Ruszam kilka minut po 7, trochę się zdziwiłem, zanim wyszedłem z domu nie przyglądałem się temperaturze, za oknem świeciło słońce, więc założyłem, że jest ciepło... 

Było +13... a ja na krótko, nie chciało mi się wracać, liczyłem na to, że szybko się ociepli. Wiatr też dawał popalić, wydawało się, że będzie słabszy, przynajmniej wg meteo.pl... Nie był.


Niby słoneczki świeci, ale 13 stopni zaskoczyło © amiga
Jazda idzie trochę ciężko, ale daję radę... rozkręcam się powoli... zakwasy już prawie odpuściły, jednak czuję jakieś lekkie zmęczenie... 
W Kochłowicach odbijam na szlak wzdłuż potoku Bielszowickiego... dzisiaj nie mam ochoty na jazdę pod górkę... może to błąd, a może nie... 

Krótka "terenowa" opcja © amiga
Wracam na szosy na Wirku, jest już cieplej, licznik pokazuje +16... tyle, że wiatr nie słabnie. Trochę obawiam się przejazdu przez Zabrze, jednak niepotrzebnie, okazuje się, że jestem po 8, więc ruch maleje. W Gliwicach jest podobnie niewiele samochodów, trochę rowerzystów.... i tyle. 

Wjazd do Gliwic © amiga

Kibelek mnie wyprzedził ;) © amiga
Docieram do firmy... czas taki sobie... mam nadzieję, że siły i ochota wrócą jak najszybciej... ;)

Wyjeżdżam nieco wcześniej, jest około 16:40, nieźle, jest ciepło, lekki wiatr, świeci słońce, ale nie jest gorąco. Ruch na drogach niewielki, co trochę mnie zaskakuje, ale nie przeszkadza. Jadę szosami, niby jest czas i ochota, ale czuję jeszcze zakwasy, a po drogi chyba najwyższa pora dokończyć kilka wpisów na BS... Wyjazd integracyjny trochę rozwalił mi standardowe plany... ale, powoli wychodzę na prostą ;)

Jedzie pociąg... i trzeba chwilę odstać © amiga

Na Bielszowickiej © amiga
Gdzieś w Rudzie Śląskiej przypominam sobie, że miałem odebrać tarczę hamulcową w GiGi Sport na Ligocie, więc po drodze zahaczam o sklep, mają, kupuję jeszcze klocki - przydadzą się ;) Ich akurat nigdy za mało... A jako, że wieczorem pewnie pochylę się nad rowerem, to wypadałoby go opłukać z syfu... więc podjeżdżam na myjnię, 2zł później ruszam do domu... 

Lekko z górki na Wireckiej © amiga

Krótka wizyta w GiGi Sport © amiga

Jeszcze tylko spłukać rower © amiga
Sam dojazd był przyjemny, oby jutro i pojutrze było podobnie :)

Ruszam z domu nieco wcześniej niż wczoraj, widzę, że w nocy musiało solidnie lać, drogi mokre, jest dość chłodno, nawet decyduję się na ubranie przeciwdeszczówki, wiatr też dokłada swoje, dzisiaj niestety wieje w twarz... jest silny, porywisty, jazda będzie ciężka. 

Mokry poranek.... dobrze, że już nie pada © amiga
Dobrze, że na drogach nie ma wielkiego ruchu. W Kochłowicach w kilku miejscach widzę dziwnie pochylone drzewa, czyżby nocna zawierucha była aż tak wielka? Z rana w wiadomościach pokazywali Radomsko, Koluszki, gdzie nawałnice połamały drzewa, pozalewały domy... Mam nadzieję, że drogę do pracy będę miał pozbawioną takich atrakcji

Zdaje się, że w nocy to było coś większego © amiga
Gdy docieram do Zabrza, widzę, że jednak coś musiało się dziać, wczoraj gdy wracałem na chodnikach było czysto, dzisiaj leżą na poboczu, czy na chodnikach dość spore połamane konary... oj musiało wiać... 

