję sobie sprawę z tego, że to byłoby mega głupie. W lesie ciężko się schować przed walącymi błyskawicami. Miast jest pod tym kontem bezpieczniejsze. 
Na Bielszowickiej na chwilę staję, patrzę do tyłu... masakra... szybka fora i analizuję rozmieszczenie miejsc gdzie w razie czego mogę się schować, do najbliższego przystanku z wiatą mam jakieś 2 km, tuż obok jest kościół, może będzie otwarty. Dalej na podjeździe na mrówczą górkę jest jeszcze jeden przystanek z wiatą, dalej dopiero za szczytem po kolejnym kilometrze. Jeszcze nie pada więc jadę dalej. 

Ciemne chmury powoli suną © amiga

Nie wygląda to zbyt dobrze, tym bardziej, że ulewa wyraźnie chce mi przeciąć drogę © amiga
Mam tylko nadzieję, że nie dorwie mnie na szczycie górki... Zjeżdżam nieco na bok... kolejny raz zaglądam za siebie... Może jednak pójdzie to trochę bokiem, może mnie minie? Gdy docieram co centrum Kochłowic zaczyna kropić, zastanawiam się czy nie wjechać na stację Orlenu... a może pod wiatę przystankową, tutaj mam kilka opcji, ale to tylko kropienie. Jadę dalej. Zaczyna padać wracać się nie będę, ale za jakieś 300m jest wiadukt. Docieram tam w dobrym czasie. Gdy jestem już pod wiaduktem, zaczyna lać... Ubieram kurtkę, sprawdzam radary... wydaje się, że główna fala przejdzie za jakieś 10 minut...  czekam.... 

Na Wireckiej w Kochłowicach © amiga

Ulewa mnie dopadła, trzeba chwilę przeczekać © amiga

Pod wiaduktem na szczęście nie pada ;) © amiga
Powoli niebo zaczyna się rozjaśniać, ulewa zmienia się w kropienie. Wsiadam więc na rower i ruszam, nie spieszę się bo nie chcę dogonić ulewy... nie o to chodzi ;) Na spokojnie docieram do Panewnik i dalej do Ligoty, zaglądam na plac budowy tężni i ruszam do domu 

Budowa tężni w parku Zadole © amiga

Czarne chmury powoli znikają © amiga

Wychodzi słońce, nie pada... rower usyfiony, ale nie mam ochoty jechać z nim w tej chwili na myjnię, zrobię to jutro. 

Jest prawie 7:10, po 2 dniach gdy musiałem zrezygnować z jazdy rowerem, zastanawiam się czy dziś nie dać sobie jeszcze spokoju, w końcu w nocy lalo, teraz jest mokro, chłodno, na dokładkę wieje silny wiatr z zachodu... 
Zbieranie idzie mi opornie, jednak w końcu decyzja została podjęta, wsiadam na rower zaopatrzony w wiatrówkę i na wszelki wypadek przeciwdeszczówkę (tyle, że w plecaku). 
Zaskakuje mnie postęp prac na Zbożowej...  jeszcze chwila i wyleją asfalt :), tyle, że koło Famury głównych prac jeszcze nie zaczęli... 
A gdy to skrzyżowanie będzie mało drożne, to południowe dzielnice staną ;)


Chyba powoli zbliżają się do końca © amiga
Jadę dzisiaj spokojniej, jestem zmęczony, mało snu zrobiło swoje. Trochę obawiam się, że kałuże jednak podtopią mi buty, ale... o dziwno nie ma tragedii. 
Na drogach względnie spokojnie. Sama jazda nie jest szarpana, nie muszę co chwilę się zatrzymywać, zwalniać, przyspieszać czy cokolwiek omijać. Gdzieś tam z tyłu głowy jednak chodzi myśl, wjedź do lasu, wjedź do lasu... kilka razy mało tego nie zrobiłem.  Jednak z rana to trochę głupi pomysł w takich warunkach, może wieczorem jeżeli nie będzie lało. 

