Kolejny dzień na Malcie, niestety ostatni, około 11 odlatujemy do Polski. Trzeba więc wykorzystać cały czas jaki nam pozostał. 
Zrywamy się z łóżek jeszcze gdy jest ciemno. Pakujemy się, jemy śniadanie i w końcu żegnamy naszą Maltańską kwaterę. 
Prawie biegniemy na przystanek autobusowy... w parku trwa impreza. Nie wiem czy od wczoraj, czy to już dzisiejsza? ;)

Autobus przyjeżdża o czasie, wsiadamy, płacimy 3 euro i rozsiadamy się... Mamy dobre kilkadziesiąt minut dojazdu do Valetty... 
Na miejscu szok... nie ma turystów :) W końcu miasto jest przebieżne ;)... Można pospacerować, można coś zwiedzić, zobaczyć.... 
Chyba najbardziej zachwyca nas wschód słońca, jest niesamowity, jest piękny....

Valetta budzi się do życia © amiga

Ruiny w centrum Valetty © amiga

Centrum Valetty © amiga

Wschód słońca na uliczkach Valetty © amiga

Pomnik gołębia? © amiga

Plac w Valettcie © amiga

Uliczki Valetty © amiga

W górnym ogrodzie © amiga

Wschód słońca w Valettcie © amiga

Świt na Malcie © amiga

Słońce wstaje © amiga

Okolice górnych ogrodów © amiga

Okolice górnych ogrodów © amiga

Widoki niesamowite © amiga

Budzi się dzień © amiga

Górny ogród o poranku © amiga
Po uliczkach krążymy dobrą godzinę, gdy pojawia się więcej ludzi postanawiamy zakończyć zwiedzanie, tym bardziej, że na lotnisko wybieramy się z buta ;) To co mi znowu przeszkadzało Valettcie, ale występuje też w naszych miastach to smród starej frytury i wszechobecnych barów z kebsami... Po prostu dookoła śmierdzi...  
Widok uliczek, jednak zrobił swoje :) zachwyceni wychodzimy z miasta. Odpalamy nawigację, bo głupio byłoby nie zdążyć na samolot ;), czy zabłądzić wśród wąskich uliczek... 

Zadowolona Karolina :) © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Uliczki Valetty © amiga

Czaszka na podłodze kościoła © amiga

Misrah San Gorg © amiga

Przywieźli drzewa ;) © amiga

Budka telefoniczna, ciekawe czy telefon działa? © amiga

Niesamowite są te drogi :) © amiga

Bazylika Matki Bożej z Góry Karmel w Valletcie © amiga

Prokatedra św. Pawła w Valletcie © amiga

Dość charakterystyczna zabudowa © amiga

Plac w Valettcie © amiga

Misrah San Gwann © amiga

Rondo w Valettcie © amiga

Piękna aleja :) © amiga

Widok z Floriany na Valettę © amiga
Oczywiście mamy cały czas opcję skorzystania z autobusów, ale po co... Mamy nogi. Faktem jest, że nieźle się załatwiłem, buty obtarły mnie do krwi, kuśtykanie to ból, łydek, kręgosłupa... przynajmniej wiem, że żyję ;) Dziś i tak jest nieźle... 
Idąc uliczkami zauważamy sad... to złe słowo, ogród pomarańczowy.... Szkoda, że nie można było wejść do środka. Z zewnątrz robiło to wrażenie :) 

Słońce jest coraz wyżej, robi się gorąco, o ile jeszcze z rana mieliśmy coś na siebie pozakładane, to kurki lądują w plecaku :)

Drzewko pomarańczowe :) © amiga

Holy Trinity Church © amiga

Trochę zmęczeni © amiga

Nawigacja prowadzi nas ciekawymi drogami © amiga
Nawigacja mówi nam skręć w prawi, w lewo... itd, mimo tego kontroluję co jakiś czas, czy nie próbuje nas wyprowadzić na manowce. Zaskakuje mnie prowadząc przez "pole golfowe" czy boisko...  ale przechodzimy bez najmniejszych problemów.  Niektóre uliczki, drogi już znamy, przejechaliśmy tędy przedwczoraj rowerami :). Idąc pieszo zastanawiamy się jak to podjechaliśmy? ;)

Wejście na cmentarz muzułmański © amiga

Luqa - Wąskie uliczki © amiga
Po dłuższym spacerze jesteśmy na lotnisku, mamy sporo czasu do odlotu, trzeba co nieco skonsumować, dopić wodę, bo i tak nas z nią nie wpuszczą dalej... 

Już na lotnisku, pora pożegnać się z Maltą © amiga
Odprawa przebiega bez problemu, pakujemy się do środka samolotu. Niestety wizzair rozrzuca nas po samolocie, ja jestem gdzieś z przodu, Karolina z tyłu. Gdy już jesteśmy w powietrzu okazuje się, że nie ma problemu z przesiadką ;) 
Przez okienko podziwiamy Maltę z wysoka, trochę później mijamy Sycylię, Włochy... 

Po 2.5 godzinie lądujemy we Wrocławiu... teraz jakoś trzeba dojechać do Tomaszowa... Przed lotniskiem stoi autobus, za chwilę ma odjazd, pakujemy się do środka licząc na to że dowiedzie nas w kilkadziesiąt minut do centrum miasta. 
Czas strasznie ucieka... przejażdżka trwa i trwa...  Po ponad godzinie jesteśmy na dworcu PKP i zaczynają się problemy z pociągami z biletami... 
Jedziemy do Częstochowy tam będzie przesiadka z obowiązkowym spacerem pomiędzy dworcami. Czasu będzie sporo, godzina a do pokonania 2.5 km... Jednak pociąg na starcie ma już 10 minut opóźnienia, rozmawiamy z konduktorem. Twierdzi, że nadrobimy to na trasie.... jakoś mu nie wierzę... 
I mam rację. Gdy docieramy do Częstochowy mamy 10 minut na dotarcie do dworca głównego. Wskakujemy do taksówki... pierunem docieramy na dworzec, udaje się jeszcze kupić bilety w kasie na dalszą podróż. Ufff.... Bezpieczni wracamy do domów :)

O ile przelot z Malty zajął nam 2.5 godziny to po Polsce przejazd to kolejne 6 godzin. 