Najwięcej połamanych konarów jest w Zabrzu © amiga

Debil na rowerze, jazda bez trzymanki z wpatrywaniem się w komórkę © amiga
Trochę wymęczony przez wiatr docieram do pracy... w sumie było przyjemnie.... gdyby jeszcze nie urywało głowy, ale może na powrocie będzie wspomagało ;)

Ruszam dopiero kilkanaście minut po 17, jest gorąco 28 stopni, wieje lekki wiaterek w twarz. Jakieś 2 godziny temu przeszła krótka burza, prognozy jednak wspominają, że ma coś jeszcze popadać, Na radarach na tą chwilę czysto, jadę do domu najkrótszym wariantem, po pierwszy by coś mnie nie dopadło, po drogie, zakwasy dają o sobie znać... dalej czuję niektóre mięśnie... ;)


Pogoda dopisuje ;) © amiga

Drogi na szczęście puste, to zaleta tak późnego wyjazdu. 
Na podjazdach czuję, że boś mnie jeszcze boli... szczególnie gdy próbuję mocniej nacisnąć...  Na Wirku postanawiam ponownie przejechać się szlakiem wzdłuż potoku Bielszowickiego, dzisiaj jest sporo ludzi, rowerzystów, biegaczy, kijkarzy, spacerowiczów... 
Temperatura powolutku spada. ale ten stopnień niewiele zmienia... Mimo wszystko lubię takie temperatury...  Jeszcze miesiąc temu było +6, +7, padało.... gdzieś tam spadł śnieg... ech... ile się zmieniło od tego czasu

Wzdłuż potoku Bielszowckiego © amiga

Krótki podjazd © amiga

Praktycznie pod domem © amiga

Na spokojnie docieram do domu... jechało się wyjątkowo dobrze, deszcze mnie nie dopadł... ale i tak jestem mokry... ;)

Ruszam ze sporym poślizgiem, jest coś około 7:20, masakra jakaś. Zakwasy dają o sobie znać, ale jest lepiej... Z rana jeszcze mała zabawa z demontażem bagażnika, ze zmianą łańcucha... i czas uciekł... 

Na szczęście na drogach nie ma tragedii, bałem się, że tak późny wyjazd będzie powodował problemy.... ale nie... zacisków prawie nie ma, wiatr mam wrażenie, że wspomagający, jest dość ciepło, tylko te chmury... zresztą meteo wieszczy opady wieczorem, musiałbym wyjechać po 16, by była szansa przejazdu na sucho. 


Poranek dość ciepły, drogi pustawe © amiga

Tylko te chmury trochę straszą © amiga
Myślałem, że w Kochłowicach, czy na Wirku będzie jakaś jatka, ale też nie... przejazd bez zatrzymania, bez wariatów, spokojny, Dopiero w Bielszowicach muszę się zatrzymać na kilkanaście sekund. 
Do Zabrza dojeżdżam trochę po ósmej, więc miasto powoli się wyludnia, jadę najkrótszą trasą, najbardziej szosową, dzięki temu mam kilka minut oszczędności... 

Jeszcze 2 km i będę w firmie © amiga
Do firmy docieram w przyzwoitym czasie, myślałem że bolące łydki i uda będą mnie blokować i być może chwilami tak się działo, ale... to nei to co wczoraj gdy umierałem przy prędkości > 18 km/h ;)

Ruszam po 17, jeszcze kilka osób mnie zaczepiło o wycieczkę tą do Zakopca... zdaje się, że ci którzy pojechali byli zadowoleni, a Ci którzy nie pojechali, żałowali jak diabli.... 

Uda i łydki dalej bolą, walka ze schodami mnie przerasta, za to na rowerze jest jakby lepiej, tyle, że na niewielkich przełożeniach i z niewielką kadencją. Na dokładkę zabrałem ze sobą sakwy z rzeczami po wyjeździe... Sporo tego, kręcić się nie chce, i jeszcze ten wiatr w twarz.... 

Piękna pogoda © amiga
Późny wyjazd to mniejszy ruch, dopiero w Bielszowicach jakiś debil w ciężarówce wyprzedza mnie z zza dużą prędkością. Na Wirku dochodzę do wniosku, że nie mam ochoty na podjazdy, nie mam na nie sił... więc pakuję się wzdłuż potoku Bielszowickiego, ma jego końcu tylko 200 może 300m za to dość stromego podjazdu... Wolę to niż 1.5 km... standardowej drogi... ;)

Wariat w ciężarówce © amiga

Wzdłuż potoku Bielszowckiego © amiga
Wracam do cywilizacji w Kochłowicach, jeszcze tylko zjazd do Panewnik, podjazd na Ligotę i jestem w domu... Pozostało tylko wdrapać się na 1 piętro... masakra... Ledwo żyję... Mam nadzieję, że do jutra chociaż trochę to odpuści... 