Ciemne chmury nad Rudą Śląską © amiga
Na Bielszowickiej specjalnie wjeżdżam na DDRkę, chcę ocenić to co pozostawiły sobie ekipy po jakiś naprawach... Nie wygląda to dobrze, w nocy, przy większej prędkości można się zdziwić. Niby jest płytko, ale jednak spora ilość kamieni wielkości pomarańczy nie pomoże. Jestem ciekaw co dalej z tymi wyrwami. Czy zostaną załatane? Choć dla mnie rowerówka w tym miejscu to pomyłka. A przynajmniej nie w takiej formie. 

Rozwalona rowerówka... © amiga

Kolejne ciekawe miejsce na DDRce © amiga
W Zabrzu jestem około ósmej, szkoły pozamykane,  cisza spokój... 
Wjeżdżam do lasku Makoszowskiego, na ścieżkach niewielu spacerowiczów. O rowerzystach nie ma mowy. Za to zauważam wysyp grzybów, są trujące więc te jadalne też powinny się pojawić. Co prawda trafiam na żółcika siarkowego - jadalny grzyb, jednak jakoś nie ciągnie mnie do przyrządzania go.  

W lasku Makoszowskim o poranku © amiga

Zaczynają pojawiać się grzyby © amiga

Żółciak Siarkowy - jadalny :) © amiga

Do firmy docieram z lekkim poślizgiem, specjalnie się nie spinałem, z wiatrem nie chciało mi się walczyć. W powrotnej drodze będzie wspomagał mnie wiatr, może więc będę szybko pędził do domu szosami... Kto wie... 

Jest coś koło 17 gdy ruszam spod firmy, pada deszcz... Przed wyjazdem sprawdziłem radary, do pół godziny powinienem trafić na okienko pogodowe, a raczej na dziurę w chmurach. Początkowo czuję jak woda leci na mnie z nieba, powoli czuję że buty robią się wilgotne. Zakładam, że do domu będę miał na nogach 2 baseny... 

Jakież jest moje zdziwienie gdy docieram do Sośnicy, to ledwie 4km i... deszczu nie ma... Drogi prawie suche..  Cieszy mnie to niezmiernie, jednak niedługo, bo już w Zabrzu czuję, że coś kropi... Tyle, że to dalej nic wielkiego, to co spada szybko odparowuje. 
Na szczęście ruch na drogach nie jest zbyt wielki, tak więc jest możliwość w razie czego wjechania nawet na środek drogi, gdyby były kałuże, a tych nie ma. Skracam drogę przez lasek Makoszowski, jednak nie zamierzam się wygłupiać, radary pokazywały, że to tymczasowa dziura w chmurach, że za jakiś czas znowu zacznie padać. 

Na Sośnicy po deszczu nie ma prawie śladu © amiga

W lasku Makoszowskim © amiga

Wirek przy przejeździe kolejowym © amiga
Dość sprawnie mijam kolejne dzielnice, mokre drogi pojawiają się dopiero w Kochłowicach, miejscami widać wypłukany piasek, ziemię naniesioną na drogi. W Panewnikach dla odmiany trafiam na większe kałuże. Cały czas obserwuję niebo, chyba nie powinno mnie już nic dorwać. 

A tutaj lało... © amiga

Mokra droga w kierunku Katowic © amiga

Kałuże, dawno ich nie było © amiga

Budowa tężni na Zadolu © amiga

Piękna rurka © amiga

W domu jestem w około 18:20, wszystko mokre, ale nie od deszczu, a od potu, ubrana przeciwdeszczówka niestety tak zadziałała w połowie trasy i tak się rozpiąłem, było mi za gorąco, ale nie  odważyłem się schować jej do plecaka, w końcu ma jeszcze coś padać... 

