Powrót z pracy prawie standardowo, nieco dłuższą drogą - przez całą długość Zabrza Makoszowy. Dobrze się jechało, było ciepło, jedynie wiatr mocno dawał się we znaki. W miejscach gdzie da się jechać >40km/h miałem ciężko uzyskać 30-35km/h. W lesie było na szczęście "normalnie" wiatr nie przeszkadzał, bo i jak ? (chyba, żeby rzucał mi kłody pod nogi, nie miał takiej siły ;)
Prognozy na jutro są dobre. Więc po raz kolejny będę miał okazję pojeździć. Heh. Jak mało jest mi potrzebne do szczęścia :)
Rano chłodno, za chłodno. Mam problemy z pozbieraniem się, ale gdy jestem na rowerze jest już dobrze. Pierwsze 30 min wolne, ze względu na temperaturę. Później już lepiej. Obserwuję mój cień na asfalcie, jest coraz dłuższy, coraz później wstaje słońce. Ech szkoda lata, długich dni. Znowu będzie zima i zero kręcenia :(
Przyszły rok będzie bardziej rowerowy, więcej gór, dużo więcej. Spodobało mi się. Korci mnie wyjazd rowerowy na 2-3 tygodnie na Ukrainę. Co z tego wyjdzie, jeszcze nie wiem, zobaczymy za rok
Droga powrotna nieco inna niż ta poranna. Zamiast jechać przez Kończyce pojechałem przez całą długość Zabrza Makoszowy. Lubię tą trasę, idzie się nieco zmęczyć, jest tam jeden podjazd podobny do tego co miałem okazję spotkać w górach czy jurze. Kto by pomyślał, że już po 24 godzinach będzie mi brakowało gór. Chyba znowu coś się we mnie zmieniło.
Poniedziałkowy wyjazd do pracy. Pogoda ma być taka sobie, ale jadę, trzeba rozruszać mięśnie po weekendzie. Tu i tam mnie coś boli ale to po glebkach. Zakwasów nie zauważyłem, z czego jestem i zadowolony, i trochę zdziwiony. Rano słońce pięknie świeciło, nie wiem co będzie po południu podczas powrotu. Mogę trafić na burze, ale już mnie to nie rusza. :) Wiem, że dam radę.
Jest piątek godzina 7:00 pobudka, szybkie śniadanie i rozpoczynam przygotowania do wyjazdu (planowany jest ok 16:30, ale wbrew pozorom jest go mało). Pierwszym punktem jest umycie i naoliwienie rowera po ... 3 tygodniach dojazdów do pracy. O 10:00, zawożę go do serwisu. Jest parę drobiazgów do wyregulowania/poprawienia, sam nie chcę się tym bawić. Po powrocie z serwisu sprawdzam check-listę i zaczynam się pakować. Trochę tego jest ..., w między czasie dociera kurier z karimatą i śpiworem. Ok. 14:00 z grubsza jestem gotowy i mogę już na spokojnie odebrać rower. Chwila odpoczynku i przyjeżdża Kosma. Jest już późno a mamy przed sobą ok 160km drogi. Początkowo jazda idzie nam całkiem nieźle, omijamy korek na A4 pomiędzy Katowicami a Brzęczkowicami, jednak na płatnym odcinku autostrady trwają w najlepsze remonty, więc o szybkim przemieszczaniu nie ma specjalnie mowy. Za Krakowem jest gorzej, przez kilkanaście km wleczemy się w żółwim tempie. Zapada zmrok. Mijamy kolejne miejscowości, w świetle księżyca majaczą na horyzoncie góry. Podjazdy na drodze są coraz "ciekawsze", momentami mamy wrażenie, że za chwilę droga się skończy przepaścią. W końcu po 21:00 docieramy na miejsce. Odbieramy gadgety (mapy, przewodniki itp.) i idziemy na salę gimnastyczną, gdzie mamy zadekować się na 2 dni. Warunki spartańskie, ale mające swój urok. Niektórym ciekawie się bawią i koszulka z numerem startowym ląduje na tablicy kosza :)
Jesteśmy zmęczeni więc, po browarze idziemy spać. Jutro czeka nas ciężki dzień. Jednak noc nie jest dla mnie łaskawa, Długo nie mogę zasnąć, ktoś chodzi, głośno rozmawia, jestem nie w swoim środowisku. W nocy wielokrotnie się budzę i rano jestem nied......y.