Jeszcze trochę i będę w domu © amiga

Dzień niby ciepły, po nocnych opadach, z lekkim wiaterkiem... i wszystko byłoby ok gdyby nie zakwasy po zejściu z Giewontu... Z łóżka ledwo się zwlokłem, każde wstanie, przemieszczanie się, chodzenie, wchodzenie, schodzenie powoduje ból, szczególnie to ostatnie... masakra... 


Pogoda dopisuje © amiga

Wychodzę po 7, wiem jedno, nie będę dzisiaj szalał, nie będę naciskał mocniej na pedały, nie będę walczył z wiatrem, ze słabościami, z prędkością... 

Wsiadam na rower i powoli kręcę, zrzucam z przodu z największej zębatki, środkowa spokojnie wystarczy... 


Na Bielszowickiej pusto jak zawsze © amiga

Na szczęście ruch na drogach nie jest jakiś tragiczny, pozostaje tylko dojechać do pracy, do Gliwic... Krótkie przerwy na skrzyżowaniach powodują konieczność stanięcia na nodze, to nie jest przyjemne... za każdym razem, krzywię się, boli... i boleć będzie, myślę, że zakwasy potrzymają tydzień... Tak to jest jak się idzie w góry bez przygotowania... 


Nie podobają mi się te chmury © amiga

W takim sobie czasie docieram do firmy, humor mi się nieco poprawia gdy widzę, że takich jak ja paralityków jest pełno, w każdym kącie. Każdy kto był w górach buja się z lewej na prawo na schodach.... 

Cóż, pozostaje mieć nadzieję, że wieczorem będzie przyjemny powrót z pracy, zakwasy na bank jeszcze nie puszczą...  ;)

Kończy się spotkanie integracyjne, 10 rowerzystów szykuje się do powrotu na Śląsk, prognozy trochę straszą, jest coś o opadach, burzach gdzieś po 14 może 15... 
Plan A to jak się uda to dojechać do Gliwic, plan B do Żywca i wpakować się do pociągu.... 
O 9:00 z Darkiem, Marcinem, już czekamy na resztę rowerzystów... czas ucieka. Dopiero 40 minut później jesteśmy w komplecie... Możemy ruszyć... Początek to przebijanie się przez Zakopane... miasto totalnie niedrożne... to jeden z tych powodów dla których nie wracam tutaj z przyjemnością... W Katowicach mamy chyba mniejsze problemy z samochodami... ale cóż... może ktoś kiedyś się obudzi... i wywali samochody z miasta, zastępując je komunikacją miejską, z autobusami, tramwajami, czymkolwiek co 10 minut... A samochody niech stoją na obrzeżach miasta. 


Zakopane trochę zakorkowane © amiga
Wracamy mniej więcej tym samym szlakiem którym przyjechaliśmy, przez Kościelisko, droga tam jest zdecydowanie bardziej przyjazna rowerzystom, za to ten wiatr w twarz... 
Po wczorajszej wycieczce górskiej czuję solidne zakwasy, przez jakiś czas odmawiam zdrowaśki by jakoś dać radę, by przestało boleć... chodzić nie potrafię, za to jazda jakoś idzie... 

Na szczęście kierunek Kościelisko to dobra opcja © amiga

Kilkoro nas jest © amiga
Co jakiś czas spoglądam na licznik, miejscami pędzimy po 40 km/h, tylko pierwsza górka była naprawdę Ciężka... dalej jest lepiej, prawie cały czas z górki, aż do Namestova... 
Na rowerówce tej prowadzącej do Trestiny mało nie urywa nam głów... nie da się "normalnie" jechać, niby z górki, ale bez pedałowania rowery nie chcą jechać... robimy kilka krótkich przerw. 

To chyba będzie moja ulubiona DDRka © amiga

Ciekawe ile czasu zajęło przygotowanie tej rowerówki © amiga

Przerwa w wiacie © amiga

Gdzieś nam zniknęło kilka osób © amiga

Ach te widoczki © amiga

Będziemy mieli fotę ;) © amiga
Dopiero minąwszy tamę na Oravicy gdy obracamy się nieco na północ, wiatr jakby nas zaczął wspomagać, a przynajmniej nie przeszkadza. kilka górek... i kolejna przerwa, tym razem w Namestovie... Pozostało tylko 20 km podjazdu... tyle, że i on zaskakuje, o ile od Żywca na przełęcz Glinne to walka ze sobą, cały czas podjazd bez chwili oddechu, z potworem na końcu, tak od strony Słowackiej, nachylenie jest zmienne, sporo łagodniejsze niż po polskiej stronie, mało tego, po 500m podjazdu pojawia się zawsze krótki zjazd, jest chwila na odpoczynek przed kolejnym podjazdem.. 