Wstaję nieco wcześniej niż zwykle, dobre 40 minut przed budzikiem, nie mogę już zasnąć, zaczynam się zbierać. W blokach startowych jestem o 6:30... Ruszam.
Na drogach jakby nieco większy ruch niż wczoraj... może to jednak złudzenie. Jest przyjemnie nie za gorąco, nie za zimno. W sam raz. Za to wiatr głównie z zachodu, choć mam wrażenie, że kręci... Od czasu do czasu czuję podmuchy z innej strony... 

W firmie muszę być jak najszybciej... czasu mam sporo, ale mogę być wcześniej niż planowałem ;). Decyduję się na jazdę szosami. Początek w niezłym czasie, później jednak górki trochę studzą moje zamiary ;)

Przejazd przez Rudę Śląską zaskoczył, był bezproblemowy, w zasadzie nigdzie nie musiałem się zatrzymywać, no... może na kilka sekund na wirku, ale... to tylko kilka sekund. 

W Zabrzu jadę przez ul Winklera, wiatr daje popalić, choć to kierunek północny, ale wspominałem, że mam wrażenie, że od czasu od czasu coś kręci... 

Przy lasku Makoszowskim powoli kończą likwidację awarii, sporo czasu im to zajęło, tydzień temu wywaliło studzienki... a jeszcze droga jest zamknięta. Tyle, że dzisiaj już da się przejechać po chodniku. Wczoraj mogłem o tym jedynie pomarzyć. 

W firmie jestem w niezłym czasie, pytanie jaki będzie wieczór, meteo wróży burze... oby przeszły bokiem... 


Jeszcze nie skończyli usuwać awarii... © amiga

Ruszam z pracy o 16:17, coś wcześniej, jest upalnie, duszno, gorąco, o opadach nie ma mowy, jednak na lasy też nie ma szans, nieco wcześniej zadzwonił kumpel, muszę gnać do domu, jesteśmy umówieni o 19 w Mikołowie, muszę dojechać, coś zjeść i jeszcze dotrzeć do niego ;)

Jednak w Zabrzu skracam drogę przez lasek Makszowski, chwila chłodu pomiędzy drzewami, gdy wyjeżdżam, słyszę dzwonek... gdy tylko wyjeżdżam do cywilizacji próbują oddzwonić... nie udaje się... jednak mam chwilkę by odsapnąć przy placu zabaw ;) Dzień idealny na spacery, na zabawy z dzieciakami... 


Wąska ścieżka w lasku Makoszowskim © amiga

Wiadukt DTŚki © amiga

Czekając na telefon © amiga

Plac zabaw © amiga

Po kilku minutach ruszam dalej, coś jest jednak nie tak... Gdy mijam Bielszowice czuję, że dopada mnie zmęczenie, takie jakbym przejechał 200km... a nie 15... Jadę dalej szutrówką przy potoku Bielszowickim. Zmęczenie nie odpuszcza, postanawiam zatrzymać się na chwilę przy stacji w Kochłowicach, kupuję hot-doga i kolę... mija dobre 5 minut... jest lepiej... coś z cukrem nie tak? Spaliłem go? Ale przed wyjazdem zjadłem 3 banany... piłem wodę... nie powinno być problemów, nie na tak krótkim odcinku...Może na jakiś czas puki nie miną upały wrócę do wożenia bidonu... 

Potok Bielszowicki © amiga

Dalsza droga na szczęście bez problemów, organizm wrócił do normy... Czasu mam sporo... Ufff

Słońce już nisko © amiga

Jakoś udaje się zebrać w miarę szybko, choć ze wstawaniem miałem dziś problem... 
Za oknem słońce, na termometrze 16 stopni i paskudny zimny wiatr z zachodu... Ubieram wiatrówkę... jest zdecydowanie lepiej. 

Na drogach nie ma specjalnie wielkiego ruchu, w Piotrowicach na skrzyżowaniu też specjalnie nie zaciska. Jazda jest jednak szarpana, tzn w wielu miejscach muszę się zatrzymać przed skrętem, bo coś. 