Dzięki Karolina za kolejną niesamowitą podróż :)

Wstajemy nieco później niż pierwotnie planowaliśmy, może to zmęczenie dnia poprzedniego. Powolutku się zbieramy, dzisiaj dzień rowerowy, co bardzo nas cieszy. Choć... z kilku powodów nie wzięliśmy na Maltę ubrań rowerowych. Jadę więc w dżinsach ;) Nie pamiętam kiedy zrobiłem coś podobnego poza wyjazdami na myjnię ;) Obstawiam, że szwy zrobią swoje... cóż ciekawe jak będzie.

Podobnie jak i wczoraj korzystamy z mapy, mało szczegółowej mimo stali 1:40000 oraz nawigacji. Droga nie wydaje się początkowo specjalnie skomplikowana, musimy jednak ponownie przywyknąć do jazdy po niewłaściwej stronie drogi. Po jakimś czasie udaje się to ogarnąć i jazda jest bezpieczna. Gdzieniegdzie kluczymy pomiędzy uliczkami. Tyle, że dzisiaj już kościoły w środku miasta już na nas nie wywierają takiego wrażenia, są zbyt powszechne, są zbyt podobne do siebie. Podobnie dzieje się z opuncjami. Wczoraj z rana zatrzymywaliśmy się przy prawie każdej... Dzisiaj... to już codzienność ;)

Okolice Gudji © amiga

Għaxaq © amiga

Kościół w Għaxaq © amiga

Żejtun © amiga

Zbliżamy się do Marsaxlokk © amiga
Wczesny wyjazd ma pewne zalety, ruch na drogach jest mały, zresztą nie jedziemy przez wielkie miasta, tylko małe miasteczka. Wkrótce docieramy do morza. W zasadzie spotkaliśmy się z nim po raz pierwszy wczoraj, ale wiatr jakoś nas odstraszył od bezpośredniego kontaktu. Dziś jest inaczej... 

Kościół w centrum Marsaxlokk © amiga

W porcie Marsaxlokk © amiga

Sporo łódek :) © amiga
Gdy wychylamy się z nabrzeża widzimy krystalicznie czystą wodę, widać pływające w niej rybki, widać dno... Przypomina to nasze najczystsze rzeki i jeziora. Nie ma nic wspólnego z Bałtykiem, który od zawsze kojarzy mi się z pływającym syfem... Po prostu człowiek ma ochotę wskoczyć do takiej wody :)... Mija dobra chwila nim opuszczamy Marsaxlokk... 

W wodzie widać małe rybki © amiga

Marsaxlokk - port © amiga

Sporo łodzi © amiga

W oddali widać Marsaxlokk © amiga

Chyba trochę przesadzają z paleniem © amiga
Wyspa nie jest płaska, to w zasadzie skała, raz wyższa, raz niższa, podjazdy chwilami szokują, osobiście brakuje mi budów i pedałów SPD... Docieramy do Marsaskali, ponownie jesteśmy przy brzegu... Tutaj kontakt z wodą jest jeszcze bliższy... To naprawdę niesamowite... i chyba największe zaskoczenia. 

W drodze do Marsaskali © amiga

Okolice San Tumas © amiga

Pięknie tutaj © amiga

Niesamowicie czysta woda © amiga

Uśmiechnięta Posterunkowa :) © amiga

Morze Śródziemne © amiga
Powolutku jedziemy wzdłuż wybrzeża, jest pięknie, choć chwilami wiatr daje o sobie znać. W końcu postanawiamy odbić w kierunku centrum wyspy, ściąć część szlaku gdzie nie spodziewamy się niczego specjalnego, a mogłoby się to skończyć niepotrzebnymi przelotami tam i z powrotem. Mimo mapy i nawigacji udaje nam się kilka razy pojechać nie tak, na szczęście błędy dość szybko korygujemy. 

Mocno zabudowane wybrzeże © amiga

Łodzie wypłynęły chyba.... © amiga

Okolice Żonqor © amiga

Ciekawe miejsce © amiga

Łodzie nawet na skrzyżowaniach dróg © amiga

Madonna Tad-Dawl Chapel © amiga

Jedzie samochód, jak tu się minąć? © amiga
Słońce pali niemiłosiernie, po pierwszej opaleniźnie jeszcze schodzi mi skóra, a już szykuje się kolejna ;) Gdy docieramy w okolice Tarxien zaczynamy kołować po mieście, są chwile gdzie ruch samochodowy jest paskudny, gdzie postanawiamy połamać trochę przepisów jadąc chodnikiem. Jest bezpieczniej, mimo, że ludzie dziwnie na nas się patrzą. I co z tego ;) Trafiamy na pastizzerie, zaopatrujemy się w kilka lokalnych przysmaków. Każdy z innym nadzieniem i kombinujemy gdzie zjeść. Spokojne miejsce z ławeczką odnajdujemy do kilku minutach. To okazja by zajrzeć do mapy i ustalić gdzie właściwie jesteśmy. Po Zsynchronizowaniu nawigacji z mapą, okazuje się, że w okolicy jest kilka ciekawych pozycji do obejrzenia, ale to po drugim śniadaniu :)

Kościół Matki Bożej Łaskawej w Żabbar © amiga

Dalej mam wrażenie, że wszyscy jadą pod prąd ;) © amiga

Paola Parish Church © amiga

Przerwa w Tarxien © amiga

Kościół w Tarxien © amiga

Malta Islamic Center © amiga

Droga do Valetty © amiga
Trochę pokrążyliśmy po Tarxien, wracamy na wybrzeże, tym razem północno-wschodnia część. Widoki niesamowite, kierujemy się do Valetty, to stolica Malty. Jak to zawsze bywa w takich miejscach liczba turystów zabija naszą chęć zwiedzania, tak więc kilka szybkich zdjęć i uciekamy dalej. Wyjeżdżając z miasta, w zasadzie to gdy jesteśmy pod murami Valetty jakaś baba otwiera drzwi samochodu może metr przed Karoliną, jestem kilka metrów za zdarzeniem, ale gacie mam pełne... Karolina nie miała szans na wyhamowanie. Uderzyła w drzwi... Baba coś pyskuje, sam na nią krzyczę, Karolina odjeżdża.... Po kilkuset metrach zjeżdża na pobocze... Adrenalina puściła.... widzę jak się trzęsie, siadamy odpoczywamy, pocieszam ją, zjadamy trzecie śniadanie ;), Mija dobre kilkadziesiąt minut. Mimo, że chodnik jest wąski korzystamy z niego, mimo tego, że od czasu do czasu pojawiają się piesi... 