Szybki przejazd przez tamę © amiga

Trochę cienia © amiga

Znowu w Namestovie © amiga

A niby miało być cały czas pod górkę © amiga

W połowie górki ;) © amiga


Wracamy do Polski © amiga
Gdy docieramy do granicy, decydujemy się na krótki postój i zakup serków ;)... Teraz trzeba zjechać, 20 km w dół... tyle, że w Korbielowie odłącza się od nas kilka osób, wsiadają do samochodów i kończą wycieczkę. Reszta jedzie dalej do Żywca... 

Na zjeździe do Żywca - szok że to podjechaliśmy © amiga
Gdy docieramy do centru, sprawdzamy radary, rozkład PKP i zapada decyzja... kończymy trasę w Żywcu... po pierwsze zmęczenie po 3 intensywnych dniach, po drugie idzie na nas ulewa... zresztą znajomi już informują, że w Czechowicach-Dziedzicach leje... 
Postanawiamy kupić bilety i coś zjeść...

Lubię takie mosty © amiga

Chyba pora coś zjeść © amiga
W między czasie Witek i Sławek jednak postanawiają dojechać do Gliwic, chcą powalczyć z żywiołami... około 16 żegnamy się... wsiadamy do pociągu i... jadąc przez Łodygowice widzimy, że za oknem leje... oj... 

Dworzec PKP w Żywcu © amiga

Wsiąść do pociągu © amiga

Rowery na wieszaki? © amiga
Trasa mija dość szybko, wysiadam najwcześniej bo w Katowicach-Piotrowicach, do domu mam 1,5 km. reszta ekipy jedzie do centrum Katowic by tam się przesiąść na pociąg do Gliwic.. Krótkie pożegnanie i jadę do domu...
Nieco później dostaję informację, że wszyscy w domach, wszyscy poza Sławkiem i Witkiem... Ten pierwszy dotarł do Żor, stwierdził, że nie ma sensu dalej walczyć z wiatrem, z ulewą... wezwał samochód... Witek jednak jedzie dalej... informacja, że jest bezpieczny dociera dopiero około 23:30... zaliczył całe 200 km... 

To było 4 bardzo intensywne dni... spotkanie integracyjne rewelacyjne, tyle, że standardowo najbardziej zadowoleni byli rowerzyści... :)
Z każdym rokiem trasa się wydłuża, 3 lata temu był Siewierz, 70 km na rowerze i około 30 osób wydawało się wyzwaniem nie do ogarnięcia, 2 lata temu, Wisła... około 90 km... 45 osób..., rok temu ponownie Wisła ale trasa dłuższa ponad 100km... 57 osób, w tym roku Zakopane 200km w 2 dni ponad 60 rowerzystów, strach pomyśleć co będzie za rok... 300km i 100 osób? ;)

Dzisiejszy dzień zapowiada się bezrowerowo, mimo tego cieszę się, zaplanowaną mamy wycieczkę górską, począwszy od Kasprowego Wierchu, aż po Giewont. Niby trasa niezbyt długa, ale w końcu to góry, jako, że miasta typu Wisła, Zakopane, Szczyrk, czy prawie dowolne inne kojarzą mi się z jarmarkiem, uciekam z takich miejsc, co najwyżej uważam, że służą jako punkty wyjściowe do czegokolwiek, to tak samo do tej pory traktowałem Tatry, unikałem ich jak ognia, ale, że firma zorganizowała nam wycieczkę górską, to trzeba z tego skorzystać, z 3 wariantów wybrałem podobno ten najtrudniejszy ;)

Z rana zrywamy się dość wcześnie, już o 9:20 jedziemy pod kolejkę na Kasprowy Wierch, szybki wjazd i... tracimy dobre 40 minut czekając na resztę wycieczkowiczów... ech... Nie zazdroszczę przewodnikowi, my mieliśmy podobne problemy w ostatnich 2 dniach... dzisiaj to On musi walczyć by wszyscy wyszli, trzymali się w kupie i najlepiej gdyby wrócili w jednym kawałku do Hotelu.... 