Dopiero od Starych Panewnik jazda jest płynna, krótki postój dopiero w Kochłowicach, brakło może 10 sekund zanim piesi opuścili przejście... na drodze którą przecinałem. Musiałem swoje odstać. Cóż... tak też się zdarza. 

W Piotrowicach na skrzyżowaniu © amiga

Spoglądam na zegarek... mimo przeciwnego wiatru dobrze mi się kręci, może to efekt wczorajszego rozjazdu? W Zabrzu melduję się jeszcze przed ósmą, trochę samochodów uprzykrza jazdę w tym autobus linii 23, choć ona akurat przejechał ze sporym marginesem. Odpuszczam sobie jazdę ul Winklera, w zamian skracam drogę przez lasek Makoszowski. Staję przy stawie który został zalany przez studzienki. W piątek uwijały się przy nim służby, myślałem, że coś zrobią, ale jaki smród był taki jest. Ryby wyginęły, kaczki zmieniły miejsce pobytu, w tej chwili widać, że i rośliny padają. Być może jakieś przepłukanie załatwiłoby sprawę, a może wręcz wypompowanie wody było by lepszym rozwiązaniem. Wygląda to tragicznie. Tylko muchy są zadowolone... 

Wszystko ginie w tym stawiku © amiga

W lasku Makoszowskim o poranku © amiga

Słońce pięknie przygrzewa © amiga

Wyjeżdżam w Gliwicach, zostało 6 km do mety, do pracy. Na tym odcinku ruch jest zerowy. Natykam się na kilku zapalonych rowerzystów. Wkrótce docieram do firmy. 

Jak pięknie rozpoczęty tydzień.... 

Niedziela... pogoda dopisuje, prognozy od kilku dni straszą, więc wszystkie opcje wyjazdu były w lekkim zawieszeniu. Jednak w ostatniej chwili coś się zmieniło. Zapowiadane deszcze zniknęły. Około 9:00 jest jeszcze chłodno, nadjeżdżają dziewczyny :)

Dzisiaj niezłe wyzwanie, 40 km, kierunek Pszczyna, sprawdzam wiatr ten początkowo ma wiać z zachodu, później z północy. Tak więc powinien nam nieco pomagać :)

Temperatura optymalna, około 18 stopni na starcie, później będzie cieplej co trochę mnie niepokoi. Trzeba dużo pić. 


Nadjeżdża dzisiejsza ekipa :) © amiga

Zaplanowana trasa wiedzie bądź lasem, bądź bocznymi drogami, od czasu do czasu przecinając nieco bardziej ruchliwe ciągi. Nie spodziewam się problemów, mimo wszystko jest niedziela rano, niektórzy pewnie dopiero wstają. 

Niestety na starcie mamy pierwszy podjazd na Kostuchnę, to będzie chyba najwyższy punkt na trasie ;) Dajemy radę :) Długi zjazd... i pakujemy się w las prowadzący na Podlesie, ścieżka jest wąska i prowadzi przy wyciągu narciarskim Sopelek. 

Pierwsze 6 km za nami, pora na krótką przerwę, te będziemy robili w miarę potrzeb, w końcu nie jedziemy na wyścigi, tylko na wycieczkę. ma być miło i przyjemnie. 
Droga nie dłuży się, w zasadzie co chwilę zmieniają się widoki, zmienia się krajobraz, okolica, ścieżki po których jedziemy. 
Co jakiś czas widujemy zwierzątka, a to kotek, a to konik ;) Wiewiórki się pochowały. 

Krótka przerwa w Wilkowyjach © amiga

Słyszę co jakiś czas Ochy i Achy... ale też pytanie, a ile jeszcze zostało... ;) Na szczęście kilometry powoli topnieją, do mety jest coraz bliżej. W Tychach Żwakowie pierwsza dłuższa przerwa, dobre 20-30 minut, pora na ciastko, na Hot-Doga, na napoje... 