Z murów Valetty © amiga

Niesamowite widoki © amiga

Widok na Florianę © amiga

W kierunku Valetty © amiga

Mury i winda w Valettcie © amiga

Górny ogród © amiga

Widoki zapierają dech © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Uliczki w Valettcie © amiga

Fort Manoel © amiga

Floriana Heritage Trail © amiga

Sarria Church - Floriana © amiga

Msida - port © amiga
Docieramy w do Msidy, tutaj możemy dać sobie spokój z drogami, pojawia się szeroka promenada, możemy się rozkoszować widokami, nie musimy mieć oczu dookoła głowy, a to pomaga, po niedawnym zdarzeniu. Jeszcze jakiś czas jedziemy wzdłuż wybrzeża, jednak patrząc na zegarki i dystans do Mosty modyfikujemy trasę. Oczywiście kręcimy się gdzieś pomiędzy miasteczkami źle, skręciliśmy i .... by nie zaliczać podjazdu po raz drugi wnosimy rowery po schodach. Jest szybciej i krócej ;)

Msida Parish Church © amiga

Szeroka promenada © amiga

Żaglowiec w porcie © amiga

Balluta © amiga

Wąskie drogi pomiędzy kamiennymi murami © amiga
W San Gwan odnajdujemy Lidla, muszę się napić, słońce robi swoje, a może źródełko wyschło. Wpadam do środka i... jakoś podobnie jest... Postanawiam prócz picia kupić Liony, pewnie będą smakować inaczej ;). Gdy spoglądam na skład widzę napis.... wyprodukowano w Polsce i Warszawski adres ;) Za to Kinnie niesamowicie dobre. Czuję gorzką pomarańczę, chyba cynamon. W Polsce nie widziałem tego napoju, a szkoda. Jest pyszny... 
Wkrótce ruszamy dalej... zahaczając to tu to tam. Do Mosty docieramy kilkanaście minut przed czasem... 

Resztki wiatraka © amiga

Bazylika św. Heleny w Birkirkara © amiga

Chwilę rozmawiamy z właścicielem rowerów, chyba zaskoczyliśmy go taką trasą :) Mówi że Karolina to twarda twardej baby... :) I ma rację, ma całkowitą rację :) Wkrótce rozstajemy się z przemiłym panem i kombinujemy co dalej z tam pięknie rozpoczętym dniem :)

Pomysłów było kilka, pierwszy i podstawowy to z buta wrócić na kwaterę... tylko czegoś żal... Po namyśle wskakujemy do autobusu jadącego na zachodnie wybrzeże :)... 3 euro później jesteśmy na miejscu, przy plażach pokrytych piaskiem. Do zachodu słońca jakieś 2 godziny, Jesteśmy ciut za wcześnie, może gdyby ta nie wiało, to byśmy zostali tutaj dłużej. Trochę spacerujemy, trochę focimy i... pakujemy się do kolejnego autobusu tym razem do Valetty.

Okolice Manikaty © amiga

Zaskoczył mnie ten rower na Malcie ;) © amiga

Wieża Għajn Tuffieħa © amiga

Jedna z niewielu plaż na Malcie © amiga

Słońce coraz nliżej © amiga

Golden Bay Beach © amiga

Lubię taki eklimaty © amiga

Wieczór w Valettcie © amiga

Słońce już zachodzi © amiga

Mury Valetty o zachodzie słońca © amiga

Turystów pełno © amiga

Słońce zaczyna zachodzić, do odjazdu autobusu na kwaterę mamy jeszcze kilkadziesiąt minut, wykorzystujemy to na szybkie odwiedzenia miasta, po raz drugi, tym razem bez rowerów. Turystów jak mrówków, postanawiamy wrócić tutaj jutro o świcie. Myślę, że turyści będą jeszcze spali. To dobry pomysł :)
Tak więc wskakujemy do kolejnego autobusu i po 30 minutach lądujemy pod kwaterą. Jest ciemno gdy wchodzimy do środka... Pora na późną kolację, na szybkie częściowe spakowanie się. Jutro pierwszy autobus do Valetty odjeżdża o 5:30.... 

Pierwszy dzień pobytu na Malcie. Noc była wyjątkowo krótka. Brak wody zdatnej do picia dał nam się we znaki. Przed 6:00 gnamy na miasto poszukać jakiegokolwiek otwartego sklepu, marketu, czegokolwiek... 

Zaskakuje to, że już kilka sklepów działa, malutkie lokalne sklepiki, zawartość różna. W większości nie ujmują, po prostu małe coś... podobne do sklepików u nas tak sprzed... 20 lat ;) Wyjątek stanowi piekarnia... Tutaj czas zatrzymał się dobre 100 lat temu :) 
Kupujemy niesamowicie pachnący chleb i coś w rodzaju bułek ;) W zasadzie to duży chleb i 2 maleńkie ;) 

Po zakupach pędzimy na kwaterę, strasznie chce nam się pić... Ostatni raz cokolwiek piliśmy jeszcze we Wrocławiu. Na Malcie nie było jak, nie było gdzie. Przed północą wszystko było zamknięte, a deszcz dodatkowo przegonił nas na kwaterę ;)

Po pysznym śniadaniu - ten chleb do dzisiaj mi się śni :) i uzupełnieniu elektrolitów, pakujemy się. Plan to długie spacerowanie. Pójdziemy gdzie nas oczy poniosą. 

Il-Gudja - Malta - o poranku © amiga

St. Mary's Parish Church © amiga
Problemem jest mapa, jest taka sobie, mam w telefonie OSMAnda z bardzo szczegółowymi mapami i nawigacją, ale nie chcemy z tego korzystać cały czas. Zobaczymy jak nam pójdzie. Mijamy lotnisko i kierujemy się na Niebieskie groty. Do przejścia około 8 km... Po drodze podziwiamy architekturę, zaskakują nas wszechobecne opuncje :) 

Wczoraj w nocy tutaj lądowaliśmy :) © amiga

Z opuncjami ;) © amiga

Opuncja z bliska © amiga

Czyżby cytryny? © amiga
Gdzieniegdzie widać drzewa z cytrynami :), rosną jak u nas jabłonie. Udaje się kupić Pastizzi, chwilę później zajadamy się nimi :) Pycha... Możemy iść dalej ;)

U nas najwyżej jabłka ;) © amiga
Krajobraz jest tak inny od Polskiego, to fajna odmiana. Jest inaczej. Biała zabudowa po jakimś czasie męczy oczy, trochę żałuję, że okulary przeciwsłoneczne zostały na kwaterze. Ale dam radę. Wiatr chwilami daje się we znaki, są miejsca gdzie chce nam urwać głowy ;)

Panorama z Tal-Bebbux © amiga

Maltańskie uliczki © amiga
Gdy tylko jest okazja wejść do kościoła, to korzystamy z tego. Wnętrza piękne. Zaskakujące. Ciekawe kiedy nam się to znudzi ;)

Malta Kościoł w Kirkopie © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Kościół św. Katarzyny w Żurrieq © amiga

Jeden z niewielu cmentarzy na Malcie © amiga

Kościoły na Malcie zaskakują... © amiga
Idąc dalej, zaglądamy do mapy, włączyliśmy nawigację by nie zgubić się wśród uliczek, ale dzięki mapie jest szansa że nie pominiemy ciekawszych obiektów na trasie. Tak też jest z wiatrakiem :) Widać go z daleka, choć pewnie bez mapy przeszlibyśmy 2-3 uliczki dalej i tyle by z tego było. 