Widoki z góry niesamowite... ale już wiem, że mam ze sobą za mało picia, udaje się kupić coś w stacji kolejki, ceny zabijają... ale cóż... mogłem pójść na zakupy w dolinie.... Moja wina, woja wina... ;)

Gdy już ruszyliśmy okazało się, że szlak jest zupełnie inny niż to co mam w Beskidach, ścieżki wąskie, miejscami niebezpieczne, strome wejścia, zejścia... za to widoki.... Podobnie jak wczoraj są Ochy i Achy... 

Zaliczam więc Kasprowy Wierch, Goryczkowy Wierch, Goryczkową Czubę, Suche Czuby, Suchy Wierch, Kondratową Kopę (pierwszy raz jestem an wysokości >2000m) i na Koniec Wielki Giewont... Psychika lekko szwankuje, łażenie po skałach trzymając się kurczowo łańcuchów to nie mój ulubiony sport... 

Kilka minut na szczycie i pora zejść...

Poniżej kilka zdjęć z wycieczki


Bilet na kolejkę © amiga


Widok z Kasprowego Wierchu © amiga

Piękna szeroka droga, ale coś czuję, że nie nią pójdziemy dalej © amiga

Te widoki w Tatrach © amiga

By to zobaczyć trzeba trochę się pomęczyć © amiga

Na szczycie Kasprowego © amiga

Widać miejsce docelowe naszej wycieczki, niby blisko, a jednak daleko © amiga

Jakimś cudem ocalał © amiga


Uwielbiam takie widoki © amiga

Gdzieś tam w dole jest Zakopane © amiga

Słuchając bajania przewodnika © amiga

Piękna okolica © amiga

Idealna pogoda © amiga


Przerwa przed podejściem © amiga

Znowu pod górkę © amiga

Znajdź kozicę ;) © amiga

Stamtąd idziemy © amiga

Wiatr trochę dalej popalić © amiga

Piękny szlak, chociaż miejscami niebezpieczny © amiga

Giewont coraz bliżej © amiga

Oj będziemy pamiętać te zejścia © amiga

Pora na małą przerwę i kolejne opowiadanie © amiga

Piękny krajobraz © amiga

Śnieg miejscami jeszcze zalega © amiga

Dziwnie pusto na niektórych szlakach © amiga

Darek na tle gór © amiga

Wydaje się, że to już tak blisko © amiga

Kolejne zejście © amiga

Giewont coraz bliżej © amiga

Na szczycie Giewontu © amiga

Prawie cała ekipa ;) © amiga

Zejście, wcale nie jest łatwiejsze © amiga

W końcu nikt nie mówił, że będzie łatwo © amiga

Drugi dzień wyjazdu na spotkanie integracyjne, pobudka około 7, śniadanie, przygotowanie się, w między czasie dojeżdżają samochody z Gliwic z ekipą która dołącza się do nas dopiero dzisiaj.... 


W Korbielowie przed wyjazdem © amiga

Kawałek pod górkę © amiga

Jeszcze kawałek © amiga

Na granicy ze Słowacją © amiga

Kilka minut po 10 ruszamy, już na dzień dobry 3 km podjazd na przełęcz Glinne, tam chwila przerwy, grypy się scaliły, 5 minut rozmowy i ruszamy. Moja grupa liczy 12 osób... ciekawe gdzie te 3 które miały z nami jechać, kilka razy nawołuję, ale nie ma ich... trudno, takie straty mogą być wliczone w operację ;) Dopiero później się dowiaduję, że kilka osób zmieniało grupy, jechało we własnym gronie.... masakra... nie lubię takich sytuacji, bo nikt nad tym nie panuje. 


Z górki na pazurki © amiga

20 km zjazd do Namestova.... coś pięknego, rowery pędzą przez Słowackie wioski, miasteczka, górskie klimaty, widoki... kilka razy zauważam, że miejscowi, a może turyści robią zdjęcia, czy może kręcą filmy komórkami z naszego przejazdu ;)


W Namestovie © amiga


Plaża w Namestovie © amiga

Na zjeździe robimy 2 krótkie przerwy, by się połączyć, pozbierać do kupy, i lecimy dalej. 
W Namestovie na parkingu czeka na nas wsparcie ;) 3 samochody, jest dostępna woda, można pójść na plażę się poopalać, wykąpać... 