Dzień 1 Jest 6:00, boli mnie baniak (głowa, prochy nie pomagają), ale co zrobić start o 8:00 więc trzeba się pozbierać. W trakcie szybkiej kontroli rowerów okazuje się, że ktoś wykręcił w rowerze Kosmy, w nocy jedną ze śrub mocujących tylni hamulec. Q..wa M.ć . Początek imprezy i od razu problem. Zapowiada się, źle, zastępczej śruby nie mamy więc hamulec pewnie pozostanie rozpięty, w górach może to sprawić problem. Jednak gdy docieramy na miejsce startu okazuje się, że w centrum Iwkowej jest otwarty o godzinie 7:50 sklep z m.inn. z art. metalowymi i ..... są potrzebna nam śruby :). Więc jednak nie będzie tragedii. Ciąg dalszy to opóźniony start maratonu, organizatorzy dają ciała. Mapy nieprzygotowane. Mija cenna godzina. W końcu udaje się, dostajemy mapy okolicy z zaznaczonymi punktami. Monika wyznacza wstępnie trasę i ... ruszamy.
Punkt 1 - szczyt góry Machulec. Docieramy tam względnie szybko. Oczywiście pierwszy podjazd i mało płuc nie wyplułem, podejrzewałem, że to kondycja jednak dopiero po kilku podjazdach zrozumiałem, że błąd tkwi w technice. Tu nie da się jeździć na przełożeniach, których używam jeżdżąc do pracy - duży blat z przodu, i któraś z małych zębatek z tyłu. Męczę się niemiłosiernie. Ale docieramy na miejsce. Punkt zaliczony :) Zjeżdżając z góry zaliczyłem pierwszą glebę. Na czas nie wypiąłem się z pedałów :)
Punkt 2 - Źródło św. Świerada Idzie nam nadspodziewanie sprawnie, do brzegu jeziora Czchowskiego docieramy sporo przed czasem (zjazd był po asfalcie i płytach betonowych, ale było stromo, pierwszy raz jechałem 40km/h na zaciśniętych klamkach hamulcowych. Smród palonych klocków był moooocno wyczuwalny ;), pakujemy się na prom i po przepłynięciu na drugą stronę
jednak nie chcemy tracić czasu więc robimy fotki i szybko ruszamy dalej szukać kolejnego punktu.
Punkt 3 - Punkt widokowy Połom Mały Specjalnie nie kombinując jedziemy drogą częściowo asfaltową, częściowo szutrową do interesującego nas punktu. W trakcie podjazdu zostajemy obdarowani brzoskwiniami przez "Autochtona" :). Są świeże, prosto z drzewa, rewelacja. Punkt widokowy to osłonięta altanka. Miejsce faktycznie piękne. Widoki zabijają, ale nie mamy czasu, ruszamy na kolejny punkt.
Punt 4 - Szczyt góry Czyżowiec Względnie szybko docieramy pod górę i ... wprowadzamy rowery, jednak popełniamy drobny błąd, nie sprawdzamy odległości na liczniku i mapie. Zemści się to na nas, ale w tej chwili uznajemy, że szczyt to szczyt. Po kilkudziesięciu min. docieramy na górę idąc na azymut. Tracimy ok 30 min na poszukiwanie punktu i ... nie ma go. Monika uznaje, że pewnie gdzieś, źle skręciliśmy i trafiliśmy nie na ten szczyt. Zjeżdżamy więc do asfaltu i podjeżdżamy/podchodzimy do góry z innej strony. Mierząc i sprawdzając trasę docieramy do ... tego samego miejsca. Monika dzwoni do organizatorów, upewniają nas, że punkt jest na szczycie na 100%, a my mamy poświęcić więcej czasu na jego odnalezienie. Po kolejnych kilkudziesięciu minutach poddajemy się. Na ten punkt straciliśmy już 2 godziny. Pass. (Później okazało się, że to organizator dał ciała, punkt był umieszczony 150m niżej na jednej ze ścieżek. Sporo ekip też go nie odnalazło, bądź miało z nim problemy) Warunkiem zaliczenia maratonu jest odnalezienie wszystkich punktów więc – już „po ptokach”. Zostajemy na tej nieszczęsnej górze jeszcze chwilę na popasie. Ruszamy dalej, tym razem już bardziej rekreacyjnie. Zaliczamy pobliski sklep, mają Kasztelana :). Podjeżdżamy pod jedną z pobliskich górek, siadamy pod lasem podziwiając widoki.
