Upalnie i pod wiatr

Jest trochę po 16 gdy ruszam, w firmie klima, za zewnątrz piekło... Mam ze sobą 2l wody. Niedawno się dowiedziałem, że muszę dotrzeć do domu nieco wcześniej. Wcześniej niż planowałem. 
Cóż, pozostaje jechać szosami, wiatr w twarz wykańcza, od początku wiem, że to nie będzie łatwy powrót. Naciskam na pedały ile się da, ale to niewiele daje ;) 
W Zabrzu pakuję się wpierw w lasek Makoszowski, a nieco dalej w park W.Pileckiego. Pomiędzy drzewami jest zdecydowanie lepiej, nieco chłodniej, bez wiatru. Wyjeżdżam w Pawłowie, kilka km po szosach. Słońce pali.


Którędy teraz? © amiga

W parkach zdecydowanie lepiej niż na asfalcie © amiga

Jedno z osiedli robotniczych © amiga

W Pawłowie © amiga
Na Wirku w cieniu krótka przerwa, litr wody znika... jadę dalej szlakiem rowerowym wzdłuż potoku Bielszowickiego, nie ma szans na schronienie się w cieniu, ale chyba to lepsze już asfalt. Pod koniec zaskakuje mnie wypłukany podjazd... nie dość, że storomo to na dokładkę koleiny, dziury... oj średnio jest. 
Wyjeżdżam w Kochłowicach, jeszcze kawałek i mam znów kilometr przez las, jak przyjemnie... Szkoda tylko, że to tak krótki odcinek. 

Na skrzyżowaniu w Kochłowicach © amiga

Na szczęście to nie koniec zacienionych fragmentów, kolejny na przedłużeniu Bałtyckiej, tutaj szok, po wielu, wielu latach w końcu postawiono szlaban przy wjeździe na drogę leśną. Najwyższa pora.

A to nowy szlaban, w końcu postawili © amiga

Szpital w Ligocie © amiga
Jeszcze kilak km, park Zadole, boisko Kolejarza zupełnie puste, nie ma nikogo. Szybko mijam to miejsce i marzę o zimnym prysznicu w domu. 10 minut później marzenia się spełniły :) Tydzień roboczy uważam za całkiem nieźle wykorzystany... 

Boisko Kolejarza © amiga