AZS MTB Zabrze
Niedziela, 23 września 2012
· Komentarze(7)
Kategoria do 68km, Solo, Spotkania Bikestats-owe, W jedną stronę, W towarzystwie
Piotr Rogucki - Jesień
Niedziela, budzę się wcześnie, za wcześnie, ale jakoś tak już mam wprogramowane, że 6:00 to moja godzina. Powoli budzą się pozostali domownicy, kawa, herbata, śniadanie i powoli trzeba się zbierać w końcu czeka nas dzisiaj maraton MTB w Zabrzu. Pierwotnie zapisałem się na zawody dla "profesjonalistów" jednak po rozmowie i wstępnych oględzinach trasy stwierdzam, że nie jestem jeszcze, aż tak bardzo poryty, muszę jeszcze nad tym popracować, wybieram wariant dla amatorów. Mniejsza szansa na uszkodzenie.
Poranek rześki, poniżej 10 stopni, a my (Igor, Wiktor) na rowerkach ruszamy w kierunku Rokitnicy. Na miejscu dołącza do nas Anetka, a nieco później Ania i Olek.
Początkowo zapisujemy się w biurze zawodów i czekamy na kolejne starty, pierwszy na trasę rusza Igorek. Już na początku widać, kto tu jest najlepszy, od razu wychodzi na prowadzenie...
wracając z trasy, ma już taką przewagę, że nie musi się spieszyć, ale daje z siebie wszystko, do końca walczy.
Efekt? Drugi zawodnik w jego kategorii przyjeżdża za stratą ok 4 minut. Sporo.
Nieco później na trasę rusza Wiku, w jego kategorii już nie ma takich dysproporcji, chyba był to najbardziej dynamiczny start w całych zawodach, nie wiem jak jechali, na trasie, ale całość zrobili w rekordowym czasie. Po 9 minutach pierwsi zawodnicy docierają na metę, po 10 było już po wszystkim.
]
Mały zgrzyt na trasie i niestety nie udaje się dotrzeć w pierwszej trójce, ale i tak wielkie brawa, do końca dawał z siebie wszystko.
Teraz mamy nieco więcej czasu, godzinę później startuje Ania i nie m konkurencji, sama mówi, że jakoś dziwnie się z tym czuje, ale z tego co było widać, to na trasie maratonów MTB jest bardzo mało kobiet. W każdej kategorii wyglądało to podobnie. Może kobiety stały się już za wygodne? Wolą samochody?
Kolejna przerwa, mój i Olka przejazd trasą maratonu rozpoczyna się dopiero o 14:00, w tym czasie zdążyliśmy się przegłodzić, wyschnąć, więc uzupełniamy braki w "maratonowej" stołówce. Poza żurkiem, reszta jest zjadliwa ;)
W końcu nastaje nasz czas, startujemy w największej grupie, widać, że nie będzie łatwo, na pierwszej linii sami wyjadacze. Trasa wbrew pozorom daje się we znaki, tarka zakończona rowem z błotem i gałęziami działa dziwnie, część zawodników ma problemy, a tym ja, spada mi łańcuch. W efekcie tracę sporo czasu, po szybkiej reparacji ruszam dalej i pozostaje mi tylko gonić pozostałych, powoli odrabiam straty (wyprzedzam kilku zawodników) jednak szans na pudło nie ma (za krótka trasa, nie ma gdzie tego nadrobić). Trudno. Kończę na 6 miejscu :(.
O 16:00 następuje długo oczekiwana koronacja.
Więc mamy 2 zwycięzców i obojgu należą się wyrazy uznania.
Było świetnie, fantastyczny rowerowy weekend, może nie było dużo kręcenia, ale za to intensywnie. Za rok planuję dołączyć do listy zwycięzców :), a teraz mam czas na treningi.
W domu ląduję dopiero o 21:00. Mam tylko 2 marzenia, pierwsze to kąpiel, drugie to łóżko, więcej do szczęścia mi nie potrzeba.