W końcu ruszamy, teraz 6 może 7 km po nieco bardziej ruchliwej drodze. Zastanawiałem się czy da się wyeliminować ten odcinek, ale.... to nie ma większego sensu, zrobiłaby się wycieczka czysto górska, a my mamy się poruszać szosami... 

Na tamie w okolicach Tresteny © amiga

Na tamie © amiga
Gdy zjeżdżamy na tamie na zalewie Oravskim jest już spokojnie, samochody jadą raz na kilka minut, pojawiają się pierwsze górki,  niewielkie, krótkie ale jednak trzeba je pokonać.

Kleisty podjazd © amiga

12% podjazd © amiga

Klejąca się droga do Tresteny © amiga

Stamtąd przyjechaliśmy © amiga

Najbardziej wredny podjazd na 12%, na dokładkę Słowacy zwinęli na nim asfalt, w zamian pozostawiając lepiące się coś... rowery dziwnie mlaskały, rower się kleił do powierzchni... masakra... 


Wkrótce jednak osiągamy Trestenę, to tutaj zaczyna się nowiutki  szlak rowerowo-rolkowy prowadzący aż do Nowego Targu. 
Do granicy mamy całe 13 km, z takimi widokami.... co chwilę ktoś przystaje, lecą Ochy i Achy... powstaje masa zdjęć... Widać Tatry, wpierw Słowackie, później nasze, widać Giewont... 

Na rowerówce do Chochołowa © amiga

W drodze, na szlaku rowerowo-rolkowym od Tresteny do Nowego Targu © amiga

Miejsce postojowe © amiga

Jedno z miejsc postojowych na rowerówce © amiga

W cieniu jednak jest przyjemnie © amiga

Chyba najpiękniejsza, najbardziej widokowa rowerówka jaką jechałem © amiga

Miejsce dla fotografów © amiga

Do Chochołowa już niedaleko © amiga
Wspinaczka trwa około godzinę z 2 krótkimi 10 minutowymi przerwami, na uzupełnienie elektrolitów czy poziomu cukru... 

Tuż za granicą odbijamy na Chochołów, 3 km idealnego asfaltu..., na miejscu czeka na nas posiłek w Restauracji u Śliwy, wydaje mi się, że spotkały się wszystkie 4 grupy... 


Opalenizna na Aliena ;) © amiga

Mija dobra godziny, gdy wychodzimy, jeszcze tylko wizyta w sklepie i możemy jechać do Zakopanego, przez Kościelisko, początkowo kilka osób narzeka, że stromy podjazd, ale nie jest długi a widoki rekompensują trudy... 

Nieco dalej od kościółka czeka na nas długi 5-6 km zjazd aż do centrum Zakopanego, rowery fruną, wszyscy zadowoleni... 


Jeden z ostatnich podjazdów w Kościelisku © amiga

Spory odcinek z górki © amiga


Bacówka tuż przed Zakopanem © amiga

Przerwa na maślankę ;) wprost od bacy © amiga

W Zakopanem pozostało tylko przebić się przez korki i dojechać do hotelu... jakieś 3 km dalej ;)


Ostania przerwa tuż przed hotelem © amiga

Pierwsza grupa dojechała przed 17, ostatnia około 18... Chyba nie było nikogo kto by marudził, kto by narzekał, komu by się nie podobała wycieczka.... 


Ostatni krótki postój tuż przed hotelem © amiga

Zaskoczeniem jest to, że im mamy dłuższą trasę do przejechanie tym więcej chętnych... jak kilka lat temu zaproponowaliśmy rowerowy wyjazd do Siewierza - około 70km to nazywano nas wariatami, tyle na rowerze się nie jeździ, a dzisiaj... 32 osoby zaliczyły 200 km w 2 dni, pozostałe 33 osoby 80 km po górach... Brawa dla wszystkich...

Pod Hotelem z Zakopanem © amiga

Widoki z hotelowego okna © amiga

A i wspomnieć należy, że w Piątek była jeszcze jedna grupa, 2 osobowa, Mariusz i Mark, którzy pokonali całe 200 km w piątek, wyjeżdżając z Gliwic około 9:00 i dojeżdżając na miejsce przed 19...

Aż strach pomyśleć gdzie będzie kolejne spotkanie integracyjne... może nad morzem.... ;)