Najedzeni możemy ruszyć dalej, mijamy bokiem Paprocany, Promnice, i ladujemy w Kobiórze, widzę, że młoda jest już mega zmęczona, jeszcze kawałek do Piasku, tam stajemy przy sklepie, Nutelki, słodkie napoje stawiają  nas na nogi, możemy jechać dalej. 

Mostek w Kobiórze © amiga
Droga już się nie ciągnie, mija dość szybko, wjeżdżamy do parku przypałacowego... i słyszę, a może tutaj staniemy porzucamy się piłką ;) Tak też robimy,. chwila oddechu, jakiegoś innego ruchu... 

Pora rozprostować nogi © amiga

Długa droga za nami © amiga

Park w Pszczynie © amiga

Jest pora obiadowa tak więc trzeba by coś zjeść,m znajdujemy odpowiednią restaurację, kelnerzy zakręceni jak słoiki... Mylą się, zapominają, ale jedzenie spoko. Może nie na 6kę, ale solidną 4 z plusem ;) się należy. Czas ucieka a trzeba jeszcze wykorzystać dmuchańce ;), kupić pamiątkowe magnesy, itp... 
Sprawdzamy pociągi, do 15:48 mamy coś co 20 minut, tak więc kupujemy lody na rynku.... pycha... 


Widać Pałac w Pszczynie po drugiej stronie stawu © amiga

Powoli jedziemy na dworzec, coś mi się nie podoba, za dużo podróżnych czeka, zbyt wiele rowerzystów, w sumie chyba 9 naliczyłem... Jak podjedzie nowy skład to będzie ciężko, mam nadzieję, że podjedzie stary kibelek, nie jest za fajny, ale mieści się w nim prawie dowolna liczba rowerów i rowerzystów. 

Pociąg jest opóźniony dobre 15 minut. Skład nie dość, że nowy, to wyjątkowo krótki, wewnątrz ludzie ubicie jak śledzie w puszcze. Masakra... 
Udaje się wsiąść dziewczyną z roweremi... Uff... Ja odpuszczam, nie ma miejsca, ale... mam rower i nie zawaham się go użyć. Żegnamy się... 
Wychodzę z dworca, następny pociąg za godzinę, nie mam ochoty na powtórkę. A w końcu do domu nie jest specjalnie daleko. Ruszam wariantem krótszym niż tutaj dojechaliśmy, ale bardziej paskudnym, po drodze wzdłuż wodociągu. Trasa szybka, ale nudna. Choć w tej chwili chyba jedyny sensowny wariant. Prognozy straszą burzami od około 17-18. 
Jadę pod wiatr... trochę męczące, ale, jest nieźle. Szybko docieram do Kobióra i jedynki, którą muszę przekroczyć. Ruch jak diabli, a to miejsce nie jest za fajne na takie numery. Tracę dobre kilka minut by pokonać tą przeszkodę. 


Przekroczenie jedynki w tym miejscu to horror © amiga

Dalej wracam na drogą którą jechaliśmy do Pszczyny, szybko mijam kolejne atrakcje, w Tychach pakuję się przez całą długość miasta. Ciężko powiedzieć, że jest szybciej, sporo skrzyżowań, debilne rozwiązania świateł... a za browarem jadę kawałek 44-ką. 
Na szczęście ruch niewielki i udaje się szybko przejechać ten odcinek. 


Pod browarem w Tychach © amiga

Ostatni fragment przez las, jestem na Podlesiu, zaskakuje mnie stacja rowerów miejskich, miejsce piękne :), odnowione, tyle, że nie mam specjalnie potrzeby by tam wjeżdżać, szybkie zdjęcie z daleka i ruszam do domu.  W okolicach Tunelowej przymusowy postój, jedzie pociąg z Pszczyny, ten na który mogłem czekać ;) Stary, lekko odnowiony skład. Szkoda, że ten wcześniejszy taki nie był. 


Rowery miejskie na Podlesiu :) © amiga

Jedzie pociąg z daleka © amiga

Po kilku km jestem w domu. Dzień dobrze wykorzystany... choć trochę zaskakujący :)