Poniedziałek późnym popołudniem

Wyjeżdżam dość późno, jest po 17... niby ma być wiatr w plecy, ale mam wrażenie, że coś nie pomaga, mało tego, przede mną ciemna chmura... podążająca na wschód... gonię ją... liczę jednak na to, że nie dogonię... niedawno z niej w Gliwicach padało... 


Chwilę wcześniej padało © amiga

Pojawia się jednak słońce, zaczyna grzać, świecić, tyle, że dalej nie jest za ciepło, a mam wrażenie, że jest nieco chłodniej niż rano


Wszędzie mokro © amiga

Staram się naciskać mocniej na pedały... by być jak najszybciej w domu... W końcu wyjechałem dość późno... Mijam Bielszowice, Kochłowce, jestem w Panewnikach, standardowo odbijam na Bałtycką i dalej przed Medyków, Śląską... jestem w parku Zadole, wycięte krzaki wzdłuż stawów zwracają moją uwagę i... rozpraszają od samej drogi... 


Chmury na horyzoncie nie napawają optymizmem © amiga

Coś jakby lepiej © amiga

A tutaj sucho © amiga

Na Bałtyckiej © amiga

Znowu mokro, ale sporo rowerzystów © amiga

Chyba pierwszy raz zrobili taki porządek przy tych stawach © amiga

a tutaj jest kilka muld, korzeni które wypchnęły asfalt... sekunda wystarczyła i czuję, że lecę, za chwilę ból... widzę krew... zdejmuję kask, okulary, podchodzi do mnie jakiś przechodzień, pyta się czy wszystko w porządku, dzwoni po pogotowie...


Rozglądam się po okolicy © amiga

Chwila nieuwagi i... lecę © amiga

Rower stoi chwilę do góry nogami © amiga

W końcu pada na bok © amiga

Najważniejsze, że rower cały... a ja, jeszcze nie wiem...  widzę kapiącą krew, czuję obtarcia, bolą kolana... jakiś dziwny był ten upadek, przeleciałem przez kierownicę, uderzyłem twarzą... i kolanami... kask ochronił mi łeb... okulary oczy, ale rozcięły mi łuk brwiowy...  stąd krew... 

Przyjeżdża karetka, chwila oględzin, rozmowy, nie zgadzam się na wiezienie mnie do szpitala bez rowera... chyba ich... nieważne...
Opatrują mnie wstępnie, ale muszę i tak zgłosić się w szpitalu... łuk brwiowy musi być szyty... 

Mija dobre kilkanaście minut, w końcu wsiadam na rower, do domu 2 km... jadę powoli. Dojeżdżam do domu, szybki prysznic... i do szpitala... 


I pysk obity © amiga

Tam... tomografia, neurolog, szycie... w końcu dostaję papiery, nie wygląda to dobrze, ale też nie wygląda to źle, do wesela się zagoi... Na twarzy już widać krwiaka, pierwsze kolorki...  Szkoda gadać...