Kościoły na Malcie zaskakują... © amiga

Pod kościołem na Malcie © amiga

Piękna zabudowa © amiga
Zbliżamy się powolutku do Blue Grotto, postanawiamy zajrzeć czy dzisiaj pływają łódki, wg oficjalnej strony wszystko działa, jest otwarte, jednak coś nam się nie podoba. Idziemy jednak dalej. Z punktu widokowego przyglądamy się okolicy, nie ma łódek... Jednak twardo idziemy dalej. 

Droga gdzieś tam prowadzi © amiga

W oddali widać morze :) © amiga

Kozy? Trafiliśmy do Pacanowa? © amiga

Trochę bardziej zielono © amiga

Coraz bardziej widać morze © amiga

Blue Grotto - szkoda, że nie udało nam się popłynąć do nich © amiga

Zadowoleni w drodze do Niebieskich Grot © amiga

Ale widoki © amiga

Wyspa w oddali © amiga

Klify :) © amiga

Skaliste wybrzeże © amiga

Skaliste wybrzeże © amiga
Przy brzegu... rozczarowanie. Jednak łódki nie pływają, zbyt silny wiatr. Szkoda tylko, że na stronie nie było o tym ani słowa. Trochę rozgoryczeni wpadamy do kawiarni, zamawiamy 2 kawy i zajadamy się ciastem prosto z Polski :) Spoglądamy na siebie, musimy wrócić tą samą trasą, ale... chwila... przecież tutaj jeżdżą autobusy.... zaglądamy do przewodnika gdzie jest rozrysowana mapa komunikacji. Sprawdzamy rozkład na przystanku, autobus będzie za kilkanaście minut :) Możemy się poopalać... 

Wysmarowana Karolina :) © amiga
Gdy podjeżdża pakujemy się do środka, płacimy 3 euro za dwa bilety na 2 godziny i jedziemy w odwiedziny do Klifów Dingli, wysiadamy i na spokojnie idziemy dalej pieszo podziwiając okolicę :) Na otwartym terenie wiatr chce nam chwilami urwać głowy, ale nie poddajemy się...  

Radar dopplerowski :) na Malcie © amiga

Pięknie miejsce © amiga

Opuncje :) © amiga

Panorama Maltańska © amiga

Znajome zwierzaki ;) © amiga

Trochę brakuje mi drzew © amiga

Klify Dingli © amiga

Dingli Cliffs © amiga

Kaplica Marii Magdaleny w pobliżu Klifów Dingli © amiga

Kaplica św. Marii Magdaleny w Dingli © amiga

Jeszcze raz klify © amiga

Radar coraz bliżej © amiga

Klify Dingli © amiga

Klify Dingli © amiga

Klify Dingli © amiga
W końcu pora skierować się do wnętrza wyspy, kierunek Mdina, oczywiście po drodze jest trochę innych miasteczek. Ich budowa coraz bardziej powszednieje. W centrum wielki kościół, dookoła biała zabudowa i wąskie uliczki. Podziwiam kierowców autobusów, jak oni tutaj manewrują... Szok... Gdzieś pomiędzy miasteczkami trafiamy na owocującą Opuncję, zrywamy kilka owoców, pakujemy do woreczka i... idziemy dalej. Spróbujemy ich po dotarciu do kwatery :)

Akcent rowerowy :) © amiga

Zbliżamy się do jakiegoś miasteczka © amiga

Kwitnąca opuncja © amiga

Magiczne okienko © amiga

Kolejny kościołek © amiga

Wnętrze kościołka © amiga

Kościoły bardzo podobne do siebie © amiga

St. Mary's Parish Church © amiga

Te uliczni się nie nudzą © amiga

Zastanawia mnie cały czas po diabła te samochody na tak małej wyspie... © amiga

Rondo? © amiga

Trochę szerszy chodnik ;) © amiga

W Mdinie © amiga
Gdy docieramy do Mdiny miasto trochę nas zaskakuje, jest inne od tego co do tej pory widzieliśmy, uliczki są jeszcze węższe, mury wyższe, na większości uliczek panuje przyjemny cień. Wspinamy się na mury by zrobić zdjęcie, tutaj tak wieje, że ledwo da się oddychać, szybka fora i uciekamy... ;) Trochę błądzimy ale opuszczamy miasto i kierujemy się na Mostę. 

Brama główna w Mdinie © amiga

Alejki nieco poniżej © amiga

Brama w Mdinie © amiga

Wąskie uliczki w Mdinie © amiga

Szokuje mnie taka zabudowa... © amiga

U nas chyba niewyobrażalne... © amiga

Jakiś Krzaczek © amiga

Dalej uważam, że w takich miejscach samochody nie powinny mieć wjazdu © amiga

Widoki z murów w Mdinie © amiga

Mdina z daleka © amiga

Mdina w oddali © amiga
Droga zajmuje nam trochę czasu, Mdina powolutku ginie nam z oczu, Ruch jakby większy, za to wpadamy na szatański pomysł. Pierwotny plan zakładał wyprawę na rowerze, ale tuż przed wyjazdem zrezygnowaliśmy z rezerwacji nastawiając się na wycieczki piesze. Jednak Karolina pamięta miej więcej gdzie była wypożyczalnia w Moście. Sprawdzamy to na Google i... tam też się kierujemy. Punkt jest jeszcze zamknięty, mamy trochę czasu więc udajemy się do ścisłego centrum. Udaje się zwiedzić rotundę, wejście po 2 euro, ale warto. Kościół jest inny od tego co do tej pory widzieliśmy. W sumie spędzamy tam dobre kilkadziesiąt minut. 
Wracamy do wypożyczali, na miejscu okazuje się, że tutaj tylko składa się zamówienia, a wypożyczalnia jest gdzie indziej. Dostajemy adres i tam też się udajemy. 