Wracając do szkoły w Iwkowej odwiedzamy jeszcze jeden punkt - Bacówkę Biały Jeleń. Za kilka godzin mamy tu przyjechać na biesiadę ;) Zastanawiamy się nad zaliczeniem jeszcze jednego punktu jednak po zerwaniu przeze mnie łańcucha i chwili błądzenia na górce, odpuszczamy i już bez kombinowania wracamy do szkoły. Na miejscu szybki prysznic i odpoczywamy przy kolejnej puszcze piwa :) Czekamy na busa ... W końcu dociera i jedziemy na Biesiadę.
Biesiada Delektujemy się, żurkiem, bigosem i pochłaniamy kolejne kufle piwa.
Jakaś para przechodząc koło mini zagrody zastanawiała się co to za zwierzę, wyszło im, że pewnie jest to świnka morska lub koza, Hmmm. Chyba wypiliśmy nieco za dużo bo nam to przypomina psa.
Ewakuacja z bacówki ok 22:00. Jedziemy pierwszym transportem. Na miejscu decydujemy się na spanie pod chmurką, jedynym klimatyzowanym miejscu. Na sali unosi się zaduch przepoconych ubrań, suszących się tu i ówdzie. Zabieram ze sobą kilka gadgetów, jest piwko, jest muzyka, jest zajebiście...
Noc jest ciepła. Początkowo jest trochę chmur na niebie jedna nad ranem gdzieś znikają. Robi się chłodno. Ale śpiwory dają radę.
Dzień 2 Ok 6:30 budzi nas dźwięk dzwonów w pobliskim kościele. Zaczynam się zbierać i przygotowywać do kolejnego dnia zawodów. Jako że i tak jesteśmy już NKL to jedziemy dla czystej rozrywki. Jednak aby tradycji stało się zadość to w nocy ktoś rozwalił mi lusterko w rowerze, a organizatorzy ponownie się spóźniają. Mapy są nieprzygotowane. Przez okno widać jak zaznaczane są punkty na nich. Ech ... 2 dni i dwie identyczne wpadki :)
Po zapoznaniu się z mapą ruszamy na pierwszy punkt.
Punkt 1 - Krzyż powstańców. Z mapy wynika, że nie powinno być problemów z odnalezieniem tego miejsca. Jednak okazuje się, że na nich również są błędy - zaznaczone są szlaki których nie ma. Kończą się bramami do zagród, czy ogrodów przydomowych. Ładujemy się na przełaj po górę. Podejście strome i zarośnięte, ale dajemy radę. W końcu docieramy na szczyt i odnajdujemy punkt jednak kilka metrów przed nim jest coś co nas zaskoczyło ... Toi Toi-ki powstańców :)
Punkt 2 - Kamienie Brodzińskiego Ruszamy dalej zielonym szlakiem, wydaje nam się to dobrym wyborem jednak jakiś kilometr dalej okazuje się, że trasa jest coraz ciekawsza. Początkowo robi się stromo, Coraz więcej kamieni, korzeni. W dalszej części szlak jest nieco "podmokły"
Jedziemy dalej, droga nieco się poprawia, ale gdzieś przy łące zaliczam pierwszą w dniu dzisiejszym glebę, nie wypiąłem się z pedałów i na dokładkę wpadłem do rowu , z boku wyglądało to przezabawnie :) (Fotka pewnie pojawi się na blogu Kosmy)
Bez większych przygód docieramy do kamieni i ... muszę się wdrapać na skałkę aby odbić się na punkcie. Wyglądało to nieciekawie, ale jakoś poszło. Zbieramy się i ruszamy na punkt 3.