Niedziela, budzę się wcześnie, za wcześnie, ale jakoś tak już mam wprogramowane, że 6:00 to moja godzina. Powoli budzą się pozostali domownicy, kawa, herbata, śniadanie i powoli trzeba się zbierać w końcu czeka nas dzisiaj maraton MTB w Zabrzu. Pierwotnie zapisałem się na zawody dla "profesjonalistów" jednak po rozmowie i wstępnych oględzinach trasy stwierdzam, że nie jestem jeszcze, aż tak bardzo poryty, muszę jeszcze nad tym popracować, wybieram wariant dla amatorów. Mniejsza szansa na uszkodzenie.
Poranek rześki, poniżej 10 stopni, a my (Igor, Wiktor) na rowerkach ruszamy w kierunku Rokitnicy. Na miejscu dołącza do nas Anetka, a nieco później Ania i Olek.
Piękne pogoda© amiga
Początkowo zapisujemy się w biurze zawodów i czekamy na kolejne starty, pierwszy na trasę rusza Igorek. Już na początku widać, kto tu jest najlepszy, od razu wychodzi na prowadzenie...
i wystartowali© amiga
wracając z trasy, ma już taką przewagę, że nie musi się spieszyć, ale daje z siebie wszystko, do końca walczy.
Trzeba się spieszyć© amiga
Efekt? Drugi zawodnik w jego kategorii przyjeżdża za stratą ok 4 minut. Sporo.
kolejny zawodnik na trasie© amiga
Nieco później na trasę rusza Wiku, w jego kategorii już nie ma takich dysproporcji, chyba był to najbardziej dynamiczny start w całych zawodach, nie wiem jak jechali, na trasie, ale całość zrobili w rekordowym czasie. Po 9 minutach pierwsi zawodnicy docierają na metę, po 10 było już po wszystkim.
tym razem zawodniczki© amiga
Mały zgrzyt na trasie i niestety nie udaje się dotrzeć w pierwszej trójce, ale i tak wielkie brawa, do końca dawał z siebie wszystko.
Teraz mamy nieco więcej czasu, godzinę później startuje Ania i nie m konkurencji, sama mówi, że jakoś dziwnie się z tym czuje, ale z tego co było widać, to na trasie maratonów MTB jest bardzo mało kobiet. W każdej kategorii wyglądało to podobnie. Może kobiety stały się już za wygodne? Wolą samochody?
nie ma konkurencji...© amiga
Aniuta - tuż po wyścigu© amiga
Kolejna przerwa, mój i Olka przejazd trasą maratonu rozpoczyna się dopiero o 14:00, w tym czasie zdążyliśmy się przegłodzić, wyschnąć, więc uzupełniamy braki w "maratonowej" stołówce. Poza żurkiem, reszta jest zjadliwa ;)
Skrzat leśny?© amiga
ale numer...© amiga
Coco75 - chwila odpoczynku© amiga
a był taki piekny, czyściutki© amiga
W końcu nastaje nasz czas, startujemy w największej grupie, widać, że nie będzie łatwo, na pierwszej linii sami wyjadacze. Trasa wbrew pozorom daje się we znaki, tarka zakończona rowem z błotem i gałęziami działa dziwnie, część zawodników ma problemy, a tym ja, spada mi łańcuch. W efekcie tracę sporo czasu, po szybkiej reparacji ruszam dalej i pozostaje mi tylko gonić pozostałych, powoli odrabiam straty (wyprzedzam kilku zawodników) jednak szans na pudło nie ma (za krótka trasa, nie ma gdzie tego nadrobić). Trudno. Kończę na 6 miejscu :(.
O 16:00 następuje długo oczekiwana koronacja.
koronacja© amiga
Król jest tylko jeden© amiga
Mistrz Zabrza© amiga
Królowa MTB© amiga
Więc mamy 2 zwycięzców i obojgu należą się wyrazy uznania.
Było świetnie, fantastyczny rowerowy weekend, może nie było dużo kręcenia, ale za to intensywnie. Za rok planuję dołączyć do listy zwycięzców :), a teraz mam czas na treningi.
W domu ląduję dopiero o 21:00. Mam tylko 2 marzenia, pierwsze to kąpiel, drugie to łóżko, więcej do szczęścia mi nie potrzeba.
amiga