Miasto Ciszy coraz dalej © amiga

Rotunda w Moście © amiga

W rotundzie w Moście © amiga

W rotundzie w Moście © amiga

Piękne wnętrze © amiga

Szokujące wnętrze © amiga

Znaleziona czaszka © amiga
Na miejscu rozczarowanie, punkt jest zamknięty, ale... obok jest sklep rowerowy, chwila rozmowy i sprzedawca dzwoni do znajomego... Mamy podejść jakiś km dalej. Będzie czekał... Cóż... idziemy i. rowerki na nas czekają. Co prawda daleko im do tego do czego przywykliśmy, ale mają dwa koła ;) Umawiamy się na oddanie w dniu kolejnym około 17... Tak więc po prawie 30 km wsiadamy na rowery i ruszamy w dalszą drogę... 
 

Pożyczone rowerski © amiga

Trudno jest się przyzwyczaić do rowerów... Są ciut za małe, amortyzatory to zwykłe sprężyny. Brak pedałów SPD też mnie trochę opóźnia. Ale najważniejsze, że jedziemy. Z perspektywy siodełka świat wydaje się lepszy. Tylko te drogi, ten ruch lewostronny, i te ronda. Koszmarne ronda. Na tych nieco bardziej ruchliwych siada nam psychika... Muszę przyznać, że gorszych kierowców nie widziałem... Na szczęście boczne drogi pomagają, tutaj można jechać. Cisza  spokój, od czasu tylko jedzie samochód dający znać z daleka, że się zbliża... 


Z daleka od centrum © amiga

Boczne drogi na Malcie © amiga
Czas strasznie ucieka, chcemy być na mecie przed zmrokiem, a ten zapada w ciągu kilkunastu minut po zachodzi słońca. Mało tego dzień jest krótszy niż w Polsce. 

Qormi © amiga

San Bastjan Church © amiga

Przy polu Glfowym © amiga

St. Andrew's Church © amiga

Malutki cmentarz na Malcie © amiga
Do kwatery docieramy gdy zaczyna się ściemniać, rowerki zostają na parterze w przedsionku, profilaktycznie informujemy o tym właścicielkę. Teraz pora na kolację, pora na piwo Maltańskie, pora na owoce Opuncji ;)

I powiem tak, piwo... nie kupować, Nawet Lech bezalkoholowy bije na głowę to co tutaj piją. Za to opuncje są przyjemne w smaku. Przypominają mi kiwi. Te mniej dojrzałe są takie sobie, za to te mocno czerwone, czy raczej już bordowe są niezłe... 

Pora udać się na spoczynek, kolejny dzień zapowiada się intensywny :)

Dzień w drodze. Trasa dookoła polski :), Katowice - Myszków - Tomaszów Mazowiecki... 
Spotkanie z Karoliną i jedziemy do Wrocławia.... 

We Wrocławiu wydaje nam się, że mamy sporo czasy, tak więc co nieco zwiedzamy, zaglądamy tu i ówdzie, gdy nagle okazuje się, że czas gdzieś ucieka... Wynajmujemy więc na szybko rowerki miejskie i jedziemy w kierunku Lotniska... Zostawiamy rowery na ostatnim możliwym punkcie NextBikea. Szkoda, że nie ma go na lotnisku. Ułatwiłoby to nam sprawę. Mamy godzinę i jakieś 5 km do przejścia.


Sprawdza chyba pogodę na telefonie ;) © amiga

Pomnik we Wrocławiu © amiga

Ślady po powodzi z 1997 roku © amiga

Pali się? © amiga

Jaś i Małgosia © amiga

Rynek Wrocławski © amiga

Makieta kościoła © amiga

2 czaszki :) © amiga

Wewnątrz kościoła pw św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu © amiga

Na zewnątrz kościoła © amiga

Rowerki dwa © amiga

Cmentarz żydowski we Wrocławiu © amiga
Karolina wpada na pomysł, a może by skorzystać z komunikacji miejskiej? Przystanek jest tuż obok. Zaglądamy... autobus będzie za 3 minuty :) Na szybko kupujemy bilety w biletomacie i... chwilę później przyjeżdża autobus. Po 10 może 15 minutach jesteśmy na lotnisku, mamy trochę czasu by coś zjeść, czegoś się napić. Aż do Malty nie będzie okazji na nic... chociaż może będzie w złotej strefie... ;) Gdzie 0.5l wody kosztuje 7zł... 

Na lotnisku © amiga
W końcu wsiadamy do samolotu. Jest po 21... za oknem czarna czerń... niewiele widać, jedynie światełka miasta nikną w dole. 

Na Malcie lądujemy około 23:40... Pada deszcz :)... Ciekawe... Prognozy o tym nie wspominały... 15 minut później jesteśmy już na kwaterze... Teraz szybko spać, bo dzień zapowiada się długi

Trzeci maja trzeba jakoś uczcić, pogoda... niepewna, choć nie powinno padać. Ruszamy dopiero przed 11, gdy zrobiło się nieco cieplej... Plan... w zasadzie jedziemy bez planu i bez map ;) Trochę to ewenement... ale co tam.. Karolina proponuje odwiedzenie różaneczników, bo mniej więcej w tym terminie kwitną. Jest to oczywiście uzależnione od pogody, od tego czy jest ciepło, czy padało itd... 
Będziemy jechali trochę na azymut, spoglądając na oznaczenia na drogach, myślę że trafimy :) 
Po wczorajszych testach nieco odmienionego Bociana zastanawiam się, czy będzie Karolinie wygodnie... Co jakiś czas spoglądam na jej pozycję, jest dużo lepiej niż było, ale jednak jeszcze troszkę można by podnieść kierownicę. Fakt to nie będzie pozycja MTB... tak źle będzie się jechało pod górę... ale najważniejsze jest by w tej chwili kręgosłup odpoczywał... 