Punkt 3 - Szczyt góry Łopusze Wschodnie Jedziemy asfaltem. Tak będzie szybciej, jednak w pewnym momencie za blisko podjeżdżam roweru Moniki, hamuję, pechowo bo przednim hamulcem i zaliczam OTB :) Ryczymy ze śmiechu :), ponownie wsiadam na rower i ruszamy dalej. Temp >25 stopni jest gorąco. Kończą nam się napoje, większość sklepów jest zamkniętych. Jako że i tak dzisiaj jedziemy rekreacyjnie, to postanawiamy sobie odpuścić i poszukać jakiegoś otwartego wodopoju. Kilkanaście km dalej odnajdujemy mini market. Kupujemy po Liptonie i Big milk-u. Siadamy na pobliskiej ławce i odpoczywamy.
Wracamy do Iwkowej, tam szybki prysznic, odebranie dyplomów i .. pora się pożegnać z Beskidem Wyspowym.
Było rewelacyjnie, pomimo początkowych wpadek organizatorów, kilku glebek i NKL :(. Ale co tam. Warto to przyjechać, widoki rekompensują trudy jazdy/wspinaczki. Dzięki za towarzystwo Kosma, sam pewnie bym nie zaryzykował jeszcze wyjazdu w góry.
Powrót ok 16:30. Gry się przebierałem liczyłem na to, że uda mi się przejechać trasę przed deszczem. Gdy jednak tylko dotknąłem pedałów zaczął padać deszcz i towarzyszył mi przez całe 30km. :) Na drogach i w lesie było sporo kałuż, mniejszych i większych rozlewisk oraz trochę błota. Jechało się ciekawie :), jednak kręciłem bez większego natchnienia. Może dlatego, że jutro i pojutrze mam dni bezrowerowe. Zbieram siły na weekend czeka mnie 3 km przewyższeń na odcinku ok 70km. Będzie ciężko, do tej pory najcięższa wycieczka to Jura gdzie na podobnym odcinku było niespełna 700m przewyższeń. Już wtedy było ciężko, z drugiej strony to będzie piękna śmierć na rowerze ;)
Dzisiaj już na "luzaka" wyjazd do pracy. Specjalnie się nie przemęczałem, W sobotę to odrobię z sporą nawiązką. Prognozy na dzisiaj są nieciekawe. po południu ma mocno wiać i ma padać deszcz. Zobaczymy. Jak będzie bardzo źle to się zapakuję do pociągu ;) Jutro do pracy bez rowera. 2 dni przed maratonem muszę poświęcić na regenerację. W piątek rower jedzie do serwisu na przegląd, regulację itp. A w sobotę ....
Powrót ok 17:00, może kilka minut wcześniej. Pogoda idealna do jazdy, przyjemnie ciepło, ok 20 stopni, bez większego wiatru. Zmieniłem dzisiaj nieco trasę. Powróciłęm do starej wersji z maja przez hałdę Makoszowy. Jakiś czas temu coś zaczęło się dziać na niej, pojawiły, się koparki, spychacze, droga zrobiła się mało przejezdna. Pojechałem sprawdzić jak to wygląda teraz, trasa zarosła, ale jest dalej przejezdna. Nie można zbyt szybko jechać, lecz jedzie się dość przyjemnie. W kilku miejscach trzeba mocno uważać, pozostały jakieś zasieki, kopce usypane przez spychacze czy luźno leżące na trasie głazy. Jeżeli tylko załaduje się filmik z przejazdu przez hałdę, na youtube-a, to udostępnię go na stronie.
Kolejny wypad rowerowy do pracy. W nocy nawiedziły moją okolice burze, więc poranny wyjazd zapowiadał się "ciekawie". Tak jak się spodziewałem w lesie sporo rozlewisk, kałuż i różnych artefaktów, w postaci połamanych gałęzi. Jechało mi się tak sobie, ani dobrze, ani źle. Temperatura o poranku w okolicach 14 stopni, więc nie było tragedii. Za to widoki czasami robiły wrażenie :)
amiga