Ruch jak w ulu © amiga

Uśmiechnięta Karolina © amiga

Aleja drzew ;) © amiga
Kierujemy się na Lubochnię, tam małe zaskoczenie, trwają jakieś uroczystości 3 majowe... mamy za to dostępny zupełnie pusty kościół. Korzystamy z tego skrzętnie. Dzięki temu Karolina odnajduje czaszkę :) Mnie zaskakuje okolica. Wybudowana wielka drewniana wiata i po przeciwnej stronie park... Tego nie było w zeszłym roku :)

W kościele w Lubochni © amiga

To coś zupełnie nowego © amiga

Tego parku też sobie nie przypominam © amiga

Bocian już w gnieździe © amiga
Kierujemy się na Małecz, tam zagłębiamy się w las i teraz mamy nieco większe wyzwanie, trzeba odnaleźć niewielki rezerwat, i jeszcze mniejsze stanowisko różaneczników. Trochę błądzimy, kręcimy się po okolicy, ale jest... Jesteśmy jakiś tydzień za wcześnie. Kwiaty dopiero zaczynają się otwierać, choć i tak wyglądają pięknie. 

W lasach w okolicach Małecza © amiga

Pięknie ścieżki leśne © amiga

Trochę spacerkiem © amiga

Już widać różaneczniki © amiga

Zaczynają kwitnąć © amiga

Pewnie za tydzień cały krzew będzie żółty © amiga

Jest i co zjeść ;) © amiga

Różaneczniki © amiga

Jesteśmy kilka dni za wcześnie © amiga

Inne kwiaty już w pełni rozwinięte © amiga

Leśnie ścieżki © amiga

Bocian po modyfikacjach © amiga
Po sesji zdjęciowej, zawracamy, pokonujemy początkowo tą samą drogę, tyle, że w przeciwnym kierunku. Rozmawiamy, gadamy... Karolina ma podobne spostrzeżenia jak jak, kierownica musi być jeszcze kilka cm wyżej... Sposoby naprawy są jeszcze 2... Krótszy mostek, bądź kierownica gięta z 3-4 cm ugięciem :) Poszukamy... A teraz cieszymy się drogą i ukwieconymi polanami :)

Można się dosiąść? © amiga

Kwitnąca łąka © amiga

Stokrotka © amiga

Maki © amiga
W Tomaszowie szybka decyzja, może obiad? Trafiamy do restauracji na Barlickiego 30, może nie do końca pasujemy do tego miejsca w gaciach rowerowych, ale... obsługa nie ma z tym problemu. Rozsiadamy się, zamawiamy kawę, coś do zjedzenia i... obiad zaskakuje. Początkowo nie przekonują mnie kluski, ale... dopiero z sosem urzekają smakiem :) Porcja solidna... Chwila odpoczynku i ruszamy dalej. Czasu mamy jeszcze sporo...Kierunek Biała góra, podjeżdżamy też pod zagrodę żubrów :)

Może coś na ząb? © amiga

Kopalnia Biała Góra © amiga

Nawet molo jest ;) © amiga

Szczęśliwa Karolina © amiga

Po tym szlaku nie jedziemy.... © amiga

Biała góra z drugiej strony © amiga

Takie szutry są OK © amiga

Tylko żubrów nie ma :( © amiga
Niestety w niej żubrów nie ma, zachorowały kilka lat temu na gruźlicę i nie przeżyły kuracji ołowiem :(,cóż zawracamy i kierujemy się nad zalew, na tamę... Strasznie wieje... Uciekamy stąd w kierunku grot Nagórzyckich . Dzisiaj ruch jest spory. Tam przynajmniej nie wieje... ;), temperatura też jest stała. 

Słonko od czasu do czasu wygląda zza chmurki © amiga

Na tamie zalewu Sulejowskiego © amiga

Pod grotami Nagórzyckimi © amiga

Chyba dzisiaj jest sporo zwiedzających © amiga
Powolutku zaczyna się robić późno, do Tomaszowa wracamy gdy słońce już zachodzi... Wycieczka udana, Karolina jeszcze ma kilka uwag odnośnie pozycji na Bocianie, ale to można jeszcze skorygować :)

Dzięki Karolina za te 3 dni... cd już za dnia parę :)

Dzień roboczy, ja co prawda mam wolne, ale Karolina nie. Za to mam trochę czasu by zająć się innymi przygotowaniami, podejść do biura, czy zmienić nieco konfigurację roweru Karoliny. Nowe siodełko i przedłużenie rury sterowej powinno wymusić bardziej wyprostowaną pozycję na rowerze. Jak będzie to się okaże... 
NA rowery wsiadamy dopiero po 18. To nie będzie wielka wyprawa. Do zachodu słońca mamy jakieś 3 godziny... Mam ze sobą komplet kluczy, bo po przeróbkach trzeba pewnie elementy wyregulować. 


Park Miejski w Tomaszowie Mazowieckim © amiga

Fontanna jeszcze nie działa © amiga

Wszystko już zielone :) © amiga

Pięknie jest :) © amiga
Pierwsza do poprawki idzie kierownica, chyba trochę za mocno ją skręciłem, bo uczucie jest takie jakby rower pływał. Pół obrotu śruby rozwiązuje problem. Jeszcze kilka małych poprawek wysokości oraz kąta ułożenia siodełka  i jest nieźle. Każda zmiana to oczywiście kilka km testów ;) Tak więc na spokojnie robimy kółeczko po okolicy. 

Rowerki czekają na nas © amiga

Słońce już nisko © amiga

Takie drogi lubię :) © amiga

Piękny nowy asfalt leśny ;) © amiga
Gdy zaczyna się ściemniać wracamy do miasta, w parku spotykamy znajomych :) Mija dobre pół godziny nim ruszamy dalej, jeszcze tylko zakupy w sklepie i... wracamy... Rower przygotowany do dłuższych jazd :) Przynajmniej tak nam się wydaje. 

Dom cygański... © amiga

Jest wczesny poranek pierwszego maja :)... Pomysł na dzisiaj... to spływ kajakowy. Pomysł podsunęła Karolina, czym mnie zaskoczyła, ale pozytywnie :). Cóż. rowerki zostają w garażu, a my piechotą udajemy się na przystań. Dość szybko zostajemy obsłużeni, odprawa trwa może minutę, pewnie dlatego, że wspomnieliśmy iż już kilka spływów mamy za sobą, w tym ten po Dunajcu... 

Pilica jest rzeką bardzo spokojną,  w zasadzie nawet można by powiedzieć, że "nudną"...  Gdy jednak już jesteśmy w środku, gdy płyniemy z nurtem rzeki, podziwiamy zmieniające się krajobrazy. Sporo ptactwa na samej rzece i w jej pobliżu. Żałuję, że nie wziąłem aparatu. Przydałby się większy obiektyw... 

Most kolejowy na Pilicy w Tomaszowie Mazowieckim © amiga
Po kilkunastu minutach płynięcia, małe zaskoczenie, na jednym z konarów, czy głazów wygrzewa się żółw... Chyba jakiś uciekinier z terrarium. To chyba nie był nasz błotny, wydaje mi się że był to żółw czerwonolicy, który zaaklimatyzował się u nas. Nie zmienia to faktu, że było to kompletne zaskoczenie. Karolinie udało się mu zrobić fotę :) Ja w tym czasie walczyłem z rzeką ;)

Spokojna Pilica © amiga

Chyba się nas wystraszyły © amiga

Chwila odpoczynku © amiga
Rzeka mimo, że spokojna, to chwilami zaskakuje, są płycizny, są i lekkie spiętrzenia, w jednym z takich miejsc zawiesiliśmy się na głazie wystającym z wody. Chwilę trwało zanim udało nam się wyswobodzić. Przez chwilę myślałem by wyjść z kajaka i go przepchnąć. Wody nie ma zbyt wiele... może 30-40 cm... Udało się jednak odepchnąć i popłynęliśmy dalej.

Trochę lasów wzdłuż rzeki © amiga

Pięknie tutaj © amiga

Kwiaty na brzegach Pilicy © amiga
W okolicach Teofilowa, mała przerwa, przybijamy do brzegu, ja zostaję pilnować kajaku, a Karolina łapie zasięg ;) Kilka minut na rozprostowanie kości i możemy płynąć dalej.  Do mety może 3 km, rozglądamy się jeszcze za źródełkiem Tuwima, gdzieś tutaj powinno być i... udaje się je odnaleźć. Z tej perspektywy widzę je po raz pierwszy. Zresztą i inne elementy krajobrazu Tomaszowskiego widzę po raz pierwszy od strony rzeki. 

Woda nie jest zbyt czysta :( © amiga

Cisza i spokój © amiga

Źródełko Tuwima © amiga

Już widać metę © amiga
Docieramy do Inowłodza, wysiadamy i... musimy trochę poczekać na transport. Dowiadujemy się, że może  to potrwać około 30 minut. A jako, że nie lubimy stać i nie robić nic idziemy na krótki spacer i pyszną kawę w pobliskiej kawiarni :)

Wiejskie klimaty w Inowłodzu © amiga

Wnętrze kościoła w Inowłodzu © amiga
Gdy wracamy na przystań, możemy wsiąść do samochodu i zostajemy odtransportowani do Tomaszowa. Jeszcze tylko spacer i jesteśmy w domu :) 

Poniedziałek Wielkanocny zapowiada się słonecznie i wietrznie. Wiatr jest od wschodu, co wyjątkowo nas ciszy. Za to informacja o możliwych przelotnych opadach już niekoniecznie. Wiemy, że im bliżej będziemy Sławkowa, tym mniejsza możliwość, że coś nas pokropi. Chociaż w lany poniedziałek.... hmmmm może jednak?

Na rowery wsiadamy kilka minut po 8, słońce troszkę już rozgrzało powietrze. Jednak kurtki wskazane, przynajmniej na najbliższą godzinę. Później będzie to uzależnione od tego co będzie się działo. Tuż za centrum Będkowa zaskakuje nas informacja o kopcu. Z daleka go widzimy jednak nie mamy w tej chwili ochoty na terenowe wygibasy. Tak więc szybkie zdjęcie z daleka i.... jedziemy dalej. Część trasy pokrywa nam się z tą z soboty, tak więc nie mamy potrzeby postojów zwiedzania, a sam przejazd jest szybki.. 

W Rudawie odbijamy na Pisary i tam wstępnie planujemy przejechać przez Nawojową Górę, choć ruch na głównej drodze jest tak niewielki, że plan zostaje uproszczony ;) Zresztą w Nawojowej Górze nic ciekawego nie ma... chyba, że góra ;) Za to tuż przed Tęczynkiem trafiamy na dworek, a chwilę później wjeżdżamy do Tęczynka. Dzięki pomysłowi o przejeździe główną drogą zaoszczędziliśmy sporo czasu :)

W oddali widać Kopiec Bzowskich © amiga

Dworek przed Krzeszowicami © amiga

Uśmiechnięta jak zawsze :) © amiga

Nowy dywanik wylali :) © amiga

Ciekawostka, ale po tym moście odbywa się ruch pieszy.... © amiga

W samym Tęczynku do odwiedzenia mamy bramę Zwierzyniecką, którą odpuściliśmy w Środę ze względu na remonty i nieprzejezdność dróg w  Krzeszowicach. Po samym Tęczynku jeszcze trochę się kręcimy. Na mapie zaznaczona jest drewniana dzwonnica. Oczywiście kilak zakrętów i jedziemy nie w tym kierunku ;) Szybka refleksja, zajrzenie na mapę, gps-a i... naprawiamy nasz błąd. Wyjeżdżając z Tęczynka zatrzymujemy się przy stawach, pamiętam je jeszcze gdy były prawie dzikie. Teraz wyglądają rewelacyjnie z wiatami z ławeczkami :) A my postanawiamy się posilić... 

Brama Zwierzyniecka © amiga

Kościół św Katarzyny w Tenczynku © amiga

Krótki postój przy stawach Tęczyńskich © amiga

PIęknie meijsce © amiga

Ruszamy po dobrych kilkunastu minutach, zaczyna się podjazd, długi, męczący, szczególnie jego ostatni odcinek. Z sakwami mamy tempo żółwia... Za to ze szczytu wzniesienia widoki są niesamowite :) Rozglądamy się w każdym kierunku, stajemy jeszcze 2 może 3 razy. Pod sam zamek jednak nie podjeżdżamy i tak pocałowalibyśmy klamkę. Zjeżdżając z górki kierujemy się na ścieżki które mają nas wyprowadzić do Puszczy Dulowskiej. Jednak w między czasie powstała droga która skutecznie odcięła nad od planowanego przejazdu. Musimy się nieco wrócić i podjechać z innej strony. W lesie cisza spokój. Nie czuć już wiatru, za to słychać uginające się drzewa. O ile szum liści jest dość przyjemny, przypomina nam morze, to skrzypiące konary przypominają nam o tym gdzie jesteśmy. 
Na ścieżce masa rowerzystów, pieszych, biegaczy... Karolina mówi, że przypomina jej to rodzinne strony :) I coś w tym jest... Okolice Tomaszowa wyglądają równie pięknie :) o czym nie raz już się przekonałem :)

Wiele razy już przy nim byłem, dzisiaj nieco inna trasa... © amiga

Jeszcze tutaj wrócimy :) © amiga

Panorama okolic Rudna © amiga

Górki za nami © amiga

Troszkę z górki © amiga

W Puszczy Dulowskiej © amiga
Gdzieś przed Młoszową jeszcze w puszczy stajemy na kolejny popas, zrywa się dość nieprzyjemny silny wiatr... Jest to zgodne z prognozami na meteo.pl. Pamiętam jeszcze, że była informacja o możliwych opadach mniej więcej w tym samym czasie. Ale te na szczęście nas omijają. Po krótkej przerwie podjeżdżamy do pobliskiego Pałacu, a dalej kierujemy się na Trzebinię. Po raz drugi korzystamy z nieco bardziej ruchliwej drogi... Dzisiaj na niej jest spokojnie... tak więc nie ma problemu. 

Pałac Florkiewiczów w Młoszowej © amiga

Młoszowa - przy pałacu © amiga

Sama Trzebinia... cóż... uśpiona jeszcze, w centrum nie ma ludzi. Za to jest otwarta Żabka i to w najlepszym momencie. Pora kupić jakieś zapasy napojów :) Ruszamy dalej kierując się na Sierszę, sama droga tym razem średnio przyjemna, o dziwo ruch na niej jest większy niż na 79. Trochę to zaskakuje, ciekawe gdzie ludzie tak gnają w święta... Wydawało by się, że powinni zostać w domach, ew wybrać się na jakieś spacery. Gdy skręcamy na Sierszę znowu jest spokojnie :)

Centrum Trzebinii © amiga

Trzebiński rynek © amiga

Dwór Zieleniewskich w Trzebini © amiga

Dworek w Sierszy? © amiga
Na miejsce docieramy dość szybko, teraz tylko trafić w dobry zjazd do lasu... i nie pokręcić szlaków... Z tym nie mamy problemów. Las jest przepiękny. Hahamy się prawie cały czas. Za to zaskakuje nas krzyż przydrożny. Myśleliśmy, że to jeden z tych stawianych ot tak przy drogach, na rozstajach... a ten jest jednak inny. Jest poświęcony ofiarom cholery. Zawsze myślałem, że raczej robi się cmentarze, mogiły choleryczne, a tutaj mamy krzyż. Nie wyklucza to, oczywiście tego, że pod nim może być jakaś mogiła, ale takiej informacji tam nie ma. Dopiero w domu sprawdziłem z ciekawości to miejsce i okazało się, że w tym miejscu był cmentarz choleryczny. W tej chwili został tylko krzyż pamiątkowy poświęcony ofiarom cholery z lat 1853-1855. 

Na leśnym szlaku przed Jaworznem © amiga

Krzyż Choleryczny © amiga
Z lasu wyjeżdżamy w Ciężkowicach i trochę się zagadaliśmy, w efekcie zrobiliśmy wielkie koło po dzielnicy ;), na szczęście szybko ustalamy właściwy kierunek dzięki uprzejmości mieszkanki. Naprawiamy błąd i jedziemy do naszego PK którym jest stare wyrobisko a obecnie zalany kamieniołom Koparki i zbiornik Wydra. Krystalicznie czysta woda szokuje, Wszędzie dookoła jest co oglądać, jest na czym zawiesić oko. Na chwilę nawet porzucamy roweru i idziemy pospacerować :) Gdyby jeszcze tak nie wiało ;)

Kamieniołom Koparki © amiga

Widok na Kamieniołom © amiga

Zbiornik Wydra © amiga

Nad Zbiornikiem Wydra © amiga

Uśmiechnięta Karolina :) © amiga

Piękne miejsce © amiga

Widok na Kamieniołom © amiga
Jest idealna pora by coś zjeść, w pobliżu jest zalew Sosina, liczymy na to, że na miejscu będzie coś otwarte. Tyle, że trzeba tam dojechać, a część trasy mamy pod wiatr... Chwilami nie ma lekko ;). Na miejscu stajemy przy otwartym Hotelu Wodnik. Restauracja jest otwarta :) Zamawiamy po kawie i czymś do jedzenia. Rozsiadamy się na zewnątrz. Gdy podają nam dania okazuje się że nie był to najlepszy wybór. Zimny wiatr szybko studzi nasze posiłki... Może też nasza ocena dań jest taka sobie... Mimo, że niby mamy różne dania, do wkład jest naszym zdaniem identyczny. Różnica jest na makaronie i tym, że mam dodatkowo zapieczony ser... reszta wygląda identycznie. Byliśmy głodni, mimo pewnych niedoskonałości wszystko zniknęło z talerzy ;) Pora ruszać dalej. Tyle, że na horyzoncie widać jakąś ciemną chmur. Zerwał się też nieco silniejszy wiatr.... Kierujemy się do Sławkowa korzystając z niebieskiego pieszego szlaku... Pierwsze kilkaset metrów to piach... Na szczęście dalej jest trochę asfaltu i szutrów... Zaczyna kropić. 

Znajdź 5 pochylone drzewo po lewej stronie ;) - idealny punkt na rajdy © amiga
Docieramy do granicy województw, pada deszcz. Jest nieprzyjemnie, a trzeba pokonać dość paskudny mostek. Z jednej strony jest lekko podmyty, ale dajemy radę... Naciskamy mocniej na pedały by jak najszybciej dojechać do cywilizacji. Gdy trafiamy na pierwszą wiatę przystankową chowamy się do środka i.... w tym momencie przestaje padać ;) Cóż... ruszamy dalej po mokrych drogach. Zaczyna być duszno, woda paruje. Wkrótce docieramy do centrum Sławkowa :). Na rynku  chwila odpoczynku i szybki objazd miasteczka. 

Mostek na Białej Przemszy pomiędzy śląskim, a małopolskim © amiga

Restauracja czy raczej Karczma w Sławkowie © amiga

Rynek w Sławkowie © amiga

Sławkowska Sukiennice :) - Urząd Miasta © amiga

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego © amiga

Wnętrze kościoła w Sławkowie © amiga
Po około 15 minutach podjeżdżamy do punktu końcowego trasy. Żegnam się z Karoliną, licząc na szybkie kolejne spotkanie i jadę na dworzec kolejowy, gdzie wsiadam do pociągu. W Katowicach szybka przesiadka do kolejnego pociągu i jestem w Piotrowicach. Stąd mam 1.5 km do domu. 

Kapliczka w Sławkowie © amiga

Jest i czaszka © amiga
Święta minęły szybko, były zaskakujące, niesamowite... Mam nadzieję, że kolejne będą równie ciekawe. A to wszystko dzięki Karolinie. Dziękuję :-*